Witajcie! 😁

Dzisiaj chciałabym pochwalić się prezentem urodzinowym od przyjaciółki- autograf Sylwii Lipki.

Kilka słów o wokalistce:

Sylwia Maria Lipka (ur. 12 grudnia 1996 w Katowicach) – polska wokalistka, wideoblogerka i prezenterka telewizyjna. Urodziła się w Katowicach, a wychowywała się w Knurowie. Ma sześcioro rodzeństwa. W dzieciństwie uczęszczała na zajęcia do szkoły baletowej. Obecnie mieszka w Warszawie. W 2014 związała się ze stacją telewizyjną Disney Channel, dla której prowadziła program I Love Violetta. 24 listopada 2015 debiutowała jako piosenkarka singlem „Masz to coś”. 1 lipca 2016 wydała album pt. Szklany sen. Wydawnictwo trafiło do sprzedaży nakładem wytwórni muzycznej My Music, który zadebiutował na drugim miejscu oficjalnej listy sprzedaży (OLiS). Za dwa single z płyty, "Zapomnieć chcę" i "Zobacz", odebrała status złotej płyty. Od 24 września 2016 do 14 maja 2017 odbywała ogólnopolską trasę koncertową Szklany Sen Tour. 1 października 2017 zasiadła w jury krajowych eliminacji do 15. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. 20 października wydała album pt. Fala/Wave, na który nagrała piosenki w dwóch wersjach językowych: angielskim i polskim. Za album odebrała certyfikat złotej płyty. Od 19 listopada 2017 do 20 kwietnia 2018 odbywała trasę koncertową pod hasłem Na Fali, osiem dni po jej zakończeniu zaprezentowała teledysk do singla „Kalkulacje”. 1 czerwca 2019 wydała teledysk do piosenki „Wbrew pozorom”, będący tytułowym singlem z jej trzeciej płyty, która została wydana 30 sierpnia. 3 sierpnia singel „Cztery łapy”, a 7 września – „Gdybyś”. 20 października wyruszyła w trzecią solową trasę koncertową pt. Wbrew Pozorom Tour, która zakończyła się 8 marca 2020. Również w 2019 premierę kinową miał film Jestem M. Misfit, w którym zagrała główną rolę Julii Morskiej. 28 marca 2020 wydała utwór „7 uśmiechów”. W 2020 uczestniczyła także w 11. edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, w parze z Rafałem Maserakiem zajęła czwarte miejsce; w związku z zakażeniem koronawirusem musiała przerwał udział w programie w dziewiątym odcinku.

 Witajcie! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam kolejny autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego muzyka, współzałożyciela i lidera zespołu T.Love- Muńka Staszczyka.

Kilka słów o muzyku:

Muniek Staszczyk, właśc. Zygmunt Marek Staszczyk (ur. 5 listopada 1963 w Częstochowie) – polski muzyk, współzałożyciel, lider, wokalista, autor tekstów, w początkowym okresie także basista zespołu T.Love. Współpracował z wieloma artystami i zespołami, takimi jak Maanam, Kasia Nosowska, Pidżama Porno, Zipera czy Habakuk. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV. Jest jedynym synem Anny z domu Kotołowskiej i Tomasza Staszczyków, którzy pobrali się w 1963. Pochodzi z robotniczej rodziny – jego ojciec był tokarzem, a matka obejmowała kierownicze stanowisko w sklepie spożywczym. Wychowywał się na częstochowskim Rakowie. Jego prapradziadek działał w Polskiej Partii Socjalistycznej, a pradziadek – Celestyn Dzięciołowski – był więziony w Cytadeli Warszawskiej ze Stefanem Okrzeją. W latach 1978–1982 uczył się w częstochowskim IV LO, a w 1991 – po dziewięciu latach nauki – ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów mieszkał w akademiku UW przy ul. Kickiego na Grochowie. W 1979 założył zespół Schoolboys. Następnie współtworzył z Markiem Kramerem zespół Opozycja, znany też jako Atak, z którym w listopadzie 1981 wystąpił na II Festiwalu Nowej Fali w Toruniu i na Festiwalu w Jarocinie. W styczniu 1982 założył zespół Teenage Love Alternative, z którym debiutował występem na studniówce IV LO, a następnie wystąpił m.in. podczas malborskiego festiwalu „Malrock 1983” i Festiwalu w Jarocinie w 1984. Od 1986 zespół nosi nazwę T.Love. Równocześnie z działalnością w zespole, w latach studenckich tworzył duet „Jesus Płochares” z Wojciechem Płocharskim, z którym wystąpił na Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Aktorskiej, a w 1983 przez kilka tygodni śpiewał w zespole Trawnik. Latem 1989 wyjechał w celach zarobkowych do Londynu. W grudniu 1989 wrócił do Polski, po czym założył zespół Gary i Gitary, który następnie porzucił na rzecz reaktywowanego T.Love. W 1990 został redaktorem magazynu młodzieżowego „Atak”. W 1992 wydał książkę wspomnieniową Dzieci rewolucji, którą napisał na podstawie swojej pracy magisterskiej. W 1993 został perkusistą zespołu Paul Pavique Movement założonym przez Pawła Dunina-Wąsowicza oraz wydał tomik poezji pt. Gandża. W latach 1994–2003 śpiewał w założonym z Krzysztofem Typą zespole Niespodzianka. W 1995 wraz z Andrzejem Zeńczewskim założył zespół Szwagierkolaska, z którym wydał dwa albumy studyjne: Luksus (1995) i Kicha (1999), zawierające głównie piosenki Stanisława Grzesiuka w nowych aranżacjach. Za pierwszą płytę otrzymali Fryderyka 1995 w kategorii Album roku – muzyka tradycji i źródeł. Odbyli plenerową trasę koncertową w 1996 i klubową wiosną 1997. Od 2001 przez kilka lat śpiewał w zespole Reggae In A Polish Style. W sezonie 2000/2001 wcielał się w Vana Morrisona w sztuce Jeździec burzy reżyserowanej przez Arkadiuszka Jakubika i wystawianej w Teatrze Rampa w Warszawie. W 2001 otrzymał nagrodę Tęczowego Lauru za „konsekwentny pacyfizm i otwartość przekazywaną w twórczości artystycznej”. W 2006 pojawił się w filmie dokumentalnym poświęconym Stanisławowi Grzesiukowi pt. Grzesiuk. Chłopak z ferajny. Latem 2009 nagrał utwór „Kalambury” z tekstem wiersza Władysława Broniewskiego, będący singlem z albumu zespołu Pustki o tym samym tytule, a także zaśpiewał w utworze „Uderzam w deskę” na podstawie wiersza Zbigniewa Herberta „Kołatka”, umieszczonym na albumie grupy Karimski Club pt. Herbert. 