450. Magdalena Mazur

Cześć Kochani! 😊

Dzisiaj mam wielką przyjemność zaprezentować Wam autograf, jaki otrzymałam od aktorki serialu "Daleko od noszy"- Magdaleny Mazur.

Kilka słów o aktorce:

Magdalena Mazur, właściwie Magdalena Matysiewicz (ur. 1976 w Katowicach) – polska modelka, prezenterka telewizyjna, aktorka reklamowa i filmowa, znana m.in. z roli pielęgniarki Magdy z serialu komediowego Daleko od noszy. Jest absolwentką bibliotekoznawstwa i informacji naukowej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego (2001). Prowadziła program erotyczny Różowa landrynka w telewizji Polsat. Zagrała także w reklamach sieci telefonii komórkowej Simplus, piwa EB, podpasek Always oraz środka na ból gardła Cholinex. W latach 2009–2010 wcielała się w postać lesbijki Kai w serialu Polsatu Pierwsza miłość. W 2010 została prowadzącą polskiej wersji programu Szał ciał emitowanego w MTV Polska.

Data wysłania: 21.01.2020 r.

Data otrzymania: 26.0.05.2020 r.

Siódme urodziny bloga

Witajcie! 😁

    Dzisiejszy wpis jest inny niż zawsze, ale bardzo szczególny dla Was jak i dla mnie. Dzisiaj przypada 7 lat od powstania tego bloga. Tak naprawdę przygoda trwa nieco dłużej. A wszystko zaczęło się od koncertu Gosi Andrzejewicz, który odbył się 5 lutego 2011 roku w pobliskim klubie Arena Club Niszczewice. Po raz pierwszy byłam pod samą sceną, pierwszy raz widziałam gwiazdę na żywo, a później pierwsze wspólne zdjęcie z gwiazdą. To było wspaniałe przeżycie i do dziś jestem fanką Gosi. Dzięki Gosi poznałam wielu wspaniałych osób, którzy zaszczepili we mnie pasję zbierania autografów od znanych osób. Moja przyjaciółka namówiła mnie, abym założyła bloga o tej tematyce. Przygodę z blogowaniem rozpoczęłam w 2011 roku na platformie blog.onet.pl. Niestety w 2013 roku musiałam przenieść go tutaj, ponieważ Onet likwidował tam blogi.
    Jak we wszystkim początki bywają trudne. Pierwsze autografy zdobywałam poprzez pisanie próśb mailowo i na portalu społecznościowym Facebook. Z każdym kolejnym przybywały nie tylko nowe zdobycze, ale Czytelników. Każdy post z autografem miał coraz więcej Waszych komentarzy. Tak poznałam Was. Myślę, że stworzyliśmy dobry team i nawzajem sobie pomagamy w zdobywaniu autografów.

    Kochani Czytelnicy! Dziękowałam Wam nie raz, ale dzisiaj należą się Wam szczególne podziękowania. Dziękuję Wam za wspólne 7 lat. Dziękuję, że wspieracie mnie w tej pasji. Gdyby nie Wy tego bloga nie byłoby. To Wy dajecie mi dużą dawkę motywacji do dalszego zbierania.

    A teraz trochę grafiki, czyli blog "Autografy Malutkiej" oczami statystyki.

Siódme urodziny bloga

Liczba wyświetleń bloga

Statystyka bloga ogółem

Mój pierwszy wpis na moim blogu

Najczęstsze lokalizacje bloga

449. Michał Wiśniewski

Witajcie! 😁

Dzisiaj po krótkiej przerwie zaprezentuję Wam kolejny autograf, który pochodzi z wymiany. Jest on od lidera popularnego zespołu Ich Troje.

Kilka słów o piosenkarzu:

Michał Christian Wiśniewski (ur. 9 września 1972 w Łodzi) – polski piosenkarz, autor tekstów, aktor, przedsiębiorca, filantrop, prezenter telewizyjny i osobowość medialna. Założyciel i lider projektów muzycznych Ich Troje, Troje, Spooko, Red Head, Renia Pączkowska i Sweterek. Od 1994 wokalista i lider zespołu Ich Troje, który założył wraz z Jackiem Łągwą Z zespołem nagrał i wydał łącznie dziewięć albumów studyjnych: Intro (1996), ITI Cd. (1997), 3 (1999), Ad. 4 (2001), Po piąte... a niech gadają (2002), 6-ty ostatni przystanek (2004), 7 grzechów głównych (2006), Ósmy obcy pasażer (2008) i Pierwiastek z dziewięciu (2017). Za albumy Ad. 4 i Po piąte... a niech gadają otrzymali certyfikat diamentowej płyty za sprzedaż w ponad półmilionowym nakładzie. Z Łągwą wylansował przeboje, takie jak „Powiedz”, „Zawsze z Tobą chciałbym być...”, „Razem a jednak osobno”, „Tango straconych” czy „Keine Grenzen – Żadnych granic”. Zdobywcy nagrody publiczności podczas konkursu „Premier” w ramach 38. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, a także pięciu Superjedynek podczas kolejnych edycji festiwalu. Zdobywcy nagrody publiczności i Grand Prix 24. Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w 2001. Dwukrotni reprezentanci Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji (2003, 2006). W 2006 i 2007 odbyli trasę koncertową po USA i Kanadzie. W latach 2000–2003 wokalista i lider zespołu Spooko, z którym nagrał i wydał dwa albumy studyjne: Spooko, to tylko płyta (2000) i Spooko, panie Wiśniewski (2003), który został sprzedany w nakładzie ponad 350 tys. egzemplarzy. W 2004–2005 wokalista i lider zespołu Red Head. W 2005 nawiązał współpracę z ukraińską drag queen Wierką Serdiuczką, z którą współpracował nad projektem Renia Pączkowska oraz nagrał i wydał album studyjny pt. 1, 2, 3... Próba mikrofonu. Równolegle rozwijał się jako artysta solowy, wydał cztery albumy studyjne: Sweterek część 1, czyli 13 postulatów w sprawie rzeczywistości (2012), La Revolucion (2013), Nierdzewny / Remixed (2016) i Sweterek część 2, czyli 13 postulatów w sprawie miłości (2018). Drugą płytę promował teledyskami do singli „Piosenka jak pocałunek” i „Filiżanka”, które były najczęściej oglądanymi wideoklipami w serwisie Onet.pl. Pierwszy i czwarty album solowy nagrał we współpracy z poetą i bardem Andrzejem Wawrzyniakiem. Działalność Wiśniewskiego jest powszechnie komentowana w mediach, między innymi za sprawą skandali obyczajowych i jego kontrowersyjnego wizerunku, a także ujawniania szczegółów życia prywatnego, np. poprzez telewizyjny reality show Jestem jaki jestem, który był emitowany przez stację TVN w latach 2003–2004. Uchodzi za jednego z najbardziej charakterystycznych polskich celebrytów. W 2006 zajął pierwsze miejsce w rankingu „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” w rankingu magazynu „Forbes Polska”. Był głównym bohaterem filmu dokumentalnego Gwiazdor, zagrał jedną z pierwszoplanowych ról w komedii kryminalnej Lawstorant i epizodyczną rolę w filmie Zamiana oraz wystąpił w spektaklu kabaretowym Chory na Sukces. Prowadzi czynnie działalność charytatywną. Był jurorem, prowadzącym, uczestnikiem bądź bohaterem wielu telewizyjnych programów rozrywkowych oraz wziął udział w ogólnopolskich kampaniach reklamowych dla trzech dużych firm. Jest założycielem pierwszego klubu karaoke w Polsce i Polskiego Związku Pokera, którego jest prezesem, a także prowadził dom mody.

