Witajcie! 😁

Dzisiaj z wielką radością chciałabym pochwalić się autografem, jaki otrzymałam od mojej najlepszej przyjaciółki jako prezent bożonarodzeniowy. Jest to plakat z autografem, który jest dołączony do najnowszej płyty Kasi pt. "Toast". Oprócz plakatu znajdują się jeszcze dwie inne niespodzianki. 

Kilka słów o piosenkarce:

Kasia Popowska, właśc. Katarzyna Milena Popowska (ur. 25 listopada 1989 w Łodzi) – polska piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów.Wydała dwa albumy studyjne: Tlen (2014) i Dryfy (2017). Pierwszą płytę promowała m.in. singlem „Przyjdzie taki dzień”, który stał się przebojem w Polsce. Uczęszczała do VI Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi do klasy o profilu dziennikarskim. Po zdaniu matury rozpoczęła studia na Wydziale Organizacji i Zarządzania Politechniki Łódzkiej, które przerwała po roku. Przez dziesięć lat tańczyła w łódzkich domach kultury Następnie zaczęła udzielać się w kółkach teatralnych. W wieku 16 lat zaczęła śpiewać i grać na gitarze. W 2007 założyła kanał muzyczny w serwisie YouTube i jako pierwsza Polka rozpoczęła falę „me singing”, publikując znane przeboje w swoim wykonaniu. Jej nagrania obejrzano ponad 13 milionów razy. W 2009 wzięła udział w drugiej edycji programu TVN Mam talent. Podczas przesłuchań wykonała utwór Leonarda Cohena „Hallelujah” i choć przeszła do kolejnego etapu, podczas końcowej eliminacji nie zakwalifikowała się do półfinałów. 24 lipca 2010 wystąpiła podczas XXIX Festiwalu Piknik Country w Mrągowie. W 2014 wydała debiutancki singel, „Przyjdzie taki dzień” autorstwa Tomasza Konfederaka. Z piosenką dotarła na szczyt listy 20 najczęściej granych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. W 2014 wystąpiła na największych festiwalach muzycznych w Polsce, m.in. Eska Music Awards, Lato Zet i Dwójki, podczas którego otrzymała nagrodę za najlepszy występ oraz Polsat Sopot Festival, gdzie wzięła udział w konkursie o Słowika Publiczności. Wystąpiła również jako support przed koncertem Ellie Goulding w Warszawie. W 2014 na Festiwalu Media i Sztuka w Darłowie otrzymała Bursztynowy Mikrofon. Również w 2014 nawiązała współpracę z Dodą, dla której napisała teksty do piosenek „Riotka” (2014) i „Nie pytaj mnie” (2015). 30 maja 2015 otrzymała nagrodę Polsat SuperHit Festiwalu za zajęcie 5. miejsca w konkursie na „Radiowy przebój roku – Super hit FM” z utworem „Przyjdzie taki dzień”. 13 czerwca z utworem „Lecę tam” wystąpiła w konkursie „SuperPremiery” na 52. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie przyznano jej nagrodę specjalną – SuperPremierę „Super Expressu”. Podczas festiwalu otrzymała również nagrodę fotoreporterów i dziennikarzy. 10 lipca 2015 wydała reedycję debiutanckiego albumu (pt. Tlen – kolor i maj), którą promowała teledyskiem do piosenki „Happy Days” (anglojęzycznej wersji „Lecę tam”)^[17], a także singlem „Graj”. W styczniu 2017 wydała drugi album studyjny pt. Dryfy, który promowała tytułowym singlem i utworem „Tyle tu mam”, z którym bez powodzenia zgłosiła się do udziału w krajowych eliminacjach do 62. Konkursu Piosenki Eurowizji. Zwyciężyła w finale siódmej edycji programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo (2017). Wygraną w wysokości 110 tys. zł. przekazała fundacji „Zdążyć z pomocą” na rzecz Kariny Cicheckiej. 

 Witajcie!

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od Zmarłej aktorki Katarzyny Łaniewskiej, znanej z roli Babci Józi z serialu "Plebania" oraz z filmu "Kogel-Mogel. Ten podpis jest dla mnie cenną i wzruszającą pamiątką.