30 września został uhonorowany przez III Program Polskiego Radia nagrodą Mateusz za „25 lat niezależności, niespożytej energii, młodzieńczego entuzjazmu, wierności sobie i swojej muzyce”. W 2010 wydał pierwszy solowy album pt. Muniek, którą nagrał z Janem Benedkiem i na której nagranie otrzymał od wytwórni Sony Music 200 tys. zł zaliczki. Album promował singlami „Tina”, „Święty”, „Kain i Abel” i „Dzieje grzechu”, który nagrał w duecie z Anną Marią Jopek. W grudniu 2011 wystąpił w widowisku 16.12.1981 wyreżyserowanym przez Łukasza Kobielę, które odbyło się w 30. rocznicę pacyfikacji kopalni „Wujek” w Katowicach. 6 maja 2012 odbył się koncert jubileuszowy Częstochowa gra Muńka z okazji 30-lecia debiutu muzycznego Staszczyka, w którym wystąpili m.in. Krzysztof Grabowski, Marek Piekarczyk, Kasia Kowalska, Stanisław Sojka, Martyna Jakubowicz, Adam Nowak, Tomasz Olejnik, Janusz Iwański, Wojciech Turbiarz, Jacek Pałucha czy Piotr Machalica. 20 maja wystąpił z utworem „Krajobraz z Wilgą i ludzie” w koncercie Projektu Grechuta upamiętniającym Marka Grechutę. Podczas wydarzenia poznał Marka Jackowskiego, na którego zaproszenie nagrał utwory „Nie zawsze jest tak jak chcesz” i „Ulica miłości”, umieszczone na albumie artysty pt. Marek Jackowski z października 2013. Również w 2013 rozpoczął współpracę z zespołem Shamboo. W 2014 zwyciężył w częstochowskim plebiscycie „Ludzie Dwudziestolecia”, czego efektem była wystawa „Muniek Story” prezentowana w miejskim ratuszu. W maju 2015 premierę miał album Stanisławy Celińskiej pt. Atramentowa..., na której znalazł się m.in. utwór „Wielka słota”, nagrany przez nią w duecie ze Staszczykiem . We wrześniu odbył trasę koncertową „Warsaw Bombs”, obejmującą pięć występów w Chinach. W 2017 premierę miał album projektu Dylan.pl pt. Niepotrzebna pogodynka, żeby znać kierunek wiatru, na którą nagrał dwie polskojęzyczne wersje piosenek Boba Dylana – „Czasy nadchodzą nowe” („The Times They Are A-Changin’”) i „Adam dał imiona zwierzętom” („Man Gave Names to All the Animals”). W 2018 nagrał utwór „Mietek” z tekstem Józefa Tischnera, umieszczony na dedykowanym mu albumie pt. Tischner. Mocna nuta, a także odbył akustyczną trasę koncertową „Muniek i Przyjaciele”. W lipcu 2020 potwierdził reaktywację zespołu T.Love i wydanie nowego albumu z okazji 40-lecia formacji, które przypada w 2022. W marcu 2021 wydał koncertowy album pt. Muniek i Przyjaciele – Na żywo i akustycznie 2018-2019. 1 lipca 1989 poślubił Martę Kucharzak, z którą jest związany od 1985. Mają dwoje dzieci, syna Jana (ur. 1990) oraz córkę Marię (ur. 1993). Zmagał się z depresją, w latach 2010–2012 odbył psychoterapię. Został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016. 17 lipca 2019 podczas pobytu w Londynie dostał wylewu, przez co wszystkie zaplanowane koncerty solowe artysty zostały odwołane.

