Cześć Kochani! 

Dzisiaj mamy ostatni dzień 2021 roku. Sylwester skłania nas do podsumowania mijającego roku. Ja także postanowiłam podsumować 2021 rok. 

W okresie letnim w mieście, gdzie obecnie pracuję organizowano ciekawe spotkania z gwiazdami. Jednak przez trwającą pandemię koronawirusa i lęk przed jego zakażeniem nie uczestniczyłam w tych imprezach. Chyba już nigdy nie odważę się pójść na tego typu eventy. Jednak nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Postawiłam na wysyłkę listowną. Dwutysięczny dwudziesty pierwszy rok, którego za kilka godzin pożegnamy przyniósł mi aż 87 autografów, a wysłałam 30 próśb listownych. Nie wszystkie z 2021 roku wróciły, więc liczę, że w Nowym 2022 roku szybko powrócą.

Chciałabym podziękować Wam za to, że tu zaglądacie i wspieracie mnie w powiększeniu mojej kolekcji autografów. Dziękuję każdemu, kto przyczynił się do powiększenia tegorocznej kolekcji.

A na koniec tego krótkiego podsumowania chciałabym złożyć Wam życzenia noworoczne:

Cześć! 😁

Jak co roku tuż przed Świętami Bożego Narodzenia przychodzę do Was z kartką i życzeniami świątecznymi.

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym się pochwalić autografami, które otrzymałam od mojej najlepszej przyjaciółki w prezencie gwiazdkowym. Są to podpisy od małżeństwa Magdaleny Kajry Kajrowicz i Sławomira.

 Cześć! 😁

Dzisiaj dotarł do mnie przesyłka bożonarodzeniowa od mojej najlepszej przyjaciółki, w której znajdował się najnowszy mini album od polskiej piosenkarki Natalii Kukulskiej.