Kilka słów o aktorce:

Katarzyna Janina Łaniewska-Błaszczak (ur. 20 czerwca 1933 w Łodzi, zm. 7 grudnia 2020 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa. Oboje rodzice Katarzyny Łaniewskiej pochodzili z Łodzi. Ojciec był działaczem spółdzielczym, byłym legionistą, zamordowanym jako „element niebezpieczny” przez Niemców w Auschwitz, do którego trafił zadenuncjowany przez współpracownika, z pochodzenia Białorusina. Wraz z matką i rodzeństwem przeżyła powstanie warszawskie, przeszła przez obóz w Pruszkowie. Wraz z rodziną wróciła do Warszawy już 17 stycznia 1945 roku. Po wojnie wstąpiła do harcerstwa. W 1955 ukończyła studia na PWST w Warszawie, debiutowała 26 listopada tego samego roku. Była przewodnicząca oddziału warszawskiego Związku Artystów Scen Polskich. Od 1992 do 2006 zasiadała w Komisji Skolimowskiej przy Zarządzie Głównym ZASP. We wrześniu 2013 roku została publicystką tygodnika „W Sieci” (później „Sieci"). W czasie studiów należała do socjalistycznej organizacji młodzieżowej ZMP, jednak jak sama stwierdziła „nie jest prawdą, co niektórzy próbują insynuować, że kierowałam ZMP. Tak nie było. Następnie należała do PZPR. Pod koniec lat siedemdziesiątych związała się z opozycją antykomunistyczną. W 1980 współtworzyła struktury NSZZ „Solidarność” w Teatrze Ateneum. Uczestniczyła w organizowaniu koncertów patriotycznych i kolportażu podziemnych wydawnictw. Współpracowała w tym okresie z ks. Jerzym Popiełuszką. W wyborach parlamentarnych w 2011 roku została bezpartyjną kandydatką do Senatu z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu śródmiejsko-warszawskim; uzyskała blisko 100 tys. głosów (niespełna 31%) i przegrała z kandydującą z ramienia Platformy Obywatelskiej w tym samym okręgu Barbarą Borys-Damięcką (prawie 197 tys.). Regularnie angażowała się w popieranie działań Prawa i Sprawiedliwości, w tym była jednym z głównych mówców z ramienia organizatorów „Marszu Wolności i Sprawiedliwości” 13 grudnia 2015 roku. Po trzecim roku studiów poślubiła Ignacego Gogolewskiego, z którym miała córkę Agnieszkę. Małżeństwo rozpadło się po dziesięciu latach. Drugim mężem aktorki został Andrzej Błaszczak, z którym wzięła ślub kościelny. Zmarł on na początku kwietnia 2018 roku. Zmarła 7 grudnia 2020 roku w swoim domu w Warszawie. Kilka dni wcześniej przebywała w szpitalu. Została pochowana 17 grudnia 2020 na cmentarzu na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej w Warszawie, w grobie rodzinnym.

Data wysłania: 13.10.2020 r.
Data otrzymania 18.10.2020 r.
Adres: PRYWATNY!!!!

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pochwalić się autografem, który otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego piosenkarza, wokalisty popularnego zespołu disco polo "Bayer Full".

Kilka słów o piosenkarzu:

Sławomir Arkadiusz Świerzyński (ur. 15 października 1961 w Gostyninie) – polski piosenkarz, lider i wokalista zespołu Bayer Full (przedstawiciela nurtu disco polo), były członek Polskiego Stronnictwa Ludowego, prezenter telewizyjny. W 1984 założył zespół Bayer Full. W 1996 założył własną wytwórnię płytową P.P.T. W 1997 rozpoczął organizowanie corocznej Biesiady Weselnej w Węgrowie. W tym samym roku zagrał postać Janusza Bukowskiego (gwiazda disco polo) w filmie Roberta Glińskiego Kochaj i rób co chcesz. W filmie tym zostały również wykorzystane piosenki zespołu Bayer Full: Bo to jest moja muzyka i Ten pierwszy raz. Pod koniec lat 90. prowadził na antenie TV Polsat teleturniej „Gospodarz, czyli złote asy Polsatu”, w którym brali udział przedstawiciele samorządów gminnych. 4 lipca 2014 prowadził IV edycję Disco Hit Festiwalu w Kobylnicy z okazji wielkiej inauguracji nowego kanału grupy Polsat – Disco Polo Music. W 1995 jego zespół zaangażował się w kampanię wyborczą kandydata na urząd Prezydenta RP Waldemara Pawlaka. Sławomir Świerzyński z listy PSL bezskutecznie startował do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 1997, 2007, 2011 i 2015 oraz do Sejmiku Województwa Mazowieckiego w wyborach samorządowych w 2002, 2006, 2010 i 2014. 28 lutego 2019 zrezygnował z członkostwa w partii, po wejściu PSL w skład Koalicji Europejskiej na wybory do Parlamentu Europejskiego w tym samym roku. Oprócz występów w zespole zajmuje się prowadzeniem gospodarstwa rolnego w miejscowości Wola Łącka na Mazowszu. Jest również miłośnikiem koni – ma własną stadninę. Żonaty z Renatą, ma dwóch synów (Damian i Sebastian) oraz córkę Nikolę. Jego dzieci założyły w 2016 zespół Baby Full, który wykonuje muzykę disco polo. Wcześniej zdarzało się im okazjonalnie występować w chórkach zespołu Bayer Full, którego liderem jest ich ojciec. W 2018 wyznał, że jako nastolatek na koloniach w Darłówku był molestowany przez rozpoznawalną „osobę publiczną”, co miało mieć wpływ na całe jego życie. Nie wymienił on jednak jej nazwiska. W trakcie wywiadu, zapytany o sprawcę stwierdził, że byli to bliźniacy. Zapytany o to, dlaczego zrównuje pedofilię z homoseksualizmem powiedział, że mężczyźni, którzy wówczas mieli wykorzystywać chłopców, byli homoseksualistami.

