1227. Michał Jelonek

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiego muzyka, kompozytora, multiinstrumentalistę Michała Jelonka.

Kilka słów o muzyku:

Michał Jelonek (ur. 30 maja 1971 w Kielcach) – polski muzyk, kompozytor i multiinstrumentalista, znany głównie jako skrzypek. Członek zespołów Hunter i Orkiestra Dni Naszych. Były członek kieleckiej grupy Ankh. Nagrał płyty zawierające muzykę poważną, pop, folk, rock, metal, hard rock. Autor muzyki do reklam, m.in. Funduszu Emerytalnego Skarbiec. Nagrał kinową czołówkę dla filmów BestFilm oraz Monolight, oraz muzykę do filmu Na jelenie Renaty Borowczak. Laureat licznych konkursów i festiwali, m.in. Złotego Bączka, czy Jarocin 93. Najlepszy instrumentalista polski według magazynu Tylko Rock (1993), „Rock 94” Siedlce. Rekordzista wśród laureatów Złotego Bączka - statuetki przyznawanej za najlepszy koncert odbywający się podczas Przystanku Woodstock. Nagrodę zdobył czterokrotnie: w latach 1995 i 1996 jako członek zespołu Ankh, w 2004 roku (wspólnie z zespołem Hunter) oraz, solowo, w roku 2010. W 1990 obronił dyplom w klasie skrzypiec Andrzeja Zuzańskiego w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. Ludomira Różyckiego w Kielcach. Podsumowaniem tego był koncert skrzypcowy D-dur Ludwiga van Beethovena wraz z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Kieleckiej. Od tego czasu aż do 1993 roku współpracował z tą orkiestrą, z Orkiestrą Kameralną Filharmonii Kieleckiej, oraz z kwintetem smyczkowym Collegium Musicum. Od początku lat 90. w. pracuje jako muzyk sesyjny, nagrywał z takimi wykonawcami jak: Spooko, Closterkeller, De Press, Firebirds, Grejfrut, Kasa, Lizar, Łzy, Mafia, Maybe-b, Perfect, Szwagierkolaska, Teatr Kobiet, Tosteer, T-raperzy znad Wisły, Wilki, Maryla Rodowicz, Ilona Sojda, Wojciech Gąssowski, Stan Borys, Riverside. W 2002 roku Michał Jelonek nawiązał współpracę z formacją Hunter wraz z którą nagrał sześć albumów studyjnych. 3 grudnia 2007 roku ukazała się pierwsza solowa płyta muzyka zatytułowana Jelonek. W czerwcu 2009 roku Jelonek został nagrodzony w plebiscycie Świętokrzyskie Nagrody Muzyczne Scyzoryki 2009 w kategorii Wykonawca Instrumentalista. W 2010 roku nakładem firmy Złoty Melon ukazało się pierwsze wydawnictwo DVD Jelonka zatytułowane Przystanek Woodstock. Od 2018 jest jednym z jurorów talent-show telewizji Polsat Śpiewajmy razem. All Together Now. 

 

1226. Magdalena Tul

 Cześć!

Dzisiaj po długiej przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej piosenkarki, wokalistki dubbingowej, kompozytorki i autorki tekstów Magdaleny Tul.

Kilka słów o piosenkarce:

Magdalena Ewa Tul (ur. 29 kwietnia 1980 w Gdańsku) – polska piosenkarka, wokalistka dubbingowa, kompozytorka i autorka tekstów. W latach 2000–2003 aktorka i wokalistka teatru Studio Buffo, a w latach 2004–2007 wokalistka Teatru Muzycznego „Roma”. W latach 2003–2018 solistka w teleturnieju TVP1 Jaka to melodia?. Fonograficznie debiutowała w 2004, od tamtej pory wydała trzy albumy studyjne: V.O.H. - The Victory of Heart (2007), Brave (2014) i Mindfulness (2019). Uczestniczka konkursu „Premier” w ramach 42. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (2005), festiwali Universtalent 2005 i Unisong 2007. Reprezentantka Polski w 56. Konkursie Piosenki Eurowizji (2011). Ma dwoje starszego rodzeństwa, o 15 lat brata i o 13 lat siostrę, Małgorzatę. Oboje mieli wpływ na rozwój jej świadomości muzycznej. W dzieciństwie uczęszczała do Studia Piosenki Grażyny Łobaszewskiej, gdzie kształciła się wokalnie. W 1999 rozpoczęła naukę w Szkole Muzycznej II stopnia w Gdańsku, w klasie śpiewu klasycznego. Ukończyła naukę w XIV Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku i w szkole średniej w klasie o profilu humanistyczno-teatralnym. Studiowała zaocznie na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Akademii Bydgoskiej, gdzie w 2004 uzyskała tytuł magistra sztuki na kierunku Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej. Mając 12 lat, została wokalistką dziecięcego zespołu wokalnego, w którym stawiała pierwsze kroki muzyczne. Gdy była nastolatką, dorabiała do pensji, pracując jako barmanka w klubie jazzowym. Niedługo później założyła własny zespół, który tworzyła z Piotrem Olszewskim i Piotrem Podgórskim. Grali wspólnie przez około dwa lata, zagrali kilka koncertów jako support dla uznanych artystów sceny polskiej i tworzyli materiał na pierwszy, solowy album piosenkarki. W trakcie nauki w szkole średniej odbyła praktyki na deskach Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni. Od 2000 występowała jako aktorka i wokalistka zespołu Studio Buffo Janusza Józefowicza. Zagrała w przedstawieniach: Niedziela na głównym i Ukochany kraj. W międzyczasie dorabiała, pracując jako barmanka w klubie „Jazgot” w Warszawie oraz jako sprzedawca w call-center. W 2003 zakończyła pracę w Buffo, tłumacząc decyzję faktem, że „nie daje jej to możliwości rozwoju”. W 2003 nawiązała współpracę z Teatrem Muzycznym „Roma”, w którym śpiewała partie wokalne w musicalu Koty (2004) i grała Królową Abę w musicalu Akademia pana Kleksa (2007). W styczniu 2003 nawiązała współpracę z Telewizją Polską, zostając jedną z wokalistek teleturnieju TVP1 Jaka to melodia?. Na udział w przesłuchaniach do programu namówił ją Robert Janowski, gospodarz programu. W 2004 z piosenką „Full of Life” zajęła 9. miejsce w wewnętrznych eliminacjach do 50. Konkursu Piosenki Eurowizji. Za wykonanie piosenki zdobyła również nagrody na festiwalu Universtalent 2005 w Pradze w kategoriach: „najlepszy utwór” i „najlepszy wykonawca”. W czerwcu 2005 z singlem „Idź swoją drogą” wystąpiła w koncercie Premiery w ramach 42. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, a w 2006 z piosenką „Find the Music” brała udział w eliminacjach do konkursu Trendy podczas festiwalu TOPtrendy 2006, jednak nie zakwalifikowała się do finałowej „dziewiątki”. W sierpniu 2007 wydała debiutancki album studyjny pt. V.O.H. - The Victory of Heart, na którym znalazły się m.in. piosenki „Full of Life” i „Find the Music”. Również w 2007 zajęła trzecie miejsce na amerykańskim festiwalu Unisong. Pod koniec grudnia 2010 zaśpiewała gościnnie w utworze Ricka Estrina „Weekend Off”, umieszczonym na demo bluesowego zespołu Why Ducky? pt. The Mo. Wydała również dwa solowe single: „Nie ma jej” i „Jestem”, z którym 29 grudnia 2010 zakwalifikowała się do krajowych eliminacji do 56. Konkursu Piosenki Eurowizji. 14 lutego 2011 wygrała finał selekcji, zdobywszy 44,47% głosów publiczności, dzięki czemu została reprezentantką Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Düsseldorfie. W ramach promocji nagrała anglojęzyczną wersję piosenki, „Present”. 10 maja wystąpiła jako pierwsza w kolejności w pierwszym półfinale konkursui zajęła ostatnie, 19. miejsce z wynikiem 18 punktów, nie zdobywając awansu do finału. W listopadzie jej piosenka „First Class Ticket to Heaven” znalazła się na dwupłytowym wydawnictwie wydane pod szyldem projektu Esotiq presents Poland... Why Not. W 2012 bez powodzenia zgłosiła się z piosenką „Give It Up” do szwajcarskich selekcji do 58. Konkursu Piosenki Eurowizji. W 2013 wzięła udział w drugiej edycji talent show TVP2 The Voice of Poland; podczas tzw. „przesłuchań w ciemno” dołączyła do drużyny „Tomsona” i „Barona” i ostatecznie odpadła na etapie „nokautów”. W listopadzie 2013 wydała EP-kę pt. The Beginning. 6 czerwca wydała drugi album studyjny pt. Brave. W maju 2014 zasiadła w polskiej komisji jurorskiej podczas 59. Konkursu Piosenki Eurowizji. 14 czerwca 2015 wystąpiła w koncercie z okazji 90-lecia Polskiego Radia w ramach Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, śpiewając wraz z chórem Sound’n’Grace utwory „Szklana pogoda” Lombardu i „Biała armia” Bajmu. 28 kwietnia 2017 wydała singel „Closer”, którą nagrała również w polskiej wersji językowej jako „Bliżej”. W maju 2017 zagrała minitrasę koncertową, obejmującą występy w Krakowie i Warszawie, ponadto zasiadła w polskiej komisji jurorskiej podczas 62. Konkursu Piosenki Eurowizji. 7 listopada w warszawskim klubie „Stodoła” zagrała premierowy koncert z trasy Pop Art Tour, w trakcie której zaprezentowała materiał z trzeciej płyty studyjnej. Latem 2018, po zmianie głównego producenta programu Jaka to melodia?, wraz z częścią dotychczasowej obsady zakończyła współpracę przy teleturnieju. 31 sierpnia wydała teledysk do singla z płyty, „Va Banque”. Również w 2018 zaangażowała się w kampanię marki produkującej trofea sportowe Tryumf „Pierwsze zwycięstwo”. 14 kwietnia 2019 wystąpiła gościnnie podczas koncertu London Eurovision Party. 3 czerwca wydała cyfrowo trzeci album studyjny pt. Mindfulness, zawierający m.in. single „Closer”, „Bliżej”, „Va Banque” i „Move Forward”, który wydała 10 czerwca. Latem była gościem muzycznym w teleturnieju TV Puls Gra Muzyka. Jesienią 2019 wystartowała w konkursie Open Mic, docierając do finału rozgrywanego 1 lutego 2020 w O2 Arena w Londynie. 26 lutego 2021 poinformowała o podjęciu współpracy z amerykańską wytwórnią nagraniową Banner Records, dla której nagrała single: „Face the Day” (2021) i „If Loving You Is All I Ever Do” (2022). Ma dwoje dzieci, Krzysztofa (ur. 18 listopada 2007) i Maję (ur. 24 listopada 2012). Jest wegetarianką. 