Natalia Maria Kukulska (ur. 3 marca 1976 w Warszawie) – polska piosenkarka, autorka tekstów i producent muzyczny. Córka Anny Jantar i Jarosława Kukulskiego. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV. Debiutowała w 1986 albumem studyjnym pt. Natalia, który zawierał piosenki skierowane do dzieci, w tym przebój „Puszek-okruszek”. W okresie dzieciństwa wydała jeszcze dwa albumy, Bajki Natalki (1987) i Najpiękniejsze kolędy (1991). W dorosłym życiu wydała płyty: Światło (1996), Puls (1997), Autoportret (1999), Tobie (2001), Natalia Kukulska (2003), Sexi Flexi (2007), Ósmy plan (2015), Halo tu Ziemia (2017) i Czułe struny (2020) oraz CoMix (2010) z Michałem Dąbrówką i Szukaj w snach (2018) z Markiem Napiórkowskim. Wylansowała przeboje, takie jak „Piosenka światłoczuła”, „Im więcej ciebie tym mniej”, „Niepotrzebny”, „Sexi Flexi” i „Wierność jest nudna”. Za sprzedaż albumów odebrała dwie platynowe płyty i sześć złotych. Laureatka Nagrody Muzycznej „Fryderyka”, Telekamery i Nagrody Telewizji Polskiej oraz nagrody publiczności na festiwalu sopockim i Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich. Jest córką kompozytora Jarosława Kukulskiego i piosenkarki Anny Jantar. Gdy miała cztery lata, jej matka zginęła w katastrofie lotniczej na Okęciu. Ma przyrodniego brata Piotra Kukulskiego (ur. 1989), syna Kukulskiego z małżeństwa z Moniką Borys. Zaczęła śpiewać profesjonalnie w 1984. W 1986 wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany po prostu Natalia. Wydawnictwo promowane było przez dwa single: „Puszek Okruszek” i „Co powie tata”. Rok później wydała drugi album pt. Bajki Natalki, za który otrzymała pierwszą Platynową Płytę w historii polskiej fonografii. W 1991 nagrała pierwszą płytę z kolędami pt. Najpiękniejsze kolędy, a także rozpoczęła naukę w XXI Społecznym Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie. Po skończeniu szkoły w 1995 rozpoczęła pracę nad kolejnym albumem pt. Światło, wydanym na mocy kontraktu podpisanego z wytwórnią muzyczną PolyGram. Krążek promowała singlami „Dłoń” i „Piosenka światłoczuła”, z którym dotarła do 32. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia. Cieszący się popularnością materiał uzyskał status złotej płyty za wysoką sprzedaż w kraju. Jeszcze w 1995 uzyskała nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii Album Roku – Pop. W 1997 wydała album studyjny pt. Puls, który promowała singlami „Im więcej ciebie tym mniej”, „W biegu” i „Czy ona jest”, a także własną interpretacją utworu Barbry Streisand „Woman in Love”. Album po 3 miesiącach od premiery zyskał miano Podwójnej Platyny. W listopadzie 1997 premierę ma utwór „Ani słowa”, który nagrała na potrzeby polskiej ścieżki dźwiękowej do filmu animowanego Walta Disneya Hercules. 26 stycznia 1998 wraz z holenderską grupą R’n’G nagrała utwór „We'll Be Together”, który znalazł się albumie grupy pt. The Right Time z 2001. We wrześniu 1998 nagrała dwa utwory do filmu Magiczny miecz – Legenda Camelotu – „Niech Duch Ojca niesie mnie” i „Jesteś blisko mnie” w duecie z Andrzejem Piasecznym. 1 marca 1999 wydała album pt. Autoportret, który promowała singlami „Przychodzimy tylko raz”, „Skończyło się” i „Zanim wszystko się odwróci”, a także nową wersją przeboju „Tyle słońca w całym mieście” z repertuaru Anny Jantar oraz coverem przeboju „Heartbreaker” Dionne Warwick. 4 czerwca 1999 wzięła udział w 36. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na którym zagrała recital oraz prowadziła koncert „Debiuty” wraz z Mietkiem Szcześniakiem. 17 stycznia 2000 premierę miała ścieżka dźwiękowa do filmu Piotra Wereśniaka Zakochani, do którego nagrała utwór tytułowy. 13 marca ukazał się album pt. Tyle słońca, będący zapisem koncertu poświęconego pamięci Anny Jantar z 23 lutego, w którym wystąpiła Kukulska wraz z innymi polskimi artystami. 23 kwietnia 2001 wydała album pt. Tobie, za który uzyskała nominację do Fryderyka w kategorii Album Roku – Pop. Wydawnictwo promowała singlami „Niepotrzebny”, „Jeśli ona” i „Cicho ciepło”, z którym wystąpiła w koncercie „Premier” na 38. KFPP W Opolu, a także piosenką „Z głębi serc”, dedykowaną papieżowi Janowi Pawłowi II. Album dotarł do pierwszego miejsca OLiS i uzyskując status Złotej Płyty. Promocji albumu towarzyszyła trasa koncertowa Tobie Tour – Piknik Era z Natalią, obejmująca 10 koncertów plenerowych. 21 lutego 2002 wystąpiła na warszawskim koncercie José Carrerasa, z którym wykonała standard „Night & Day”. 20 października 2003 wydała album pt. Natalia Kukulska, który promowała singlami „Nikt nie będzie żył za ciebie”, „Kamienie”, „Decymy” i „I Wanna Know”. W kwietniu 2004 zadebiutowała na scenie warszawskiego Teatru Muzycznego „Roma” w roli Kim, głównej bohaterki musicalu Miss Saigon w reżyserii Wojciecha Kępczyńskiego. 12 maja 2005 ukazała się dwupłytowa kompilacja Po tamtej stronie, zawierająca 20 utworów wykonywanych przez Annę Jantar, na którą Kukulska nagrała cztery piosenki z repertuaru matki oraz premierowy, tytułowy utwór. W 2006 wystąpiła na 43. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w koncercie „Świat w obłokach”, dedykowanemu twórczości Marka Grechuty, a także gościnnie występuje z Harlem Gospel Choir podczas ich koncertu w Warszawie. W listopadzie 2007 wydała album pt. Sexi Flexi, który wyprodukowany był przez duet Plan B – Bartek Królik i Marek Piotrowski. Płyta otrzymała pięć nominacji do nagrody Fryderyk oraz osiągnęła status złotej płyty. Promowały ją single: "Sexi Flexi", "Pół na pół" oraz "Fantasies".  23 lutego 2008 wystąpiła jako gość muzyczny programu Piosenka dla Europy 2008, będącego finałem krajowych eliminacji do 53. Konkursu Piosenki Eurowizji. 7 kwietnia zaśpiewała podczas gali rozdania Fryderyków. W październiku została bohaterką jednego z odcinków programu stacji CNN Eye on Poland. 28 stycznia 2010 wzięła udział w pokazie kolekcji projektantki Violi Śpiechowicz. Również w styczniu dwutygodnik „Viva” wyróżnił ją w plebiscycie „Najlepiej ubrani 2010”. 13 lutego wystąpiła z towarzyszeniem Orkiestry Adama Sztaby na Gali Siatkarskich Plusów Podczas koncertu zaprezentowała jazzowe aranżacje utworów „Tyle słońca w całym mieście”, „Im więcej ciebie tym mniej” i „Sexi Flexi”. 24 lutego 2010 wraz z Classic Jazz Quartet wystąpiła w koncercie Chopin nasz współczesny w ramach Roku Chopinowskiego. W kwietniu zadebiutowała jako felietonistka magazynu „Fashion Magazine” poświęconego modzie. 18 maja wraz z mężem Michałem Dąbrówką wydała album pt. CoMix, sygnowany jako duet Kukulska & Dąbrówka. W sesji nagraniowej wzięła udział Polska Orkiestra Radiowa pod batutą Adama Sztaby. Ponadto gościnnie na płycie wystąpił Nick Sinckler. Sesję zdjęciową, promującą płytę, wykonał Błażej Żuławski. Pod koniec kwietnia 2010 na antenie Radio Zet zaprezentowała premierowo singiel „To jest komiks” z albumu nagranego z Dąbrówką. 4 maja udostępniła sześć utworów do odsłuchania za darmo w formie cyfrowej. 18 maja, w dniu premiery albumu, wraz z mężem wystąpiła w programie śniadaniowym TVP2 Pytanie na śniadanie, w którym premierowo wyemitowano teledysk do utworu „To jest komiks” w reżyserii Bartka Prokopowicza. Utwór nominowany został do nagrody "Superjedynki" w kategorii Przebój roku. Album CoMix został udostępniony w sprzedaży również w formie cyfrowej na stronach muzyka.era.pl. Wydawnictwo doczekało się trzech nominacji do Fryderyków. W listopadzie zaśpiewała utwór „Radość najpiękniejszych lat” w jednym z odcinków 12. edycji programu TVN Taniec z gwiazdami, poświęconemu największym przebojom Anny Jantar. Pod koniec roku nagrała utwór „Wierność jest nudna” na potrzeby oficjalnej ścieżki dźwiękowej do filmu Piotra Wereśniaka Och, Karol 2. W lutym 2012 została trenerką w programie TVP2 Bitwa na głosy. 3 czerwca w ramach 49. KFPP w Opolu odbył się koncert Życia mała garść poświęcony pamięci Anny Jantar i Jarosława Kukulskiego, przy którym Kukulska sprawowała opiekę artystyczną. 22 marca 2014 wzięła udział w koncercie Night of the Proms w Łodzi. Na początku listopada 2014 zaprezentowała utwór „Pióropusz”, którym zapowiadała dwupłytowy album pt. Ósmy plan. 31 grudnia wzięła udział wraz z innymi artystami w sylwestrowym koncercie Przetańczyć z Tobą chcę całą noc w Poznaniu, poświęconemu twórczości Anny Jantar. 13 czerwca 2015 wzięła udział w koncercie „SuperPremier” z piosenką „Miau” podczas 52. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 2016 była trenerką w siódmej edycji programu TVP2 The Voice of Poland. 21 sierpnia wystąpiła w koncercie Silent Electro, podczas którego premierowo wykonała cztery utwory z nowej płyty. Album, zatytułowany Halo tu Ziemia, wydała 29 września 2017, promowała go singlami: "Kobieta", "Halo tu Ziemia", "Ostatnia prosta" oraz "Rekonstrukcja". 25 maja 2018 wydała album pt. Szukaj w snach, zawierający kołysanki z tekstami Włodzimierza Wysockiego, nagrane z jazzowym gitarzystą Markiem Napiórkowskim. Płyta została nagrodzona Fryderykiem w kategorii „album roku (muzyka dziecięca i młodzieżowa)”. 26 maja 2019 roku na warszawskim Torwarze odbył się kolejny koncert z cyklu Życia mała garść, którego była współorganizatorką. 28 maja 2020 premierę miał teledysk do utworu „Czułe struny [Polonez As-dur]”, będący zapowiedzią płyty Czułe struny, wydanej 28 sierpnia 2020. Na albumie umieściła dzieła Fryderyka Chopina w formie utworów symfonicznych, do których powstały teksty. 6 października 2020 na ICE Kraków odbył się kolejny koncert z cyklu Życia mała garść. 23 października premierę internetową miał koncert Czułe struny, który zrealizowany został 11 października w Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie. W lutym 2021 wystąpiła w muzycznym widowisku TVP2 pt. Zakochany Mickiewicz (w reżyserii Marcina Kołaczkowskiego), w którym zaśpiewała Inwokację Adama Mickiewicza. W maju wystąpiła na koncercie TVP1 Jak przeżyć wszystko jeszcze raz poświęconym Krzysztofowi Krawczykowi. W lipcu ukazał się singiel Matta Duska „One Note Samba / Samba na jedną nutę”, który został nagrany w duecie z Kukulską. We wrześniu podczas koncertu „Od Opola do Opola: Największe Gwiazdy! Legendarne Przeboje!” na LVIII KFPP w Opolu świętowała 35-lecie pracy artystycznej, wykonując swoje przeboje, a po występie odebrała również nagrodę specjalną. Była związana z Ryszardem Kuncem. W 2000, po 10-letniej znajomości, wyszła za perkusistę Michała Dąbrówkę (ur. 1972). Mają troje dzieci: syna Jana (ur. 24 czerwca 2000) i dwie córki, Annę (ur. 4 maja 2005), Laurę (ur. 5 stycznia 2017). Mieszkają w domu w Komorowie pod Warszawą, w którym zlokalizowane jest również ich prywatne studio nagraniowe. Wielokrotnie występowała na finałach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. W 1997 wzięła udział w nagraniu piosenki „Moja i Twoja nadzieja”, której dochód ze sprzedaży przeznaczono na rzecz powodzian. W 2002 wystąpiła w spocie akcji „Cała Polska czyta dzieciom” oraz nagrała piosenkę i teledysk „Wspomnienia są blisko”. W 2005 wraz z innymi artystami nagrała hymn fundacji TVN „Nie jesteś sam”. W 2006 w ramach akcji „Konwój Muszkieterów” nagrała specjalną płytę z wersjami live swoich hitów oraz hymnem Fundacji pt. „Możemy nieść pomoc”. W czasie akcji odwiedziła trzy domy dziecka obdarowując ich wychowanków prezentami. Dochód ze sprzedaży płyty przeznaczono na zakup prezentów świątecznych dla dzieci z domów dziecka. 12 kwietnia 2007 została ambasadorem dobrej woli UNICEF i promowała akcję Szkoły dla Afryki, dotyczącą zakładania szkół w Angoli. Od 2012 jest aktywną ambasadorką Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce.