Data wysłania: 27.08.2020 r.
Data otrzymania: 24.11.2020 r.

 Cześć!! 😀

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą elektroniczną. Jest on od amerykańskiego aktora Marka Harmona. Znany z roli agent specjalny Leroy Jethro Gibbs z serialu "Agencji NCIS". 

Kilka słów o aktorze:

Mark Thomas Harmon (ur. 2 września 1951 w Burbank) – amerykański aktor i reżyser telewizyjny i filmowy. Urodził się w Burbank, w stanie Kalifornia w rodzinie katolickiej jako najmłodsze z trojga dzieci i jedyny syn aktorki Elyse Knox i Thomasa Dudleya „Toma” Harmona, legendy footballu. Ma dwie starsze siostry: Kristin (1945-2018) i Kelly (ur. 1948. Jego ojciec chrzestny Forest „Evy” Evashevski (1918–2009) był w National Football Foundation Hall of Fame. Po ukończeniu Pierce College w Woodland Hills w dzielnicy Los Angeles, w latach 1973-74 studiował komunikację na University of California w Los Angeles. Był uczelnianym kapitanem zespołu footballowego, a w 1973 odebrał nagrodę Narodowej Footballowej Fundacji za całokształt. Po debiucie telewizyjnym w serialu komediowym Dziewczyny Ozzie'go (Ozzie's Girls, 1974), przygodę z aktorstwem rozpoczął w połowie lat 70., gdy zaczął pojawiać się na srebrnym ekranie w serialach, m.in. Sierżant Anderson (Police Woman, 1975). Drugoplanowa rola Roberta Dunlapa, weterana rozmawiającego z pierwszą damą w telewizyjnym dramacie biograficznym ABC Eleanor i Franklin w Białym Domu (Eleanor and Franklin: The White House Years, 1977) przyniosła mu nominację do nagrody Emmy. Następnie pojawił się w serialach – NBC Centennial (1978-79) i policyjnym ABC 240 Robert (1978-80). Po raz pierwszy na dużym ekranie zagrał w westernie Przybywa jeździec (Comes a Horseman, 1978) z Jane Fondą i zaraz potem w katastroficznym filmie Po tragedii Posejdona (Beyond the Poseidon Adventure, 1979). Lepiej jednak rozwijała się jego kariera telewizyjna. W serialu NBC Flamingo Road (1981-82) wystąpił w roli niewiernego męża głównej bohaterki. Przełom przyszedł wraz z rolą lekarza chorego na AIDS w serialu NBC St. Elsewhere (1983-86). Stworzył znakomitą autentyczną rolę seryjnego mordercy Theodore Roberta Bundy’ego w telewizyjnym dramacie biograficznym NBC Rozważny nieznajomy (The Deliberate Stranger, 1986), zdobywając nominację do nagrody Złotego Globu. Zupełnie odmienną postacią była nominowana do nagrody Złotego Globu rola wdowca usiłującego odzyskać opiekę nad swoimi dziećmi w telewizyjnym dramacie CBS Po obietnicy (After the Promise, 1987). Wcielił się w postać hollywoodzkiego aktorzyny i żigolaka w telewizyjnym remake'u NBC sztuki Tennessee Williamsa Słodki ptak młodości (Sweet Bird of Youth, 1989) u boku Elizabeth Taylor. Następnie zagrał tytułową postać notorycznego bankowego rozbójnika w telewizyjnym filmie ABC Dillinger (1991). Za rolę policyjnego badacza w serialu NBC Sensowne wątpliwości (Reasonable Doubts, 1991-93) był dwukrotnie nominowany do nagrody Złotego Globu. Potem był prywatnym detektywem w serialu ABC Charlie Grace (1995-96) i lekarzem w serialu CBS Szpital Dobrej Nadziei (Chicago Hope, 1996-2000). W maju 2002 wcielił się w rolę agenta specjalnego United States Secret Service Simona Donovana w czterech odcinkach serialu NBC Prezydencki poker (The West Wing), zdobywając nominację do nagrody Emmy, dokładnie 25 lat po jego pierwszej nominacji. Donald P. Bellisario, twórca JAG i Agenci NCIS, zobaczył go w Prezydenckim pokerze i Harmon w kwietniu 2003 wystąpił gościnnie w dwóch odcinkach serialu JAG – Wojskowe Biuro Śledcze, gdzie Harmon został po raz pierwszy przedstawiony jako postać agenta NCIS Leroy Jethro Gibbs. Od września Harmon wystąpił jako Gibbs w dramacie CBS Agenci NCIS, który przyniósł mu sześć nominacji do People’s Choice Award, w tym nagrodę dla ulubionego aktora kryminalnego TV w 2017. Na planie filmowym ponownie spotkał się z trzema gwiazdami serii Szpital Dobrej Nadziei, Jayne Brook, Rockym Carrollem i Lauren Holly. Od 2008 został także producentem i producentem wykonawczym.  21 marca 1987 ożenił się z aktorką Pam Dawber. Mają dwóch synów: Seana Thomasa (ur. 26 kwietnia 1988) i Tyrone’a „Ty” Christiana (ur. 25 czerwca 1992). Gdy jego siostra Kristin popadła w alkoholizm, Harmon walczył o opiekę nad jej synem Samem Nelsonem. Jednak po wniesionej petycji syn ostatecznie pozostał przy swej matce. Niegdyś uratował życie dwóm nastolatkom, którzy mieli wypadek samochodowy. Wyciągnął ich z płonącego auta.