 

1225. Martyna Wojciechowska

 Cześć!

Dzisiaj po długiej przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej prezenterki telewizyjnej, dziennikarki, podróżniczki, pisarki i działaczki społecznej Martyny Wojciechowskiej.

Kilka słów o dziennikarce:

Martyna Wojciechowska (ur. jako Marta Eliza Wojciechowska 28 września 1974 w Warszawie) – polska prezenterka telewizyjna, dziennikarka, podróżniczka, pisarka i działaczka społeczna. Laureatka licznych nagród za działalność dziennikarską, reporterską i społeczną, m.in. Złotej Telekamery, dwóch MediaTorów, Nagrody Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera i Wiktora. Jest jedyną córką Joanny (ur. 1950) oraz Stanisława Wojciechowskich (ur. 1934). W wieku siedmiu lat trenowała gimnastykę artystyczną. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 306 im. ks. Jana Twardowskiego w Warszawie, jest absolwentką XXII Liceum Ogólnokształcącego im. Jose Marti w Warszawie. Z wykształcenia jest ekonomistką – zaocznie studiowała zarządzanie i marketing, zdobyła specjalizację z zarządzania zasobami ludzkimi. W 2005 obroniła z wyróżnieniem pracę końcową na podyplomowych studiach MBA w Oxford Brooks University. Mając 18 lat, rozpoczęła pracę w agencji mody Legenda. W 1997 po raz pierwszy pojawiła się na okładce magazynu „Zwierciadło”. Wkrótce później zaczęła tworzyć program o motocyklach dla łódzkiej telewizji kablowej ATV. W TVN prowadziła początkowo magazyn Automaniak, którego scenariusz napisała na maszynie biurowej ojca. W kolejnych latach była prowadzącą programów: Dzieciaki z klasą, Big Brother (2001–2002) i Studio Złote Tarasy (wraz z Maxem Cegielskim). Po zdobyciu szczytu Mount Everest otrzymała telefon z propozycją posady jako redaktor naczelna magazynów „National Geographic Polska” i „National Geographic Traveler”. Funkcję objęła w lutym 2007. Z ramienia magazynu wydała książki: „Dzieciaki Świata”, „Zwierzaki Świata”, „Kobieta na krańcu Świata” lub zapis z wyprawy na Mount Everest „Przesunąć Horyzont”. 17 stycznia 2017 zrezygnowała z posady redaktor naczelnej, przekazała swoje obowiązki Agnieszce Franus. W karierze wydawniczej współpracowała także z miesięcznikami: „Świat Motocykli”, „Auto Moto”, „Playboy” czy „Voyage”. Była redaktor naczelną polsko-angielskiego miesięcznika dla podróżujących „Kaleidoscope”. Od 2009 realizuje serię podróżniczą Kobieta na krańcu świata. Jeden z odcinków programu, poruszający temat dzieci prześladowanych w Tanzanii ze względu na albinizm, został przekształcony na dłuższy film dokumentalny Ludzie Duchy (2015), wyreżyserowany przez Wojciechowską oraz Marka Kłosowicza. Główną bohaterką filmu była nastoletnia Kabula Nkalango Mensaje, która straciła rękę w wyniku napadu na nią przez nieznanych sprawców. Pomocy dla Mansaje udzieliła fundacja „Między niebem a ziemią”, przekazując 100 tys. złotych na jej wykształcenie. W 2015 nastolatka wraz ze swoją siostrą pojawiła się na okładce majowego wydania National Geographic. Dokument został nagrodzony statuetką w kategorii „Global Awareness” na WorldMediaFestiwal 2016 w Hamburgu, a w 2017 otrzymał nagrodę Złotej Nimfy na Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnym w Monte Carlo w kategorii „Informacja – dokument na tematy bieżące”. Brała udział w kampaniach reklamowych produktów: Actimel (2007), Timotei (2010), Sony (2009–2010), Radio Zet (2011), Orange Travel (2012), Coffee Heaven oraz Fundacja WWF Polska (2012), Play (2017–2018), Pantene (2018), W. Kruk (2017 i 2018). Przez udział w kampanii Żywiec Zdrój (2018) z użyciem hasła Plastik nie jest taki zły spotkała się z ostrą krytyką. W styczniu 2017 została dyrektorką programową Travel Channel, kanału podróżniczego TVN. Od września 2020 TVN Style emituje prowadzony przez nią program Discovery dla Ziemi. W kwietniu 2021 założyła kanał „Dalej” na platformie YouTube. Na kanale są prezentowane rozmowy z osobami, które są dla niej inspiracją. Jest ambasadorką kampanii Girls can achieve anything! organizowanej przez Lego w 2022. Jest kierowcą rajdowym. W wieku 17 lat uzyskała Międzynarodową Sportową Licencję Rajdową i Wyścigową na pojazdy dwu- i czterokołowe. Zorganizowała Zespół Rajdowy Mocne Rally, którego była rzecznikiem prasowym. Współpracowała także z Teamem EFL Corsa Rally. Pasję do motoryzacji łączy z zamiłowaniem do nurkowania (jest licencjonowanym nurkiem technicznym Normoxic Trimix Diver IANDT oraz Divemaster PADI) i wszelkich sportów ekstremalnych (m.in. wspinaczka wysokogórska) oraz podróżowaniem. W 2002, będąc w parze z