 Cześć! 😁

Dzisiaj po przerwie chciałabym Wam pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej piosenkarki popowej i kompozytorki Sary James. 

Sara Egwu–James, znana powszechnie jako Sara James (ur. 10 czerwca 2008 w Słubicach) – polska piosenkarka popowa i kompozytorka. Zwyciężczyni czwartej edycji programu The Voice Kids (2021). Reprezentantka Polski w 19. Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci (2021). Rodzicami Sary James są Arleta Dancewicz i John James. Jej ojciec jest Nigeryjczykiem. Jest on również piosenkarzem: wystąpił w Bitwie na głosy jako członek chóru Mezo i stworzył duet Loui & James, z którym wystąpił m.in. w Dzień dobry TVN. Ma troje rodzeństwa: Michelle James, Johna Jamesa Juniora oraz Jakuba Jamesa. Uczy się w Szkole Podstawowej w Ośnie i uczęszcza do Szkoły Muzycznej I stopnia w Słubicach, gdzie uczy się gry na pianinie. W 2021 wzięła udział w czwartej edycji programu The Voice Kids; dołączyła do drużyny prowadzonej przez Tomsona i Barona, pod których kierownictwem pomyślnie przeszła przez wszystkie rundy eliminacyjne i dotarła do finału, w którym zwyciężyła po zdobyciu największego poparcia telewidzów. We wrześniu 2021 uczestniczyła w programie Szansa na sukces, wyłaniającym reprezentanta Polski w 19. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci; zakwalifikowała się do finału, w którym wykonała m.in. autorski utwór „Somebody”, za który otrzymała największe poparcie telewidzów oraz jurorów, dzięki czemu została reprezentantką Polski w konkursie. 

 

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam od mojej najlepszej przyjaciółki jako prezent mikołajkowy. Jest on od polskiej piosenkarki i autorki tekstów Patrycji Markowskiej.