Data wysłania: 21.10.2020 r.
Data otrzymania: 20.11.2020 r.

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pochwalić się autografem jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiej aktorki Barbary Brylskiej- serialowej mamy Jakuba Burskiego z serialu "Na dobre i na złe".

Kilka słów o aktorce:

Barbara Brylska (ur. 5 czerwca 1941 w Skotnikach) – polska aktorka filmowa i teatralna. Jedna z najwybitniejszych polskich aktorek powojennyej debiutem filmowym był epizod w komedii Antoniego Bohdziewicza Kalosze szczęścia, zaś pierwszym kredytowanym występem, rola u boku Zbyszka Cybulskiego w filmie Ich dzień powszedni z 1963 w reżyserii Aleksandra Ścibora-Rylskiego. Rola fenickiej kapłanki Kamy w Faraonie (1966) Jerzego Kawalerowicza otworzyła jej drogę do kariery, a Krzysi w Panu Wołodyjowskim i Przygodach pana Michała (obydwa 1969) – zapewniła wielką popularność. W tym czasie, w 1967, ukończyła studia na Wydziale Aktorskim PWSTiF w Łodzi. W latach 70. była popularną amantką w filmach radzieckich, bułgarskich, niemieckich i czechosłowackich. Po filmie Ironia losu (1975) Eldara Riazanowa, w Polsce rozpowszechnianym pod tytułem Szczęśliwego Nowego Roku, stała się najbardziej znaną polską aktorką w krajach byłego bloku wschodniego. Za udział w tym filmie otrzymała w 1977 roku Nagrodę Państwową ZSRR. W październiku 2012 została uhonorowana przez Rosjan „Bałtycką Gwiazdą”. Nagroda przyznawana jest za wybitny wkład w budowaniu więzi kulturowych między narodami basenu Morza Bałtyckiego. Jest ona wręczana od 2004 roku. Otrzymali ją m.in. Andrzej Wajda, Krzysztof Penderecki, Krzysztof Zanussi oraz Czesław Miłosz. Była dwukrotnie zamężna, z informatykiem Janem Borowcem (1961–1968) i lekarzem Ludwikiem Kosmalem (od 1970). Jej córka, aktorka i modelka Barbara Kosmal (ur. 1973), zginęła tragicznie 15 maja 1993 w wypadku samochodowym w Brzezinach. Autem kierował Xawery Żuławski, syn Małgorzaty Braunek i Andrzeja Żuławskiego. Xawery Żuławski zrealizował poświęcony jej film Chaos. Ma również syna Ludwika (ur. 1982). W latach 60. i 70. XX wieku uchodziła za symbol seksbomby polskiego kina. 

Data wysłania: 13.10.2020 r.
Data otrzymania: 17.11.2020 r.
Adres: PRYWATNY !!!