448. Boys

Witajcie! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf od zespołu muzycznego Boys. Wiem, że to jest nadruk, ale bardo chciałam mieć ich w kolekcji. 

Kilka słów o zespole:

Boys – polski zespół muzyczny (boysband) disco polo istniejący od 1990. Muzyka zespołu zmieniała się na przestrzeni ostatnich lat. Grupa stopniowo odchodziła od typowego disco polo w kierunku muzyki dance. Zespół zdobył sześć platynowych płyt i dwie złote. Zespół został założony wiosną 1991 w Prostkach koło Ełku. Często grywali w klubie El Dorado w Zimnej, jeszcze przed wydaniem pierwszej kasety (1991). Pod koniec 1991 wydali pierwszy album. Od początku kompozytorem utworów i autorem tekstów jest Marcin Miller. Zespół zdobył ponad 25 nagród za swoje osiągnięcia; w 1996 podczas wręczania nagród za osiągnięcia w Warszawie w klubie Tango odebrali statuetki Victoria '96 w kategoriach: zespół roku, wokalista roku i płyta roku. 27 czerwca 1995 w Opolu odebrali nagrodę jako jedyna grupa disco polo od TVP. Byli wielokrotnie nagradzani Grand Prix festiwalu w Ostródzie (1997, 2001, 2005, 2009, 2014, 2017), a także nagrodami w kategoriach: „zespół roku” (2001, 2003, 2006, 2007), „utwór roku” (w 2000 za „Nie wierz Jej”) i „wokalista roku” (2004), jak również pięciokrotnie nagrodą publiczności (1997, 2001, 2010, 2011 i 2018), nagrodą jubileuszową 10-lecia (2002), nagrodą słuchaczy radia IRN (2007) oraz nagrodami za całokształt twórczości (2005, 2011, 2015). Zespół koncertuje także poza granicami Polski m.in.: w Stanach Zjednoczonych, Austrii, Belgii, Niemczech. W 2015 obchodzili 25-lecie podczas festiwalu w Ostródzie, a 27 sierpnia 2015 zagrali benefis zespołu Boys w Iłowie, który zakończył jubileuszową trasę zespołu. W 2016 powstał film dokumentalny Boys Extraklasa w reżyserii Marcina Załęskiego.

447. Łukasz Zatyka

Witajcie! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf jaki otrzymałam od Łukasza Zatyki, który jest policjantem mundurowym. Jest on także stałym aktorem drugoplanowy.Zagrał już w ponad 70 odcinkach. Pojawił się też w dwóch serialach takich jak: "Szkoła" i "Pierwsza Miłość".

Data wysłania: 18.04.2020 r.

Data otrzymania: 14.05.2020 r.

446. Piotr Cugowski

Witajcie! 😁

Dzisiaj chciałabym Wam zaprezentować mój ostatni autograf jaki dostałam od mojej najlepszej przyjaciółki jako prezent wielkanocny. Jest on od Piotra Cugowskiego- syna Krzysztofa Cugowskiego.

Kilka słów o wokaliście:

Piotr Cugowski (ur. 5 października 1979 w Lublinie) – polski muzyk, wokalista i współzałożyciel zespołu Bracia. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV. Pochodzi z rodziny o muzycznych tradycjach, jest synem Krzysztofa Cugowskiego. Uczył się w szkole muzycznej im. Karola Lipińskiego w Lublinie. W czasach szkoły średniej współpracował z zespołami In Tenebris oraz Tipsy Train. Muzyczną pracę z bratem Wojciechem Cugowskim rozpoczął w 1997, kiedy to założyli zespół Bracia. Wydali wspólnie sześć albumów studyjnych: Dzieci Wszystkich Gwiazd (2003), Fobrock (2005), A Tribute to Queen (2008), Kolędy (2009), Zapamiętaj (2009) i Zmienić zdarzeń bieg (2013). 20 października 2005 wystąpili wraz z ówczesnym perkusistą zespołu Whitesnake, Tommym Aldridgem podczas Festiwalu Perkusyjnego w Opolu, wykonując dwa przeboje tego zespołu: „Is This Love” i „Still of the Night”. Wystąpili również jako support przed koncertami zespołów: Whitesnake (2008), Molly Hatched (2010) i Wishbone Ash (2013). W 2002 zdobył główną nagrodę za wykonanie utworu Czesława Niemena „Jednego serca” w konkursie Festiwalu Zjednoczonej Europy w Zielonej Górze. Współpracował z Adamem Sztabą, uczestnicząc w projektach i programach telewizyjnych pod jego muzycznym kierownictwem, jak np. w akcji Partnerska rodzina (2007), na której rzecz nagrał utwór „Dwoje” z tekstem Jacka Cygana. Uczestniczył w nagraniach płyt licznych polskich artystów, w najróżniejszych gatunkach muzycznych. Nagrywał m.in. z Markiem Raduli (2002), Ewą Małas-Godlewską (2006), Martyną Jakubowicz (2008), Bogusławem Mecem (2008), Janem Borysewiczem (2010), Sewerynem Krajewskim (2011), zespołami Harlem (2007), Banda i Wanda (2008), Leash Eye (2011), czy Endefis (2012). Był również współproducentem oraz współautorem kompozycji albumu pt. Kill the King, międzynarodowego projektu WAMI. W 2008 wystąpił w muzycznym show Janusza Józefowicza i Nataszy Urbańskiej „Przebojowa noc” z interpretacją utworu zespołu The Police „Roxanne”. Podczas Smooth Festival Złote Przeboje Bydgoszcz 2010 wykonał utwór zespołu Red Hot Chili Peppers „Under the Bridge”. Nagrał kilka utworów na filmowe ścieżki dźwiękowe: „Ten mały błąd” i „Tylko tyle wiem” do filmu Disneya Kurczak Mały, swoją interpretację piosenki Michaela Jacksona pt. „Dirty Diana” na potrzeby filmu Kochaj i tańcz oraz kompozycję „Syberiada” (w duecie z Anią Wyszkoni) do filmu Janusza Zaorskiego Syberiada Polska (2013). Współpracował z Jonem Lordem z Deep Purple, z którym wykonał „Pieśni Ocalenia” autorstwa Czesława Niemena podczas koncertu poświęconego ofiarom katastrofy smoleńskiej. Brał udział w wielu akcjach charytatywnych. Zaśpiewał piosenkę „Moja planeta” na płycie Czarodzieje uśmiechu z 2010, która była elementem akcji Fundacji Ronalda McDonalda „NIE nowotworom u dzieci”. W styczniu 2014 wraz z bratem wziął udział w spotkaniu w Zatoce Sztuki w Sopocie, na rzecz bliźniaków z porażeniem mózgowym. (inicjatywa Przemysława Szalińskiego). Wielokrotnie uczestniczył w koncertach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Był jurorem w programach rozrywkowych: MTV Rockuje! (2007) i The Voice of Poland (2019). Jest żonaty z dziennikarką Elizą Tokarczuk. Mają syna, Piotra.

445. Anna Wyszkoni

Witajcie! 😁

Dzisiaj z wielką przyjemnością zaprezentuję Wam czwarty autograf, który otrzymałam od mojej najlepszej przyjaciółki jako prezent wielkanocny. Jest on od byłej wokalistki polskiego zespołu muzycznego "Łzy".

Kilka słów o piosenkarce:

Anna Maria Wyszkoni, występująca głównie jako Ania Wyszkoni (ur. 21 lipca 1980 w Tworkowie) – polska piosenkarka wykonująca muzykę z pogranicza popu i rocka, kompozytorka i autorka tekstów. W latach 1996–2010 występowała w zespole Łzy. Solowo wydała cztery albumy: Pan i Pani (2009), Życie jest w porządku (2012), Kolędy wielkie (2015) oraz Jestem tu nowa (2017). W 2010 czasopismo „Machina” umieściło ją na liście „50 najlepszych polskich wokalistek”. Ukończyła naukę w Szkole Podstawowej im. Mikołaja Kopernika w Tworkowie i II Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Mickiewicza w Raciborzu.W wieku 14 lat wygrała wybory Miss Nastolatek Gminy Krzyżanowice. W 1996 została wokalistką zespołu Łzy. W tym samym roku zespół wydał kasetę demo, z której piosenki były emitowane na antenie kilku lokalnych rozgłośni radiowych. Pierwszym solowym sukcesem Anny Wyszkoni było zajęcie 1. miejsca, zdobycie dwóch wyróżnień sponsorów oraz Nagrody Publiczności na Festiwalu Wokalnym w Wyszkowie. W 1998 ukazała się debiutancka płyta Łez pt. Słońce. W 1999 zdobyła Grand Prix na festiwalu Gama w Radomiu. Została wówczas zauważona przez Elżbietę Skrętkowską i zaproszona do programu Szansa na sukces, który wygrała w marcu 2000 dzięki wykonaniu piosenki „Długość dźwięku samotności” z repertuaru grupy Myslovitz. Zdobyła też nagrodę dla najlepszej wokalistki na festiwalu Po-Graj w Opolu, gdzie występowała już wspólnie z grupą Łzy. Drugi album zespołu Łzy pt. W związku z samotnością, dzięki takim utworom jak „Agnieszka już dawno...” czy „Narcyz się nazywam” osiągnął w 2001 duży sukces, zdobywając status platynowej płyty (ponad 150 tys. sprzedanych egzemplarzy). Ten album przyniósł Wyszkoni oraz zespołowi Łzy ogólnopolską popularność. W 2003 wraz z grupą piosenkarka otrzymała Nagrodę Publiczności w konkursie Premier Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za piosenkę „Oczy szeroko zamknięte”. Kolejny album zespołu, Nie czekaj na jutro, również uzyskał status płyty platynowej (ponad 80 tys. sprzedanego nakładu). W styczniu 2004 Łzy zajęły 2. miejsce w Krajowych Eliminacjach do 49. Konkursu Piosenki Eurowizji z utworem „Julia, tak na imię mam”, a także 2. miejsce w plebiscycie Telekamery w kategorii Muzyka. Podczas Festiwalu w Opolu, w czerwcu 2004, zespół zdobył dwie Superjedynki – za Przebój roku („Oczy szeroko zamknięte”) oraz jako Zespół roku. W tym samym roku oraz w tych samych kategoriach, czytelnicy Popcornu przyznali Łzom dwa Mikrofony Popcornu. W 2006 wraz z zespołem obchodziła dziesięciolecie kariery artystycznej. Z tej okazji ukazała się kompilacja The Best of 1996-2006, a także pierwsze DVD dokumentujące wydarzenia z dziesięcioletniej historii Łez. W 2010 wystąpiła z zespołem na Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn. W listopadzie oficjalnie zakończyła współpracę z zespołem, decydując się na rozwój kariery solowej.  23 sierpnia 2008 razem z zespołem Video Wyszkoni wzięła udział w rywalizacji o Bursztynowego Słowika podczas Sopot Festival 2008, zajmując drugie miejsce za wykonanie ich wspólnego utworu „Soft”. 27 kwietnia 2009 wydany został jej pierwszy solowy singel, „Czy ten pan i pani”, za który 12 czerwca tego samego roku zdobyła Srebrną Premierę w konkursie Premier na 46. KFPP w Opolu. Na tym samym festiwalu została uhonorowana Nagrodą Fotoreporterów i Dziennikarzy. 29 czerwca 2009 nakładem Sony Music ukazał się jej debiutancki solowy album, Pan i Pani, który rok po wydaniu uzyskał status platynowej płyty. Kolejnymi promującym go singlami zostały utwory „Z ciszą pośród czterech ścian” (2009) oraz „Lampa i sofa” (2010). 11 czerwca 2010 wyemitowany został 412. odcinek serialu Na dobre i na złe pt. Gwiazda Burskiego, w którym Wyszkoni wcieliła się w rolę Kaliny Wach. W lipcu 2010 album Pan i Pani otrzymał nominację do nagrody Superjedynki w kategorii Płyta roku – Pop, a pochodząca z niego kompozycja „Lampa i sofa” została nominowana w kategorii Przebój roku, Wyszkoni natomiast otrzymała nominację w kategorii Wokalistka roku. 19 listopada 2010 ukazała się platynowa edycja albumu Pan i Pani. Wydany został wtedy promujący ją singel „Wiem, że jesteś tam”, a w 2011 kolejne dwa: „Graj chłopaku graj” i „Po to jesteś tu”. 3 czerwca 2011 Wyszkoni wystąpiła w koncercie „TOP” na festiwalu TOPtrendy 2011 wśród dziesięciu artystów z największą liczbą sprzedanych płyt w poprzedzającym roku w Polsce. Z albumem Pan i Pani zajęła 6. miejsce. Tydzień później, podczas 48. KFPP w Opolu piosenkarka otrzymała Superjedynkę w kategorii Przebój roku za utwór „Wiem, że jesteś tam”. W sierpniu 2012 Wyszkoni wystąpiła na Sopot Festival 2012. 13 listopada odbyła się premiera drugiego studyjnego albumu piosenkarki zatytułowanego Życie jest w porządku. Album promowany był singlem „Zapytaj mnie o to, kochany”, którego premiera odbyła się 22 września. Skomponował go Marek Jackowski do słów Kory. Część tekstów i kompozycji na płytę napisała sama Wyszkoni. Wśród autorów pozostałych kompozycji i tekstów znaleźli się także: Robert Gawliński, Karolina Kozak, Michał Szulim, Mikis Cupas, Maciej Durczak, Ania Dąbrowska oraz Marek Kisieliński. W styczniu 2013 Życie jest w porządku uzyskało status złotej płyty. Wtedy też Wyszkoni zapowiedziała wydanie drugiego singla promującego album, na którego wybrany został utwór „W całość ułożysz mnie”^[. Jego oficjalna premiera odbyła się 21 stycznia 2013. W lutym tego samego roku Wyszkoni w duecie z Piotrem Cugowskim nagrała piosenkę „Syberiada”, będącą motywem przewodnim z filmu Syberiada polska. Utwór opublikowano 15 lutego 2013 w serwisie YouTube, natomiast ilustrujący go teledysk 18 lutego. 