Patrycja Markowska (ur. 21 grudnia 1979 w Warszawie) – polska piosenkarka i autorka tekstów. Jest córką Krystyny i Grzegorza Markowskich, tancerki i wokalisty zespołu Perfect oraz bratanicą warszawskiego biskupa Rafała Markowskiego. W 1994 została jedną z laureatek konkursu Odkrywamy talenty organizowanego w ramach programu Tęczowy Music Box. 3 grudnia 2001 wydała debiutancki album studyjny pt. Będę silna, który promowała singlami „Opętanie”, „Drogi kolego” oraz „Musisz być pierwszy”, nagranym w duecie z Marcinem Urbasiem. Za album była nominowana do nagrody Fryderyka w kategorii „Nowa twarz fonografii”. 16 października 2003 wydała drugi album studyjny pt. Mój czas, na którym znalazły się m.in. single „Kameleon” i „Z twoich rąk”. Jesienią 2005 uczestniczyła w drugiej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami a 17 października wydała album pt. Nie zatrzyma nikt, która promowała singlami „Gdy zgasną światła” i „Cztery ściany”. 15 czerwca 2007 za wykonanie utworu „Świat się pomylił” zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie „Premiery” oraz nagrodę dziennikarzy na 44. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. 25 czerwca wydała pierwszy album koncertowy pt. Patrycja Markowska Live, który zawierał nagrania na żywo, zarejestrowane podczas koncertu w warszawskim klubie Stodoła. 1 października wydała czwarty album studyjny pt. Świat się pomylił, który promowała piosenką „Jeszcze raz”. Singiel został wykorzystany w promocji polskiej komedii romantycznej o tym samym tytule. Krążek Świat się pomylił zdobył status platynowej płyty. 25 kwietnia 2008 otrzymała statuetkę Eska Music Awards 2008 w kategorii Artystka roku. Jesienią wydała reedycję albumu pt. Świat się pomylił, wzbogaconą o przebój pt. „Deszcz”. 11 lipca zagrała koncert przed Nelly Furtado w Poznaniu, a 20 czerwca 2009 wystąpiła przed Lennym Kravitzem w Krakowie. 26 października 2010 wydała piąty album studyjny pt. Patrycja Markowska. Kilka tygodni po premierze wydawnictwo osiągnęło status złotej płyty, a wkrótce potem platynowej. Płyta promowana była przez pięć singli: „Księżycowy”, „Hallo, hallo”, „Ostatni”, „W hotelowych korytarzach” oraz „Tylko mnie nie strasz”. W teledysku do utworu „W hotelowych korytarzach” zagrał jej życiowy partner, Jacek Kopczyński. 9 listopada ukazała się płyta zespołu Perfect pt. XXX, na której Markowska gościnnie zaśpiewała w duecie z Grzegorzem Markowskim utwór „Trzeba żyć”. W 2013 była trenerką w drugiej edycji programu rozrykowego TVP2 The Voice of Poland. 28 maja wydała szósty album studyjny pt. Alter Ego, który promowała tytułowym singlem oraz piosenką „Dzień za dniem”; do obu piosenek zrealizowała teledyski. 14 lipca wystąpiła podczas koncertu Lata ZET i Dwójki w Słubicach, gdzie wykonała m.in. utwór „Księżycowy” w duecie z Natalią Nykiel. W listopadzie zagrała trasę klubową promującą album Alter Ego, obejmującą kilkanaście koncertów w Polsce oraz trzy koncerty dla Polonii na Wyspach Brytyjskich. 15 grudnia na ostatnim koncercie trasowym w warszawskim klubie Hybrydy odebrała złotą płytę za ten album. Teledysk do trzeciego singla „Wielokropek” powstał w Las Vegas. W styczniu 2014 wydała kolejny singiel z płyty – „Ocean”, który nagrała w duecie z Arturem Gadowskim. 31 maja z piosenką „Dzień za dniem” wystąpiła podczas drugiego dnia festiwalu TOPtrendy 2014 w konkursie Największe Przeboje Roku z udziałem wykonawców, których piosenki były w ostatnim roku najczęściej granymi w stacjach radiowych. W tym samym festiwalowym dniu zasiadła w jury konkursu Trendy. 17 sierpnia wystąpiła podczas koncertu Lato ZET i Dwójki w Zabrzu. W lipcu zaprezentowała teledysk do „Nim się zamienisz w żart”, piątego singla z Alter Ego. W klipie, wyreżyserowanym przez Jana Macierewicza, wystąpiły dzieci członków zespołu Markowskiej. W lutym 2015 zajęła 14. miejsce w plebiscycie radia RMF FM na artystę 25-lecia. 13 kwietnia wydała album koncertowy (CD+DVD) pt. Patrycja Markowska na żywo. 19 kwietnia wystąpiła z zespołem w Wembley Arena w Londynie podczas koncertu Top Music Wembley. 26 czerwca wystąpiła z zespołem podczas koncertu Europejski Stadion Kultury w Rzeszowie, na którym zaśpiewała w duecie z Tanita Tikaram utwory: „Księżycowy” oraz „Good Tradition”. 13 listopada ukazał się album zespołu Pectus pt. Kobiety, na którym Markowska zaśpiewała utwór „Między słowami” w duecie z wokalistą zespołu, Tomaszem Szczepanikiem. 18 grudnia zaprezentowała teledysk do piosenki „Nawigacja”, skomponowanej z okazji 10. jubileuszowej edycji charytatywnego Kalendarza Dżentelmeni 2016. 2 czerwca 2017 wydała kolejny album studyjny pt. Krótka płyta o miłości. Zapowiedzią albumu była premiera czterech utworów, które nagrała w duecie z innymi wykonawcami; do utworów nakręcono teledyski: „Wyznanie” (Leszek Możdżer), „Nie potrzeba mi nic więcej” (Grzegorz Skawiński), „Byś spojrzał na mnie” (Marek Dyjak) i „Bezustannie” (Ray Wilson). Singlami promującymi nowy album były utwory: „Kochaina” oraz „Za nas dwoje”. Album zadebiutował na drugim miejscu listy OLiS, zostając najlepiej notowaną płytą w karierze wokalistki. Teledysk do piosenki „Za nas dwoje” w kilka dni po premierze przekroczył milion wyświetleń. Kolejne teledyski promujące najnowszą płytę, „Czy przyjdzie wiosna” oraz „Lalka”, miały swoją premierę w 2018. Również w 2018 była trenerką w dziewiątej edycji The Voice of Poland. 7 listopada 2018 wydała singiel „Na szczycie”, którym zapowiadała album studyjny pt. Droga, którą nagrała w duecie z Grzegorzem Markowskim. Premiera płyty odbyła się 25 stycznia 2019, promowali go również singlami „Lustro”, „Aż po horyzont”, „Echem zostawimy ślad” i „Coraz mniej”, do których zrealizowali oficjalne teledyski. Również w styczniu odbyła się premiera albumu składu Hemp Gru pt. Eter, na którym Markowska zaśpiewała utwór „Mały wielki człowiek” wraz z O.S.T.R.ym. 21 marca 2019 otrzymała nagrodę dla „najlepszej wokalistki 2018” w plebiscycie „Płyty Rocku Antyradia 2018”. Uczestniczyła w drugiej edycji programu rozrywkowego TVN Ameryka Express, który emitowany był w 2020. 31 marca wydała utwór „Niepoprawna”, który stworzyła wspólnie z Maćkiem Wasio w czasie epidemii COVID-19. Teledysk do utworu został stworzony ze zdjęć z domowego albumu artystki. Utwór dotarł na szczyty list przebojów m.in. w radiu RMF FM i radiu ZET. W czerwcu wydała, nagrały z Dawidem Dubajką utwór „W ramionach”, który jest jej manifestem przeciw braku tolerancji i homofobii. Związana z Jackiem Kopczyńskim. Mają syna, Filipa Krystiana (ur. 9 stycznia 2008). Była ambasadorką Światowych Dni Młodzieży 2016 zorganizowanych w Krakowie. 

