1044. Bohdan Łazuka

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam od polskiego aktora teatralnego i filmowego, piosenkarza, artysty estradowego i konferansjera Bohdana Łazuki.

Bohdan Cezary Łazuka (ur. 31 października 1938 w Lublinie) – polski aktor teatralny i filmowy, piosenkarz, artysta estradowy, konferansjer. Urodził się 31 października 1938 w Lublinie, był jedynym dzieckiem swoich rodziców. Ukończył Szkołę Podstawową nr 24 w Lublinie, a w czasie nauki w siódmej klasie zaczął uczęszczać na zajęcia aktorskie do Teatru Młodego Widza. Nie mogąc pogodzić nauki z zajęciami teatralnymi, porzucił szkołę i zapisał się do technikum budowlanego, jednak go nie ukończył. Jako nastolatek mieszkał w Gdańsku i Katowicach, gdzie pracował w sortowni węgla przy tamtejszej kopalni. Pod koniec lat 50. uczył się w szkole muzycznej w klasie oboju, a kilka miesięcy później, za namową przyjaciół, zdawał do PWST w Warszawie, gdzie studiował aktorstwo dramatyczne. Uczył się u Ludwika Sempolińskiego i Kazimierza Rudzkiego. Tuż po obronie dyplomu w 1961 dostał angaż w Teatrze Współczesnym w Warszawie – debiutował rolą w Zemście, następnie występował też jako Zapowiadacz w Karierze Arturo Ui, Fiedotik w Trzech siostrach i sługa Françoise Sagan w Zamku w Szwecji. Również w 1961 zaczął grać w Kabarecie Szpak i dołączył do Kabaretu Starszych Panów, w którym wylansował przebój „Przeklnę cię”, wykonywany w duecie z Barbarą Krafftówną. Zaczął też występować w programie radiowym Podwieczorek przy mikrofonie i zagrał ze Stanisławem Dygatem w krótkometrażowym filmie dyplomowym Jerzego Skolimowskiego Pieniądze albo życie a pod koniec roku premierę miał film Stanisława Możdżeńskiego Zuzanna i chłopcy, w którym zagrał Kazika. W 1963 zagrał Miecia w filmie Stanisława Wohla Przygoda noworoczna u boku Zofii Kucówny, a także wystąpił na 1. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu – zdobył festiwalową nagrodę indywidualną za „wykonanie piosenki taneczno-rozrywkowej” – zaśpiewał utwór „Dzisiaj, jutro, zawsze”, która stała się pierwszym przebojem w jego dorobku muzycznym, oraz odebrał festiwalowe wyróżnienie za wykonanie piosenek „Charleston” i „To było tak”. Niedługo po występie na festiwalu odszedł ze Współczesnego i przeszedł do zespołu warszawskiej Syreny, a po jednym sezonie w 1964 przeszedł do stołecznej Komedii, gdzie 11 lipca debiutował w tytułowej roli w sztuce Billy kłamca w reż. Kazimierza Kutza. 23 listopada 1964 premierowo wystąpił z recitalem w Sali Kongresowej; wydarzenie okazało się wielkim sukcesem frekwencyjnym, a Łazuka do końca roku zagrał jeszcze serię koncertów, na których występował przy pełnej publiczności. Również w 1964 odebrał Srebrną Maskę za zajęcie drugiego miejsca w plebiscycie popularności czytelników „Expressu Wieczornego”, a rok później zwyciężył, dzięki czemu otrzymał Złotą Maskę. Na początku 1965 zagrał serię 12 koncertów w kawiarni „Nowy Świat” i odbył ogólnopolską trasę koncertową, a w czerwcu wystąpił na 3. KFPP w Opolu, wykonując utwór „Życzenia dla pań” oraz – wyróżniony nagrodą w kategorii „Piosenka rozrywkowa” – utwór „W siną dal” w duecie z Igą Cembrzyńską. Oprócz tego występował w cyklicznych programach telewizyjnych Jerzego Gruzy Poznajmy się i Małżeństwo doskonałe^, w 1966 zagrał Edzia Siedleckiego, jednego z głównych bohaterów komedii Krzysztofa Gruszczyńskiego Małżeństwo z rozsądku, a