Jarosławem Kazberukiem, wzięła udział w rajdzie Sahara-Dakar, zajmując przedostatnie, 44. miejsce w klasyfikacji generalnej, ze stratą 62 godzin do zwycięzcy. Samochód, którym się poruszała, Toyota Land Cruiser, początkowo planowany na sprzedaż, został skradziony podczas transportu na statku. Ukończyła go jako pierwsza Polka i kobieta z Europy Środkowo-Wschodniej. W 2003 wzięła również udział w rajdzie Transsyberia, kierując na zmianę z Andrzejem Derengowskim. Trasa, licząca prawie 14 tysięcy kilometrów, zakończona została 30 września 2003 w Magadanie. Na mecie stawili się jako jedyna polska grupa, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. Jest honorową ambasadorką WWF Polska. Wsparła m.in. apel o ochronę najstarszego parku narodowego Wirunga w Afryce przed odwiertami naftowymi (pod naciskiem globalnej akcji firmy Total i Soco wycofały się ze swoich planów). Wspiera ochronę polskich rysi. Zaangażowała się także w akcję „Nie mów do mnie misiu”, która miała na celu szerzenie wiedzy o żyjących w Polsce niedźwiedziach. W 2013 została członkinią Polskiej Akcji Humanitarnej. Włączyła się wówczas w pomoc dla uchodźców z Syrii. Dwa lata wcześniej, w 2011, klub PAH SOS został objęty patronatem National Geographic Traveler. W plebiscycie Travelery 2011, organizowanym przez miesięcznik „National Geographic Polska”, PAH SOS otrzymał nominację do nagrody w kategorii „Społeczna inicjatywa roku”. Była zaangażowana w budowę kliniki hematologii dziecięcej „Przylądek Nadziei” we Wrocławiu. Po odebraniu tytułu Kobiety Roku „Twojego Stylu” w 2009, który wręczyła jej profesor Alicja Chybicka, otrzymała również zaproszenie do kliniki onkologicznej we Wrocławiu. 7 września 2015 uczestniczyła w inauguracji nowej kliniki we Wrocławiu, na budowę którego przekazała 50 tysięcy złotych. Na swoim ramieniu ma wytatuowane współrzędne geograficzne kliniki. Aktywnie uczestniczy we wszelkich imprezach oraz zbiórkach pieniędzy na rzecz Przylądka Nadziei. Jednym z przedmiotów, które zlicytowała na potrzeby fundacji, była figurka Ganesha, hinduskiego boga szczęścia i dobrobytu. Ostatecznie figurka została sprzedana za sumę 230 tys. złotych. Popiera różne akcje społeczne. Włączyła się w kampanie przeciwko okaleczaniu dziewczynek i kobiet fundacji Waris Dirie „Kwiat Pustyni”. Poparła też ogólnopolski protest kobiet, zwany „Czarnym Protestem”. W 2016 została ambasadorką akcji producenta wody mineralnej Żywiec Zdrój „Po stronie natury” w ramach Ogólnopolskiego Dnia Po Stronie Natury. W maju 2017 wyznała, że jest w trakcie adopcji dzieci z odległych zakątków świata. Jedną z nich jest Kabula Nkalango Mensaje, bohaterka filmu Ludzie Duchy, która przed sądem zeznała, że znajduje się pod opieką podróżniczki. Była pięciokrotnie zaręczona, dwa razy odwołała ślub w ostatniej chwili. Związana była z przedsiębiorcą Leszkiem Czarneckim i płetwonurkiem Jerzym Błaszczykiem, z którym ma córkę Marię (ur. 17 kwietnia 2008). 16 października 2020 wyszła za prezentera telewizyjnego Przemysława Kossakowskiego. 15 lipca 2021 potwierdziła medialne plotki o rozstaniu, a w lipcu 2022 media poinformowały o sfinalizowaniu rozwodu z orzeczeniem o winie Kossakowskiego. W 2004, podczas nagrań do serii Misja Martyna na Islandii, uległa wypadkowi samochodowemu, w którym zginął jej przyjaciel oraz operator Rafał Łukaszewicz, ona sama złamała kręgosłup. W trakcie rehabilitacji przebywała w sanatorium w Ciechocinku. We wrześniu 2016 opowiedziała o wypadku motocyklowym, w wyniku którego złamała obojczyk i wymagana była jego operacja. Tydzień od zabiegu pojawiła się na planie ósmej serii programu Kobieta na krańcu świata, który spowodował dalsze komplikacje wymagające kolejnej operacji. 29 kwietnia 2017 w północno-zachodnim Pakistanie (przy granicy z Afganistanem) wraz z ekipą programu Kobieta na krańcu świata została zatrzymana przez tamtejsze wojsko wraz z wywiadem, Inter-Services Intelligence, którzy skonfiskowali cały sprzęt wraz z kartami pamięci z nagranym dotąd materiałem. Trafili do aresztu domowego m.in. pod kontrolą policji, najpierw w górach, a następnie w Czitralu. Po niemalże dobie wyjechali autobusem do Islamabadu, skąd otrzymali wsparcie polskiego konsulatu, a także pomoc w bezpiecznym wyjeździe z kraju. Nie odzyskali skonfiskowanego materiału, ale został on wcześniej zabezpieczony przez skopiowanie na dodatkowe dyski. 7 stycznia 2019 poinformowała o urzędowej zmianie imienia z Marta na Martyna. 

Data wysłania: 08.12.2022 r.
Data otrzymania: 17.01.2023 r.
Czas oczekiwania: 40 dni