Cześć! 😁

Dzisiaj po przerwie chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego aktora teatralnego i filmowego, reżysera filmowego, a także dyrektora naczelnego Teatru Polskiego im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. 

Andrzej Teodor Seweryn (ur. 25 kwietnia 1946 w Heilbronn) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny, dyrektor naczelny Teatru Polskiego im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. Przez Gustawa Holoubka, Tadeusza Łomnickiego i Zbigniewa Zapasiewicza został w 1990 uznany za jednego z trzech największych polskich aktorów dramatycznych po 1965 (obok Piotra Fronczewskiego i Wojciecha Pszoniaka). W młodości należał do walterowców. Ukończył XLI Liceum Ogólnokształcące im. Joachima Lelewela w Warszawie. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1968), studiował na roku m.in. z Piotrem Fronczewskim. W listopadzie 1968 Andrzej Seweryn został aresztowany za produkcję i kolportaż ulotek skierowanych przeciwko interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji. Został osadzony w tzw. więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie. Zwolnienie uzyskał na mocy amnestii z lipca 1969. W drugiej połowie lat 70. prowadził zbiórkę pieniędzy na rzecz Komitetu Obrony Robotników, był inwigilowany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa PRL 15 sierpnia 1968 zadebiutował jako aktor teatralny. Od tegoż roku do 1980 był członkiem zespołu aktorskiego Teatru Ateneum w Warszawie. W pierwszej połowie lat 70. wykładał na stołecznej PWST. Grywał w Teatrze Telewizji, większą rolę filmową otrzymał w 1970, gdy zagrał w Albumie polskim Jana Rybkowskiego. Wystąpił w wielu filmach Andrzeja Wajdy (Ziemia obiecana, Dyrygent, Pan Tadeusz, Zemsta), grał także m.in. u Agnieszki Holland, Stevena Spielberga, Jerzego Hoffmana i Jacka Bromskiego. W 1980 wyjechał do Francji, gdzie pozostał w związku z wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego. Został aktorem teatrów francuskich i kinowych produkcji filmowych. Zaangażowany – jako trzeci cudzoziemiec w historii teatru francuskiego – do jednego z najbardziej prestiżowych teatrów na świecie Comédie-Française (1993). W 1995 został 493. socjetariuszem Komedii Francuskiej, a w 2013 socjetariuszem honorowym (fr. sociétaire honoraire). Był profesorem w École nationale supérieure des arts et techniques du théâtre w Lyonie oraz w Conservatoire national supérieur d’art dramatique (CNSAD) w Paryżu. W 2006 zadebiutował jako reżyser filmowy swoim obrazem Kto nigdy nie żył… z Michałem Żebrowskim w roli głównej. Na stałe do Polski powrócił w 2010 i zamieszkał w Warszawie. 1 stycznia 2011 objął stanowisko dyrektora Teatru Polskiego. Został także członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 oraz w 2015. Był mężem Bogusławy Blajfer (1970–1973), następnie aktorki Krystyny Jandy (1974–1979), z którą ma córkę Marię Seweryn, również aktorkę. Jego trzecią żoną była Laurence Bourdil (1982–1987), z którą ma syna Yanna, a czwartą Mireille Maalouf, z którą ma syna Maximiliena. Piątą żoną aktora w 2015 została Katarzyna Kubacka. Jego krewnym był Wojciech Seweryn.

Data wysłania: 04.10.2021 r.
Data otrzymania: 26.11.2021 r.

 Cześć!!! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego piosenkarza, muzyka i byłego wokalisty zespołu Budka Suflera.

Kilka słów o piosenkarzu:

Felicjan Andrzejczak (ur. 16 maja 1948 w Pięczkowie) – polski piosenkarz i muzyk, wokalista zespołu Budka Suflera w latach 1982–1983. Pierwsze amatorskie próby śpiewu (repertuar Czesława Niemena) odbył w 1966 w Technikum Leśnym w Rzepinie. W 1970 zamieszkał w Świebodzinie, gdzie poznał grupę lokalnych muzyków, m.in. Andrzeja Rutkowskiego i założył zespół C-4011. W 1977 został laureatem Festiwalu Piosenki Radzieckiej. W 1978 ukazał się jego jeden z największych przebojów, „Peron łez”. Utwór ten otworzył mu drogę do Koncertu Premier na festiwalu w Opolu. Otrzymane wyróżnienie sprawiło, że na stałe zagościł na zawodowej scenie. Pod koniec 1982 roku został zaproszony do współpracy z Budką Suflera. Z nim Budka Suflera nagrała przebój „Jolka, Jolka pamiętasz”, „Czas ołowiu” i „Noc komety”. Płyta, którą nagrał wraz z Budką, nie ukazała się, gdyż wrócił do zespołu Krzysztof Cugowski i w 1984 roku po przearanżowaniu utworów powstała płyta z Cugowskim Czas czekania, czas olśnienia. Na krótko powrócił do Budki, nagrywając z Cugowskim i Urszulą utwór „Krajobraz po rewolucji”. W 1985 roku wystąpił na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. W 1997 nagrał płytę Świat miłować z balladą „Jak jeździec donikąd”. Dwa lata później nagrał utwór „Piąty bieg” z Budką Suflera, a w 2002 – album Zauroczenia. 17 czerwca 2006 ukazała się płyta Na prowincji, a w 2009 r. płyta Biegnę jak maratończyk. W roku 2014 wydał płytę Czas przypływu. W 2015 wystąpił gościnnie na płycie Albo inaczej z interpretacją utworu Eldo – „Stres”. 12 lutego 2020 roku na pogrzebie Romualda Lipko wraz z Budką Suflera wykonał wielki przebój z 1982 r. "Czas ołowiu". W maju 2020 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Świebodzina, w którym mieszka z żoną Jadwigą. Mają syna Rafała i córkę Kingę. 20 listopada 2020 roku premierę miała pierwsza płyta nagrana przez niego z Budką Suflera - "10 lat samotności".