w 1967 premierę miał film Gruzy Próba poświęcony Łazuce oraz komedia Jana Rutkiewicza Kochajmy syrenki, w której zagrał główną rolę – Marka. Ponadto w latach 60. odbył także serię koncertów za granicą – wystąpił w USA, Kanadzie, ZSRR, Wielkiej Brytanii, Francji, Rumunii, Szwecji, Izraelu i Czechosłowacji, a także prze W latach 1967–1973 występował z Jerzym Fedorowiczem i Piotrem Szczepanikiem w objazdowym programie estradowo-kabaretowym Popierajmy się^. W tym okresie realizował inne projekty aktorskie: w listopadzie 1967 debiutował w roli Feliksa, głównego bohatera sztuki Jadzia wdowa wystawianej przez Zbigniewa Sawana na scenie Teatru Komedia, w 1971 zagrał pięć postaci – milicjanta, agenta wywiadu, działacza sportowego, uczestnika motocrossu i amanta – w Motodramie Andrzeja Konica, samego siebie w filmie Nie lubię poniedziałku w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego oraz odszedł z Komedii, a w 1972 zagrał Lolka, głównego bohatera filmu Jacka Butrymowicza Kwiat paproci, którego rozpowszechnienie zostało zablokowane przez cenzurę, a jego premiera odbyła się dopiero w 2009. W 1974 został aktorem Teatru Rozmaitości. W 1976 wystąpił w programie telewizyjnym Uczniowie Ludwika Sempolińskiego oraz zagrał homoseksualnego tancerza w filmie Jerzego Gruzy Motylem jestem, czyli romans 40-latka. W 1977 odszedł z Teatru Rozmaitości, a rok później zadebiutował na scenie warszawskiego Kwadratu, by wkrótce powrócić do Teatru Studio, w którym zagrał m.in. Dodka w sztuce Wielki Dodek, Fouchego w Madame Sâns-geńe i Ostapa Bendera w Dwunastu krzesłach. Występował w kabarecie Olgi Lipińskiej.  W 1982 z okazji Piłkarskich Mistrzostw Świata w Hiszpanii wykonywał w telewizji piosenkę „Tajemnica Mundialu”. W 1988 z okazji 50. urodzin wystąpił w specjalnym programie telewizyjnym. Na przełomie 1989 i 1990 odbywał prawie roczną trasę koncertową po Ameryce i Kanadzie, gdzie występował dla Polonii; wcześniej kilkukrotnie bywał z występami w USA. W 1992 po 14 latach pracy odszedł z Teatru Studio. Pod koniec lat 90. prowadził na antenie Naszej TV Listę przebojów podwórkowych. W 1999 wydał książkę autobiograficzną pt. „...trzymam się!”, w której opisał przebieg swojej dotychczasowej kariery scenicznej. W 2000 odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach. W 2003 prowadził Koncert życzeń na antenie radiowej Jedynki. W 2004 był jurorem na V Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku. We wrześniu 2009 zagrał tytułowego dziadka w teledysku do piosenki disco polo „Dziadek” piosenkarki Etny. W 2013 wystąpił na jubileuszowym 50. KFPP w Opolu. Występuje w Mazowieckim Teatrze Muzycznym w Warszawie, przeważnie w rolach komediowych. Koncertuje też z programem kabaretowym Dzisiaj jutro zawsze. Na przestrzeni lat wystąpił w kilkudziesięciu filmach i spektaklach, często wcielając się w role charakterystyczne. Jako piosenkarz wykonywał przeboje międzywojenne, piosenkę liryczną i współczesne gatunki rozrywkowe. Był czterokrotnie żonaty. W latach 60. ożenił się z aktorką Barbarą Wrzesińską, z którą rozwiódł się trzy miesiące po ślubie. Jego drugą żoną została tancerka Daniela Pacholczyk, a po rozwodzie ożenił się z tancerką Małgorzatą Viresco, z którą ma syna, Adama (ur. 1973). W 1980 poślubił modelkę i projektantkę Renatę Węglińską, z którą ma córkę, Olgę. Rozwiedli się w 2001, jednak w 2010 powtórnie wzięli ślub.