8 czerwca z utworem „W całość ułożysz mnie” wystąpiła w koncercie „Największe przeboje roku” na festiwalu TOPtrendy 2013 w Sopocie. Tydzień później wystąpiła podczas jubileuszowego 50. KFPP w Opolu. Otrzymała tam SuperNagrodę. 26 czerwca 2013 wydano trzeci singel promujący album Życie jest w porządku, „Dźwięki nocy”^]. 20 maja 2014 ukazała się reedycja albumu Życie jest w porządku, którą promowały single „Na cześć wariata”, „Biegnij przed siebie” oraz „Prywatna Madonna”. 20 lipca 2014 podczas koncertu Lato Zet i Dwójki zorganizowanego przez TVP2 i Radio Zet, Wyszkoni wygrała konkurs na najlepszą piosenkę z utworem „Na cześć wariata”. 3 września album Pan i Pani uzyskał status podwójnie platynowej płyty. Od 5 września do 14 listopada 2014 brała udział w drugiej emitowanej przez telewizję Polsat edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. Jej partnerem tanecznym był Jan Kliment. Razem dotarli do finału programu i zajęli 2. miejsce. W lutym 2015 piosenkarka zajęła 22. miejsce w plebiscycie radia RMF FM na artystę 25-lecia. 13 maja album Życie jest w porządku uzyskał certyfikat podwójnie platynowej płyty. 30 maja Wyszkoni wystąpiła w koncercie Radiowy przebój roku podczas Polsat SuperHit Festiwal w Sopocie, gdzie wykonała utwór „Biegnij przed siebie”. W lipcu zaprezentowała teledysk do singla „Dzięki za dźwięki” oraz wystąpiła na koncercie Lata Zet i Dwójki w Łodzi, podczas którego wykonała utwory ze swoich dwóch solowych płyt. 20 listopada wydała album z kolędami Kolędy wielkie oraz singel „Od nieba do nieba”. 27 maja 2016 wystąpiła w koncercie Platynowym podczas Polsat SuperHit Festiwal w Sopocie, dzięki zdobyciu podwójnej platyny za album Życie jest w porządku. Dzień później podczas tego festiwalu zagrała recital z okazji 20-lecia swojej pracy artystycznej, podczas którego zaśpiewała swoje największe przeboje solowe oraz nagrane z zespołem Łzy. Wykonała również kilka coverów, a na zakończenie zaprezentowała premierowy utwór – „Nie chcę Cię obchodzić”. Ponadto została nagrodzona przez telewizję Polsat kryształowym „Sercem dla muzyki” oraz nagrodą specjalną radia RMF FM. 15 października zasiadła w jury finału krajowych eliminacji do 14. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. 31 marca 2017 wydała album studyjny, zatytułowany Jestem tu nowa. Album promowany był przez single: „Oszukać los”, „Nie chcę Cię obchodzić”, „Zanim to powiem” oraz „Mimochodem”. 26 maja wystąpiła w duecie z Michałem Bajorem podczas koncertu Platynowego Polsat SuperHit Festiwal w Sopocie, wykonując utwór „Ja kocham, Ty kochasz”. 3 czerwca wystąpiła w koncercie w Otwocku zorganizowanym z okazji Dnia Dziecka, gdzie wykonała dwa utwory – „Biegnij przed siebie” oraz „Nie chcę Cię obchodzić”. Koncert ten transmitowany był na żywo na antenie telewizji Polsat. 19 sierpnia wystąpiła na Top of the Top Festival Sopot 2017 w koncercie „#iDance... Morze przebojów”. Tydzień później z piosenką „Nie chcę cię obchodzić” wygrała konkurs na „Przebój lata 2017” organizowany przez RMF FM i Polsat w Kielcach. 15 września odsłoniła swoją gwiazdę w Alei Gwiazd Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. 17 września wzięła udział w koncercie „Od Opola do Opola” na 54. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej, wykonując kolejno trzy utwory: „Nie chcę Cię obchodzić”, „Czy ten pan i pani” oraz „Oszukać los”. Po występie odebrała nagrodę specjalną Telewizji Polskiej. W maju 2019 zasiadła w polskim składzie jurorskim 64. Konkursu Piosenki Eurowizji. Jej faworytką była Kate Miller-Heidke z piosenką „Zero Gravity”. 26 maja 2018 wystąpiła na Polsat SuperHit Festiwal w Sopocie, wykonując utwór „Nie chcę Cię obchodzić” podczas koncertu Radiowy przebój roku. 26 sierpnia ponownie wystąpiła w koncercie Przebój Lata RMF FM i Polsat, tym razem w roli laureatki, prezentując minirecital swoich piosenek. 31 sierpnia 2018 wykonała wiązankę przebojów w ramach Wakacyjnej Trasy Dwójki. 26 października wydała reedycję płyty pt. Jestem tu nowa w wersji dwupłytowej, zawierającą m.in. zbiór akustycznych przebojów piosenkarki wykonanych na żywo. Wydawnictwo promowała singlem „Cisza tak dobrze brzmi”. 9 grudnia wystąpiła w Gdańsku na koncercie TVN Miłość jest wszystkim. 31 maja 2019 wydany został singel „Różowe okulary” wraz z teledyskiem zespołu My3, który nagrały wspólnie z piosenkarką z gościnnym udziałem jej córki, Poli. 3 czerwca wydany został singel „Księżyc nad Juratą”, będący kontynuacją współpracy artystki z Janem Borysewiczem. Tekst do utworu napisał Andrzej Mogielnicki. 14 czerwca wzięła udział w koncercie „Od Opola do Opola” na 56. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W pierwszym wejściu zaprezentowała utwór "Nie chcę Cię obchodzić" oraz "Księżyc nad Juratą", natomiast w drugim cover zespołu Maanam "To tylko tango" w hołdzie dla Kory. 6 lipca została laureatką podczas 24. Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach i odsłoniła płytę z odciskiem swojej dłoni w Promenadzie Gwiazd. Po ceremonii zagrała koncert dla zgromadzonej publiczności. 27 grudnia 2001 urodziła syna Tobiasza, z małżeństwa z Adamem Pigułą, z którym jest rozwiedziona. Obecnie związana jest ze swoim menedżerem, Maciejem Durczakiem, z którym ma córkę Polę (ur. w 2012). Mieszka w podwrocławskich Pasikurowicach. W 2016 zdiagnozowano u niej nowotwór złośliwy, guza tarczycy.