Data wysłania: 2.11.2021 r.
Data otrzymania: 15.11.2021 r.
Adres: PRYWATNY !!!!

  

 Hejka! 😁

Dzisiaj po przerwie chciałabym pokazać Wam kolejny autograf, który zdobyłam poprzez wymianę. Jest on od polskiej aktorki i brydżystki Renaty Dancewicz.

Kilka słów o aktorce: 

Renata Dancewicz (ur. 7 lutego 1969 w Lesznie) – polska aktorka i brydżystka.  Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Lubinie. Jako nastolatka interesowała się historią starożytną. Przez dwa lata studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, do której dostała się za drugim podejściem. Przez rok studiowała prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Występy na scenie zaczęła w klasie maturalnej, grając Klarę w szkolnej inscenizacji dramatu Aleksandra Fredry Ślubów panieńskich. Profesjonalną karierę zaczynała w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, w którym występowała przez kilka sezonów. Była również związana z Teatrem Kwadrat. W 1993 debiutowała na wielkim ekranie rolą Anki w Samowolce Feliksa Falka. W następnych latach zagrała pierwszo- lub drugoplanowe role w kolejnych filmach, takich jak np.: Wynajmę pokój... (1993), Diabelska edukacja (1995), Deborah (1995), Pułkownik Kwiatkowski (1995), Tato (1995), Eukaliptus (2002), E=mc² (2002), Siedem przystanków na drodze do raju (2003), Pamiętasz mnie? (2007), 33 sceny z życia (2008), Prosto z nieba (2011) czy Bejbi blues (2012). Za role w Tacie, Deborah i Pułkowniku Kwiatkowskim otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej na XX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Na małym ekranie pojawiła się po raz pierwszy w 1994, grając Agnieszkę Piotrowską w serialu Radio Romans. Następnie odgrywała jedną z głównych ról (Beaty) w trzech sezonach serialu TVP1 Ekstradycja (1995–1999). Wcielała się także w postać Izy w serialu Siedlisko (1998). Od 2003 występuje jako Weronika Wilk w serialu TVN Na Wspólnej. W 2000 wystąpiła w reklamie MK Café. Brała udział w trzeciej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2006). Jest członkinią Polskiego Związku Brydża Sportowego z tytułem Mistrza Krajowego. W 2006 została odznaczona Brązowym Medalem PZBS. Ze związku z przedsiębiorcą i brydżystą Tomaszem Winciorkiem ma syna Jerzego (ur. 15 września 2003). Deklaruje się jako ateistka i feministka. Popiera ruchy na rzecz prawa do aborcji. Popiera również prawa osób LGBT. 

 

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wan autograf, jaki otrzymałam z wymiany. Jest on od polskiego aktora teatralnego, filmowego i dubbingowego Mieczysława Hryniewicza.

Kilka słów o aktorze: 

Mieczysław Hryniewicz (ur. 31 sierpnia 1949 w Wąsoszu) – polski aktor teatralny, filmowy i dubbingowy. Absolwent Zespołu Szkół Budownictwa nr 1 na ul. Rybaki 17 w Poznaniu następnie Wydziału Aktorskiego PWST w Warszawie (1973). Aktor związany z warszawskimi teatrami: Narodowym (do 1980) i Studio (1982-1988) oraz poznańskim Teatrem Polskim (1998-2000), gościnnie występował w Teatrze Ochoty i Teatrze Adekwatnym. W telewizji zadebiutował w 1973 w serialu Droga, rok później zagrał w filmie Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego Zapis zbrodni. Duży rozgłos przyniosła mu rola taksówkarza Jacka Żytkiewicza w serialu Stanisława Barei Zmiennicy z 1986. Przez kolejne lata grywał głównie w teatrze oraz w drugoplanowych i epizodycznych rolach filmowych. Od 2003 występuje w serialu Na Wspólnej jako Włodek Zięba, mąż Marii i ojciec Grzegorza, Renaty oraz Moniki. Z pierwszego małżeństwa ma syna. W 2000 zawarł drugi związek małżeński z Ewą Strebejko, scenografką i malarką, z którą ma córkę. W październiku 2014 aktor stał się twarzą instytucji finansowej „Wielkopolska“ SKOK, promując „pożyczkę za zero“. 7 października 2017 roku we Wrocławiu na DSW został nagrodzony nagrodą honorową – Złotą Rybą – 15. Festiwalu Filmów Optymistycznych „Happy End” za wspieranie kina niezależnego i młodych twórców. 

 Cześć! 😁

Dzisiaj przedstawiam Wam autograf, który otrzymałam przez wymianę. Jest on od polskiego aktora teatralnego, telewizyjnego i filmowego Waldemara Obłozy.

Kilka słów o aktorze: 