Data wysłania: 11.06.2021 r.
Data otrzymania: 13.07.2021 r.

 Witajcie! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego basisty, gitarzysty, kompozytora i aranżera Mieczysława Jureckiego.

Kilka słów o basiście:

Mieczysław Jerzy Jurecki ps. Mechanik (ur. 3 października 1956 we Wrocławiu) – polski basista, gitarzysta, kompozytor i aranżer. Nagrał ponad dwieście płyt i brał udział w niezliczonych sesjach nagraniowych dla Polskiego Radia. Ukończył IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu w 1975 roku. W trakcie nauki, po zajęciach lekcyjnych występował z Wojciechem Popkiewiczem w Autorskim Studio Piosenki „Teraz” i nagrywał, będąc muzykiem sesyjnym w Orkiestrze PR i TV we Wrocławiu. Ponadto jako członek zespołu pod kier. Włodzimierza Plaskoty nagrał kilkadziesiąt piosenek dla Kabaretu Elita oraz przez krótki okres współpracował z zespołem muzycznym przy studenckim Teatrze Kalambur (wokalistą grupy był Mirosław Bielawski). Jego pierwszym profesjonalnym zespołem rockowym był Nurt. W kolejnych latach współpracował z takimi wykonawcami, jak: Zespół jazzowy Ryszarda Miśka, MSA 1111 (nagrania radiowe i koncertowe), Romuald i Roman, Spisek (współpraca z Haliną Frąckowiak i Krzysztofem Cugowskim, nagrania radiowe), Kwartet A. Mazura (współpraca z Ireną Santor i Marią Koterbską, nagrania radiowe), Art Flash (współpraca z Małgorzatą Gruszczyńską-Wojnarowicz i K. Cugowskim, nagrania radiowe), Gain, Alex Band, Test, Freak Weber, Perfect, Banda i Wanda, Ewa Bem, Zbigniew Lewandowski, Wojciech Gąssowski, Stachursky, Marek Torzewski, Zdzisława Sośnicka, Jan Kaczmarek, Tercet Egzotyczny, Urszula, Martyna Jakubowicz i wielu innych. W 1981 trafił do Budki Suflera, w której z przerwami grał do 2003. W międzyczasie nagrywał solowe płyty jako Mechanik (albumy: Duży Mechanik (1988), Szuja (1989), Agrest (1994)) oraz brał udział w niezliczonych projektach jako muzyk sesyjny. Z założonym przez siebie zespołem Półbuty (m.in. Marek Raduli, Tomasz Zeliszewski) nagrał płytę To twoje życie i twoje marzenia (2001), która zawiera jego kompozycje. Pod koniec 1998 nagrał solową płytę 12 sprawiedliwych, w nagraniu której uczestniczyli czołowi polscy gitarzyści: Jan Borysewicz, Dariusz Kozakiewicz, Jacek Królik, Jacek Krzaklewski, Krzysztof Misiak, Aleksander Mrożek, Marek Popów, Marek Raduli, Grzegorz Skawiński. Ta płyta została przez magazyn „Gitara i bas” uhonorowana tytułem Wydawnictwo Roku, a Jurecki – tytułem najlepszego polskiego gitarzysty basowego. W 2003 założył zespół Veto (m.in. z wokalistką Olgą Pokorską), działający później pod nazwą Logo (album Za twój czuły szept z 2005). Współtworzył z Krzysztofem Wałeckim i Pawłem Szafrańcem formację Vintage (album N° 1 z 2007). Jest również basistą w rock and rollowym zespole Riders, gdzie poza nim występuje m.in. Ola Łysiak czy Grzegorz Kuks. Współpracuje z Wojtkiem Pilichowskim i Krzysztofem Ścierańskim oraz współtworzy z Jackiem Królikiem i Ryszardem Sygitowiczem zespół Giganci Gitary. Jurecki był też pomysłodawcą konkursu „Solo życia” wyłaniającego młodych i zdolnych instrumentalistów. Impreza odbywała się corocznie w Lublinie, począwszy od 2005.