444. Krzysztof Cugowski Band

Witajcie! 😁

Dzisiaj mam wielką przyjemność zaprezentować Wam na blogu trzeci autograf jaki otrzymałam w wielkanocnej przesyłce od przyjaciółki. Jest on od legendarnego lidera zespołu rockowego Budka Suflera.

Kilka słów o wokaliście:

Krzysztof Piotr Cugowski (ur. 30 maja 1950 w Lublinie) – polski wokalista rockowy, senator VI kadencji. Ukończył Państwową Szkołę Muzyczną w Lublinie. Studiował prawo na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, jednakże studiów nie ukończył. W 1969 Krzysztof Cugowski z kolegami współtworzył zespół rockowy pod nazwą Prompter’s Box, wkrótce spolszczoną na Budkę Suflera. Grupa ta uległa rozwiązaniu pod koniec 1970, a Krzysztof Cugowski następnie podjął współpracę z zespołem Romualda Lipki – Stowarzyszenie Cnót Wszelakich. Grupa ta przyjęła później nazwę Budka Suflera. W 1975 Krzysztof Cugowski znalazł się na drugim miejscu w notowaniu „wokaliści roku” przeprowadzonego przez czasopismo „Non Stop”. W 1976 opuścił Budkę Suflera, pracował następnie z zespołami Spisek i Cross. Do Budki Suflera powrócił w 1984. W drugiej połowie lat 80. koncertował w USA. Budka Suflera wróciła do kraju w 1992 na nagranie płyty Cisza, która przyniosła formacji sukces artystyczny i komercyjny prowadzący do podjęcia decyzji o powrocie na stałe na polski rynek muzyczny. W połowie lat 90. Krzysztof Cugowski rozwiódł się ze swoją pierwszą żoną Małgorzatą i ożenił się z poznaną w Stanach Zjednoczonych Joanną. Największy sukces w karierze Krzysztofa Cugowskiego przyniosła płyta Nic nie boli, tak jak życie, której sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy. Dzięki temu zespół w listopadzie 1999 wystąpił w sali Carnegie Hall w Nowym Jorku. W 2001 wydał solową płytę z coverami polskich i zagranicznych standardów rockowych. W 2007 wystąpił jako gość specjalny w programie Jak oni śpiewają, gdzie w duecie z Nataszą Urbańską zaśpiewał przebój „Jest taki samotny dom”. W 2014 wystąpił gościnnie w utworze „Zbyt wiele” producenta muzycznego Rozbójnika Alibaby oraz rapera VNM. W styczniu 2014 na profilu Budki Suflera na Facebooku pojawiła się informacja, że z końcem roku zespół zakończy swoją działalność. Ostatnie duże koncerty grupa zagrała w Toruniu 6 grudnia 2014 i w Krakowie 14 grudnia 2014. Największy pożegnalny koncert pt. „Memu miastu na do widzenia” odbył się 18 września 2014 w Lublinie, mieście, w którym zespół powstał. Ostatnie nieoficjalne pożegnanie nastąpiło w ramach krótkiego występu w Warszawie 31 grudnia 2014. W 2014 Krzysztof Cugowski ze swoimi synami Piotrem i Wojciechem (należącymi do zespołu Bracia) stworzył zespół Cugowscy, który nagrał dwa albumy: Zaklęty krąg i Ostatni raz (który ukazał się również w formacie filmu DVD z nagraniem pożegnalnego koncertu rodzinnej grupy z 14 maja 2018 w Lublinie). Od 2014 muzyk prowadzi też karierę solową. W 2018 artysta rozpoczął koncertowanie wraz z towarzyszącym zespołem muzycznym w ramach specjalnej trasy z okazji pięćdziesięciolecia kariery scenicznej. 30 czerwca 2019 wystąpił w Opolu ze specjalnym recitalem, śpiewając m.in. z Edytą Górniak i Ryszardem Rynkowskim. W 2018 wraz z synem Piotrem nagrał piosenkę „Pani ze snów”, która została stworzona na potrzeby serialu Drogi wolności emitowanego przez TVP1. W 2019 Budka Suflera reaktywowała swoją działalność z nowym wokalistą, którym został Robert Żarczyński. Krzysztof Cugowski całkowicie odciął się od zespołu, nie chcąc by go łączono z tą działalnością. W wywiadzie dla „Super Expressu” wskazał, że grupa ma chroniony w urzędzie patentowym znak i nazwę (do czego doszło w trakcie jego występów w zespole). Początkowo nie wykluczał podjęcia kroków prawnych przeciwko członkom reaktywowanej grupy, którzy według niego bezprawnie użyli nazwy i loga Budki Suflera. Ostatecznie jednak z tych planów zrezygnował.

443. Małgorzata Ostrowska

Witajcie!!! 😁

Dzisiaj zaprezentuję Wam mój drugi autograf, który otrzymałam od mojej najlepszej przyjaciółki. Jest on od piosenkarki Małgorzaty Ostrowskiej.

Kilka słów o piosenkarce:

Małgorzata Maria Ostrowska (ur. 2 maja 1958 w Szczecinku) – polska piosenkarka rockowa. Studiowała w Studiu Sztuki Estradowej przy Estradzie Poznańskiej. Zaczęła śpiewać w wieku 11 lat. Śpiewała wraz z grupą wokalną Vist (z Wandą Kwietniewską, Andrzejem Sobolewskim i Grzegorzem Stróżniakiem). Jest laureatką Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, gdzie w 1975 zdobyła główną nagrodę za interpretację piosenki „Słowiki” (oryg. „Соловьи”). W 1981 została wokalistką zespołu Lombard, w którym śpiewała przez kolejne dziesięć lat. Z zespołem zaprezentowała się m.in. na festiwalu w San Remo. W 1999 rozpoczęła karierę solową. W 2008 pojawiła się gościnnie na płycie KSU, a wcześniej nagrywała z takim wykonawcami jak: Lech Janerka, Dżem, Michał Urbaniak i Acid Drinkers. Z jazzową formacją Basspace nagrała płytę i koncertowała na Jazz Jamboree. Zagrała tytułową rolę w musicalu Pocałunek kobiety pająka, a w Teatrze Muzycznym w Gdyni kreowała postać Marii Magdaleny w spektaklu Jesus Christ Superstar. W filmie Podróże pana Kleksa pojawiła się jako królowa Aba, śpiewając „Meluzynę”.W 1999 otrzymała Bursztynowego Słowika za „całokształt działalności” na festiwalu w Sopocie, a w 2010 odcisnęła swoje dłonie w Alei Gwiazd w Opolu. Jest żoną fotografika Jacka Gulczyńskiego i bratową Piotra „Gulczasa” Gulczyńskiego. W 2015 została sojuszniczką osób LGBT.