Waldemar Obłoza (ur. 19 sierpnia 1959 w Gołychłąkach) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Rozpoznawalność zapewniła mu rola Romana Hoffera w serialu Na Wspólnej, emitowanym na antenie telewizji TVN. Wystąpił też jako Roman Kurski w sitcomie Polsat Miodowe lata. Urodził się i dorastał w rodzinie katolickiej w małym gospodarstwie w Gołychłąkach, w powiecie mińskim, w gminie Latowicz jako najmłodsze z pięciorga dzieci. Wychowywał się z dwiema siostrami i dwoma braćmi. Kiedy miał sześć lat, zmarła jego matka, a ojciec zmagał się z rakiem. Przez jakiś czas wychowywała go babcia Zofia. Wkrótce jednak 11-letniego Waldka i jego 13-niego brata oddano do domu dziecka w Płocku, gdzie Obłoza spędził trzy i pół roku. Jego ojciec zmarł, gdy miał 15 lat. Wkrótce rozpoczął naukę w Liceum Zawodowym z internatem przy Zakładach Mechanicznych „Ursus”, gdzie nauczycielka języka polskiego zaszczepiła w nim pasję do teatru i chęć do uprawiania zawodu aktora. Zdawał kilka razy do szkoły teatralnej, zanim trafił do ogniska teatralnego Jana i Haliny Machulskich przy warszawskim Teatrze Ochota. W 1985 ukończył filię PWST we Wrocławiu. Po studiach otrzymał angaż do jeleniogórskiego Teatru im. Cypriana Kamila Norwida, którego dyrektorem była wtedy Alina Obidniak. Grał Aksela w Pelikanie (1986) Augusta Strindberga, Rysia Boksera w Boso, ale w ostrogach (1986) Stanisława Grzesiuka, strażnika w Antygonie (1987) Sofoklesa, Kantego w Monachomachii (1990) Ignacego Krasickiego w reż. Jerzego Zonia, Nozdriowa w Martwych duszach (1990) Mikołaja Gogola w reż. Wiesława Hołdysa, tytułowego bohatera w Gyubalu Wahazarze (1991) Witkacego, Rejenta Milczka w Zemście (1993) Aleksandra hr. Fredry w reż. Zygmunta Bielawskiego. W latach 1987-1988 był związany z Ośrodkiem Teatru Otwartego „Kalambur” we Wrocławiu. W latach 1988-1990 występował w warszawskim Teatrze Komedia. W latach 1993-1997 grał w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie w 1996 otrzymał Różą, nagrodę dla najlepszego aktora scen poznańskich przyznawaną przez krytyków teatralnych „Głosu Wielkopolskiego”. W latach 1997-2003 pracował w warszawskim Teatrze Rozmaitości. W latach 1998-2003 grał rolę sąsiada-kryminalisty Kurskiego w popularnym sitcomie Miodowe lata. Tuż po zakończeniu produkcji, aktor rozpoczął pracę na planie serialu Na Wspólnej, gdzie do dziś wciela się w postać Romana Hoffera. Z pierwszego małżeństwa z Iloną Szoka ma dwoje dzieci, bliźniaki – Igora i Ingę (ur. 1988 w Jeleniej Górze). 23 grudnia 2010 zawarł związek małżeński z aktorką Dorotą Zielińską.

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, który zdobyłam przez wymianę. Jest on od polskiej aktorki filmowej i teatralnej Katarzyny Walter.

Kilka słów o aktorce:

Katarzyna Walter (ur. 23 lutego 1960 w Krakowie) – polska aktorka filmowa i teatralna. W filmach występowała również pod nazwiskami: Katarzyna Zadrożny, Katarzyna Walter-Sakowitch i Ewa Zadrożna. W 1983 ukończyła wrocławską filię PWST w Krakowie. W latach 1983–1984 występowała w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Następnie, do 1990 występowała w Teatrze Studio w Warszawie. Na szklanym ekranie debiutowała rolą sekretarki majora Wołczyka w serialu 07 zgłoś się (1981). Zagrała główne role w filmach: Andrzeja Konica Na wolność (1985), Grzegorza Warchoła Lubię nietoperze (1985), Janusza Kondratiuka Jedenaste przykazanie (1987) i Jacka Lenczowskiego Armelle (1993). W 1997 zawiesiła karierę aktorską, by móc zarobić na rodzinę. W tym czasie pracowała jako prezenterka TVP2 i producentka spotów telewizyjnych w agencji reklamowej. W 2003 powróciła do aktorstwa. Od 2007 gra Agnieszkę Olszewską w serialu TVN Na Wspólnej, który zapewnił jej największą telewizyjną popularność. W 2008 uczestniczyła w ósmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami. Ma dwoje dzieci.

 Cześć! 😁

Dzisiaj po długiej przerwie chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego aktora teatralnego, filmowego i kabaretowego Marka Siudyma.

Kilka słów o aktorze:

Marek Krzysztof Siudym (ur. 24 października 1948 w Łodzi) – polski aktor teatralny, filmowy i kabaretowy. W 1966 r. ukończył XXIV Liceum Ogólnokształcące w Łodzi. W tym samym roku zdał egzaminy do Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi, ale nie został przyjęty ze względu na zbyt słabe wyniki na maturze. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej zdał egzaminy do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, którą ukończył w 1974 r. 

Data wysłania: 01.09.2021 r.
Data otrzymania: 08.11.2021 r.

Adres:
Teatr Kwadrat im. Edwarda Dziewońskiego
ul. Marszałkowska 138
00-004 Warszawa

 Hejka! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego aktora filmowego i teatralnego Zdzisława Wardejn.

Kilka słów o aktorze: 

Zdzisław Wardejn (ur. 21 kwietnia 1940 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy. W 1961 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, a w 1973 roku – na Wydziale Reżyserskim tej samej uczelni. Zadebiutował na dużym ekranie jako członek kontroli radiolokacyjnej na lotnisku w filmie Przeciwko Bogom Huberta Drapelli, natomiast debiut teatralny miał miejsce w 1961 roku w sztuce Rekonstrukcja poety na podstawie publikacji Zbigniewa Herberta w reżyserii Jowity Pieńkiewicz. Występował na scenach Zielonej Góry – Teatr Lubuski w latach 1961–1963, Poznania – Teatr Polski w latach 1963–1967 i Krakowa – Teatr Rozmaitości w latach 1967–1968. Od 1968 roku występuje w teatrach warszawskich: Narodowym (1968-82), Ochoty (1983–84), Nowym (1984–93). Od 1993 aktor Teatru Dramatycznego w Warszawie. W październiku 2010 roku został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Uczestnik Poznańskiego Czerwca 1956, omyłkowo umieszczony na liście śmiertelnych ofiar rozruchów. Jego żoną jest Małgorzata Pritulak, mają synów Przemysława i Franciszka. Ma też syna Wojciecha. 

Data wysłania: 4.10.2021 r.
Data otrzymania: 25.10.2021 r.

Adres: PRYWATNY !!!! 

 Hejka! 😁

Dzisiaj po przerwie chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskie aktorki filmowej i teatralnej Małgorzaty Niemirskiej.

Kilka słów o aktorce:

Małgorzata Niemirska, właściwie Małgorzata Wiśniewska-Niemirska (ur. 16 czerwca 1947 w Warszawie) – polska aktorka filmowa i teatralna.W 1969 roku ukończyła studia na PWST w Warszawie. Występowała w warszawskich teatrach: Dramatycznym (1969–1982, obecnie) i Studio (od 1983 roku). Znana głównie z roli Lidki w serialu Czterej pancerni i pies oraz roli sycylijskiej matki Anny w serialu Samo życie. Jest młodszą siostrą aktorki Ewy Wiśniewskiej i wdową po aktorze Marku Walczewskim (ślub w 1974 roku). Pierwszym mężem aktorki był aktor i reżyser Andrzej Makowiecki. 