Data wysłania: 11.06.2021 r.
Data otrzymania: 13.07.2021 r.

 Witajcie! 😁

Dzisiaj po długiej przerwie chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiej scenarzystki, producentki filmowej i serialowej Ilony Łepkowskiej.

Kilka słów o scenarzystce:

Ilona Łepkowska (ur. 11 lipca 1954 w Warszawie) – polska scenarzystka i producentka filmowa i serialowa, pisarka. Urodziła i wychowała się w Warszawie jako druga córka Joanny i Tadeusza Łepkowskich. Jej ojciec był profesorem historii w Polskiej Akademii Nauk, a matka zajmowała się domem, wcześniej pracowała w drogerii. Ma dwoje rodzeństwa, starszą siostrę Ewę i młodszego brata Antoniego. Uczyła się w liceum im. Klementa Gottwalda w Warszawie. W latach 1972–1977 studiowała w Instytucie Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, a po obronie dyplomu podjęła dwuletnie Zaoczne Studium Scenariuszowe przy PWSFTViT w Łodzi. Zanim zaczęła karierę scenopisarską, udzielała korepetycji z języka polskiego, pracowała jako asystentka kierownika produkcji w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych oraz nauczycielka filmu i kultury filmowej w jednym z warszawskich liceów. Ponadto była urzędniczką w Przedsiębiorstwie Transportu i Spedycji Przemysłu Mięsnego. W 1976 zagrała epizodyczne role w filmach Człowiek z marmuru Andrzeja Wajdy i Barwy ochronne Krzysztofa Zanussiego. Za swój pierwszy scenariusz – Gra – zdobyła wyróżnienie na festiwalu „Młodzi i film” w Koszalinie. Jako scenarzystka zadebiutowała filmem telewizyjnym Wakacje z Madonną (1983), którego scenariusz był jej pracą zaliczeniową na pierwszym roku studiów. Po ukończeniu studium scenariuszowego w 1982 została organizatorką publiczności w Teatrze Ochoty, poza tym pisała teksty do czasopism „Film” i „Świat Młodych”. Działała także w Kole Młodych przy Stowarzyszeniu Filmowców Polskich i pracowała w Studiu Filmowym Oko. Jest autorką lub współautorką popularnych komedii, takich jak: Och, Karol (1985) i Och, Karol 2 (2011), Komedia małżeńska (1993), Nigdy w życiu! (2004), Nie kłam, kochanie (2007), Jeszcze raz (2008) oraz serii „Kogel-mogel”, która jest określana mianem kultowej: Kogel-mogel (1988), Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989), Miszmasz, czyli kogel-mogel 3 (2019), Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 (2021). Przygotowała również scenariusze do filmów Obywatel świata (1991) Rolanda Rowińskiego i Randka w ciemno (2010) Wojciecha Wójcika, jednak po ich nakręceniu wycofała swoje nazwisko z listy twórców ze względu na niezadowolenie z efektów końcowych, wywołanych odmienną wizją reżyserską. Pisała scenariusze do seriali: Kacperek (1985), Radio Romans (1994–1995), Klan (1997–1999), Na dobre i na złe (1999–2002) oraz M jak miłość (2000–2007), którego była też producentką (2000–2008). Jest autorką seriali Barwy szczęścia i Wszystko przed nami, które współprodukowała i których była scenarzystką. Zajmuje się doradztwem scenariuszowym, kierownictwem literackim oraz produkcją filmową i telewizyjną. Jest członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Polskiej Akademii Filmowej i honorową członkinią Stowarzyszenia Autorów ZAiKS oraz wiceprzewodniczącą Rady tejże organizacji, w której była też szefem sekcji autorów dzieł filmowych. Ponadto jest przewodniczącą Gildii Polskich Scenarzystów. Kilkukrotnie była ekspertką Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej zasiadającą w radzie przyznającej dofinansowania na produkcję filmów fabularnych. Pełniła funkcję prezesa Stowarzyszenia Twórców Telewizyjnych „Serial”. Jest autorką lub współautorką książek nawiązujących do jej scenariuszy: Nie kłam kochanie (2008), M jak miłość. Początki (2013), Tu jest jakby luksusowo (2018). W 2010 ukazała się jej biografia pt. „Ł jak Łepkowska”, będąca zapisem rozmów Andrzeja Opaly z Łepkowską. W 2017 została wydana książka biograficzna Teresy Lipowskiej pt. „Nad rodzinnym albumem”, będąca wywiadem-rzeką Łepkowskiej z aktorką. Napisała powieści Pani mnie z kimś pomyliła (2016) oraz Idealna rodzina (2020). W latach 2008–2010 występowała w niektórych sobotnich wydaniach magazynu satyryczno-publicystycznego TVN24 Szkło kontaktowe. Od 2010 jest felietonistką telewizyjnego tygodnika „Tele Tydzień”. Ze względu na osiągnięcia telewizyjne nazywana jest „królową polskich seriali”, „pierwszą damą polskich seriali” czy „Midasem polskiego show–biznesu”. Była wielokrotnie uwzględniana w rankingach na najbardziej wpływowe Polki i najbardziej wpływowych Polaków. W 2007 otrzymała od Stowarzyszenia Integracja medal „Przyjaciel Integracji” za „wrażliwość i zaangażowanie w kreowanie właściwego wizerunku osób niepełnosprawnych w polskich serialach”, a w 2016 otrzymała międzynarodową nagrodę Tolerantia Award za aktywność na rzecz środowisk LGBT, tolerancji, równouprawnienia i walki z homofobią poprzez dodanie wątku pary gejów w serialu Barwy szczęścia. Jest trzykrotnie rozwiedziona. Po raz pierwszy wyszła za mąż w okresie studiów. Następnie poślubiła Wojciecha, który był prawnikiem. Jej trzecim mężem był scenarzysta Andrzej Wojnach, z którym ma córkę Weronikę (ur. 1978), operatorkę filmową. Od 2009 jest związana z architektem i politykiem Czesławem Bieleckim, którego publicznie często nazywa „Sławkiem”. Choruje na depresję leczoną psychoterapią i farmakoterapią. Zajmuje się działalnością charytatywną, m.in. wspiera fundacje „Opiekuńcze Skrzydła” i „Domy Wspólnoty Chleb Życia” Małgorzaty Chmielewskiej, a także Fundację Św. Jana Jerozolimskiego.

Data wysłania: 11.06.2021 r.
Data otrzymania: 13.07.2021 r.

 Witajcie! 😁

Dzisiaj po dość długiej przerwie chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego tenisisty Huberta Hurkacza.

Kilka słów o tenisiście:

Hubert Hurkacz – polski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, triumfator profesjonalnych turniejów rangi ATP Tour, ATP Challenger Tour i ITF Men’s Circuit, finalista Australian Open 2015 w grze podwójnej chłopców, medalista mistrzostw Polski i halowych mistrzostw Polski juniorów. 

Data wysłania: 06.05.2021 r.
Data otrzymania: 09.07.2021 r.