Autograf z 2015 roku. Przeznaczam na wymianę

442. Kasia Kowalska

Witajcie!!! 😁

Dzisiaj przyszła do mnie paczka wielkanocna od mojej najlepszej przyjaciółki, w której znalazłam pięć autografów. Jednym z nich jest autograf od piosenkarki Kasi Kowalskiej.

Kilka słów o wokalistce:

Kasia Kowalska, właśc. Katarzyna Kowalska (ur. 13 czerwca 1973 w Sulejówku) – polska piosenkarka rockowa, kompozytorka, autorka tekstów piosenek i producentka. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV. Początkowo występowała w zespole Evergreen Roberta Amiriana. Od 1994 artystka solowa, wydała dziewięć albumów studyjnych: Gemini (1994), Koncert inaczej (1995), Czekając na... (1996), Pełna obaw (1998), 5 (2000), Antidotum (2002), Samotna w wielkim mieście (2004), Antepenultimate (2008) i AYA (2018). Dwie wydane przez nią płyty dotarły na szczyt listy najchętniej kupowanych albumów w Polsce, za ich sprzedaż otrzymała dwie podwójnie platynowe płyty, cztery platynowe i trzy złote. Szacowany nakład ze sprzedaży wszystkich jej płyt wynosi ponad 1 milion 340 tysięcy egzemplarzy, co stawia ją w gronie polskich artystów z największą liczbą sprzedanych wydawnictw muzycznych w Polsce. Reprezentantka Polski w 41. Konkursie Piosenki Eurowizji (1996). Laureatka Europejskiej Nagrody MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy oraz Nagrody Muzycznej „Fryderyka” w kategorii „fonograficzny debiut roku 1994” i wielu nominacji do nagrody w innych kategoriach (m.in. sześciokrotnie jako „wokalistka roku” i dwukrotnie jako „autor roku”). Zdobywczyni pięciu Superjedynek, Eska Music Award i Bursztynowego Słowika i Słowika Publiczności Sopot Festival. Wzięła udział w trzech dużych kampaniach reklamowych i zagrała główną rolę w filmie Nocne graffiti. Urodziła się i mieszkała w podwarszawskim Sulejówku wraz z rodzicami i dwoma starszymi braćmi. Od wczesnego dzieciństwa wykazywała się talentem muzycznym, z czasem zaczęła śpiewać w chórze kościelnym, wzięła też udział w konkursie piosenki zuchowej, w którym zdobyła pierwszą nagrodę. Będąc w liceum, bez wiedzy rodziców, wyjechała na festiwal rockowy do Jarocina, na który zarobiła, pracując w sklepie mięsnym oraz jako kelnerka. Po ukończeniu szkoły średniej bez powodzenia zdawała na polonistykę, po czym całkowicie poświęciła się muzyce, mimo sprzeciwu rodziców. Karierę muzyczną rozpoczęła w zespole Evergreen, założonym przez Roberta Amiriana. W późniejszych latach współpracowała z zespołami Human, Fatum, Piersi, Hetman czy Talking Pictures, z którym w 1992 nagrała płytę pod tym samym tytułem. Podczas koncertu w warszawskim klubie Stodoła w 1993 została zauważona przez Katarzynę Kanclerz z Izabelin Studio. 12 września 1994 wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany Gemini, po czym wyruszyła w trasę koncertową z Edytą Bartosiewicz. Single z płyty, tj. „Wyznanie”, „Jak rzecz”, „Oto ja” i „Kto może to dać” zostały przebojami, sam zaś album osiągnął status podwójnej platynowej płyty. W tym samym roku wystąpiła jako support przed Bobem Dylanem podczas jego dwóch koncertów w Polsce oraz wykonała piosenkę do spotu reklamowego soków „Fortuna”. W 1995 wystąpiła na festiwalu w Sopocie z premierową piosenką „A to, co mam...”, która szybko stała się przebojem w Polsce. Za występ, podczas którego wykonywała również starszą piosenkę „Jak rzecz”, otrzymała zarówno Grand Prix, jak i Nagrodę Publiczności. Singiel zapewnił jej „Fryderyka” w kategorii „utwór roku”. W tym samym roku wydała singiel „Zgubiony dom” promujący film Awantura o Basię. 20 listopada 1995 wydała pierwszy album koncertowy pt. Koncert inaczej, będący rejestracją kilku występów. W ciągu miesiąca album uzyskał status platynowej płyty. W 1996 przyjęła zaproszenie Telewizji Polskiej do reprezentowania Polski w 41. Konkursie Piosenki Eurowizji w Oslo. 18 maja wystąpiła w finale konkursu z piosenką „Chcę znać swój grzech...” i zajęła 15. miejsce. Również w 1996 nagrała piosenkę do ścieżki dźwiękowej disneyowskiego filmu animowanego Dzwonnik z Notre-Dame. 30 września wydała trzeci album studyjny pt. Czekając na..., którego producentem został jej późniejszy partner, Kostek Joriadis. Album promowała singlami „Coś optymistycznego” i „Tak mi ciebie brak” oraz trasą koncertową, sponsorowaną przez firmę Casio. Krążek uzyskał status platynowej płyty już przed oficjalną premierą. W 1997 nagrała piosenkę „Straciłam swój rozsądek” na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu Macieja Dutkiewicza Nocne graffiti, w którym zagrała główną rolę żeńską. Również w 1997 wraz z Kostkiem Joriadisem nagrała piosenkę „Jeśli chcesz kochanym być”. 8 czerwca 1998 wydała czwarty album studyjny pt. Pełna obaw, który osiągnął status platynowej płyty. Płytę promowała singlami: „Co może przynieść nowy dzień” (nagrodzonym statuetką Fryderyka), „Wyrzuć ten gniew”, „Pełni obaw” oraz „Jesteś odrobiną szczęścia”. 8 listopada 1999 wydała reedycję płyty, natomiast 13 listopada 2000 – kolejny, piąty album studyjny pt. 5, poprzedzony wydaniem singla „Nobody”. Miesiąc po premierze album uzyskał status złotej płyty, następnie ukazały się kolejne single: „Być tak blisko” i „Będę jak”. W 2001 wystąpiła podczas 38. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z premierową piosenką „Starczy słów”, za którą otrzymała Superjedynkę za najlepszą płytę rockową. Pod koniec roku otrzymała Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. 14 października 2002 wydała szósty album studyjny pt. Antidotum, który stał się złotą płytą. Krążek promowała singlami „Antidotum” i „Pieprz i sól”, który pokrył się platyną. W 2003 nagrała dwie piosenki – „Widzę twoją twarz” (oryg. „Listen to Your Heart” Roxette) i „Mniejsze zło” (oryg. „All by Myself” Céline Dion) – na składankę muzyczną pt. RMF FM: Moja i Twoja muzyka, zrealizowaną na potrzeby kampanii społecznej radia RMF FM mającej na celu walkę z piractwem. W tym samym roku otrzymała nagrodę Eska Music Awards w kategorii „artystka roku”. 26 lipca 2004 zaprezentowała premierowo singiel „To co dobre”, zaś w sierpniu wyjechała do Tokio na sesję zdjęciową do siódmego albumu studyjnego pt. Samotna w wielkim mieście, który ukazał się 13 września. Promowała go trzema singlami: „To co dobre”, „Prowadź mnie” i „Domek z kart”. 6 grudnia wydała reedycję kolekcjonerską płyty, zawierającą dodatkowy singel „Magia tych świąt” i film z pobytu Kowalskiej w Tokio. W 2005 otrzymała Superjedynkę w kategorii „najlepsza płyta rockowa” (za Samotną w wielkim mieście). 16 grudnia 2006 zaprezentowała premierowo singiel „Dlaczego nie!”, promujący polski film o tym samym tytule. 10 listopada 2008 wydała ósmy album studyjny pt. Antepenultimate, który promowała singlami: „A ty, czego chcesz?”, „Miłość, trzeźwość i pokora” i „Spowiedź”. 6 listopada 2009 wydała reedycję albumu, który został wzbogacony o drugą płytę z dodatkowymi piosenkami oraz materiałem wideo. 7 listopada 2010 wraz z zespołem towarzyszącym zagrała koncert w studiu im. Agnieszki Osieckiej, w którym zaprezentowała własne interpretacje utworów Grzegorza Ciechowskiego, lidera zespołu Republika, a także producenta jej debiutanckiej płyty oraz jej muzycznego mentora. Zarejestrowane podczas koncertu nagrania zostały wydane na albumie pt. Ciechowski. Moja krew. Pod koniec listopada 2012 wydała singiel „Ikar”, promujący książkę Katarzyny Błeszyńskiej pt. Miłosne konstelacje. 27 lipca 2014 wystąpiła podczas trasy koncertowej Lata Zet i Dwójki w Toruniu. Podczas imprezy otrzymała m.in. tort z okazji 20 lat istnienia na polskim rynku muzycznym oraz debiutu albumu Gemini, sprzedanego w ilości ponad 400 tys. egzemplarzy. W trakcie koncertu zaśpiewała piosenki „Spowiedź”, „Antidotum” oraz swoją interpretację utworu Obywatela GC „Tak... tak... to ja”.  W 2015 zajęła 13. miejsce w plebiscycie radia RMF FM na artystę 25-lecia. 12 czerwca wraz z zespołem Czerwone Gitary odsłoniła gwiazdę w Alei Gwiazd Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. 24 czerwca 2016 zaprezentowała premierowo singiel „Aya”, który zapowiadał jej nowy album studyjny. 15 marca 2018 wydała drugi singiel z płyty, „Alannah (tak niewiele chcę)”, do którego zrealizowała teledysk w Lombardii. 10 czerwca wystąpiła podczas 55. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. 22 czerwca wydała dziewiąty album studyjny pt. Aya, który nagrała w Kalifornii u boku producenta Kena Rose’a. 16 sierpnia 2018 wystąpiła w ramach festiwalu Top of the Top Sopot Festival, wykonując krótki recital z okazji 25-lecia pracy artystycznej. Gościnnie wystąpił z nią zespół Tulia, z którym wykonała singiel „Aya”. W trakcie koncertu otrzymała nagrodę „Top of the Top” za całokształt twórczości. 25 października 2019 wydała album koncertowy pt. MTV Unplugged, będący zapisem koncertu legendarnej serii, który zagrała 8 maja 2019 w Teatrze Szekspirowskim w Gdańsku. Zagrała narkomankę Monikę w filmie Macieja Dutkiewicza Nocne graffiti (1997). Wystąpiła w teledyskach do piosenek: Edyty Bartosiewicz „Koziorożec” (1994), Kasi Nosowskiej i Kazika Staszewskiego „Zoil” (1997), Krzysztofa Kiljańskiego i Kayah „Prócz ciebie nic” (2005) i Hey „Wilk vs kot” (2012) w impresji Marcina Żabiełowicza. Wzięła udział w kampaniach promocyjnych radia RMF FM (2004) i Radia Zet (2007). Wystąpiła w spotach reklamowych zegarków Casio Baby-G (1996), banku Millenium (2010) i soków Fortuna (2016). Ma córkę Aleksandrę Julię (ur. 2 maja 1997) ze związku z muzykiem Kostkiem Joriadisem i syna Ignacego Ułanowskiego (ur. 24 czerwca 2008) ze związku z perkusistą Marcinem Ułanowskim.

Ten autograf przeznaczam na wymianę!