Data wysłania: 13.08.2021 r.
Data otrzymania: 25.10.2021 r. 

Adres:
Teatr Dramatyczny m. st. Warszawy
Pałac Kultury i Nauki
pl. Defilad 1
00-901 Warszawa

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego aktora filmowego i teatralnego Adama Ferencego.

Kilka słów o aktorze:

Adam Ferency (ur. 5 października 1951 w Warszawie) – polski aktor filmowy i teatralny oraz reżyser teatralny. Jest absolwentem VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1969). W roku 1976 ukończył PWST w Warszawie, a następnie zadebiutował przed kamerami rolą milicjanta w pierwszym odcinku serialu 07 zgłoś się. Przez wiele lat występował na deskach warszawskich teatrów na Woli i Współczesnego. Od 1994 jest aktorem Teatru Dramatycznego. W 1993 roku wystawił w Teatrze Współczesnym sztukę Hollywood, Hollywood Davida Mameta. Był to jego debiut reżyserski. Z Małgorzatą Dziewulską ma syna Antoniego i córkę. Ze związku z aktorką Patrycją Soliman ma córkę Franciszkę Soliman. Deklaruje się jako ateista. 

Data wysłania: 04.10.2021 r.
Data otrzymania: 22.10.2021 r.
Adres:
Teatr Dramatyczny
Pałac Kultury i Nauki
pl. Defilad 1
00-077 Warszawa

 Cześć! 😁

Dzisiaj po przerwie chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiej aktorki teatralnej i filmowej Mai Komorowskiej.

Kilka słów o aktorce:

Maria Janina Komorowska-Tyszkiewicz, znana jako Maja Komorowska (ur. 23 grudnia 1937 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, w latach 1961–1968 aktorka Teatru 13 Rzędów i Teatru Laboratorium we Wrocławiu, od 1972 aktorka Teatru Współczesnego w Warszawie; dwukrotnie zdobyła główne nagrody aktorskie na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (1972, 1990), dwukrotnie otrzymała nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za role w filmach Bilans kwartalny (1975) i Cwał (1996); profesor sztuk teatralnych (1991), w latach 1991–2016 profesor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W 1960 roku ukończyła studia na Wydziale Lalkarskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Trzy lata później zdała eksternistyczny egzamin aktorski. Zadebiutowała 30 września 1960 roku na deskach krakowskiego Teatru Lalki, Maski i Aktora Groteska. Od roku 1961 związana była z zespołem Jerzego Grotowskiego, najpierw w Teatrze 13 Rzędów w Opolu, a następnie w Teatrze Laboratorium we Wrocławiu. Współpraca ta trwała do 1968 roku (z blisko roczną przerwą w 1964 roku). Wystąpiła m.in. w dramacie Słowackiego Kordian i Oratorium robotniczym i księciu niezłomnym Calderona i Słowackiego. Po odejściu z Teatru Laboratorium współpracowała z teatrami wrocławskimi: Współczesnym (1968-1970) i Polskim (1970–1972). Za rolę Hamma w sztuce Samuela Becketta Końcówka wystawioną na deskach Teatru Polskiego otrzymała nagrodę I stopnia na 12. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. W 1972 roku przeszła do warszawskiego Teatru Współczesnego prowadzonego wówczas przez Erwina Axera. Zagrała m.in. w Lirze Edwarda Bonda, Święcie Borysa Thomasa Bernharda, Rzeczy listopadowej Ernesta Brylla i Kordianie Słowackiego. Z Teatrem Współczesnym związana jest do dziś. W latach osiemdziesiątych aktorka wystąpiła w zaledwie pięciu spektaklach: w Tryptyku Maxa Frischa przeniesionym na scenę przez Erwina Axera oraz Kurce wodnej Stanisława Witkiewicza, Trzech siostrach Antona Czechowa i Letycji i lubczyku Petera Shaffera w reżyserii Macieja Englerta. Za rolę w ostatniej sztuce zdobyła nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza oraz nagrodę główną na 30. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. W kolejnej dekadzie Komorowska pojawiła się na scenie o wiele częściej. Stworzyła kilka dojrzałych ról, choćby w Wizycie starszej pani Friedricha Dürrenmatta w reżyserii Wojciecha Adamczyka, Szczęśliwych dniach Samuela Becketta w reżyserii Antoniego Libery, U celu Thomasa Bernharda w inscenizacji Erwina Axera oraz Wymazywaniu Krystiana Lupy. Za rolę Cecily Robson w przedstawieniu Kwartet Ronalda Harwooda otrzymała Feliksa Warszawskiego oraz nagrody na krajowych festiwalach teatralnych. Po kreacji Marii w Wymazywaniu aktorka kontynuowała współpracę z Krystianem Lupą. W 2004 roku zagrała Irinę Arkadinę w Niedokończonym utworze na aktora według Mewy Czechowa i ekspresyjną Pilar w Sztuce hiszpańskiej Yasminy Rezy. W 2006 roku pojawiła się jako Anna Meister w sztuce Na szczytach panuje cisza Thomasa Bernharda. Za tę rolę w 2008 roku aktorka otrzymała tytuł Najlepszej Aktorki na 14. Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi. W tym samym roku została uhonorowana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Duże uznanie przyniosła jej rola Sary Bernhardt w sztuce Mimo wszystko Johna Murrella w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza. Zagrała wielką gwiazdę przyzwyczajoną do składanych jej hołdów i jednocześnie kobietę inteligentną, ironiczną i świadomą starości i nadchodzącej śmierci. W Warszawie występowała gościnnie m.in. w Starej Prochowni, Scenie Prezentacje czy w Teatrze Dramatycznym. Ponad 30 razy wystąpiła w Teatrze Telewizji oraz wyreżyserowała przedstawienie Przy stole Antona Czechowa. Od 1982 roku wykłada w Akademii Teatralnej w Warszawie. Za osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne otrzymała nagrodę indywidualną Ministerstwa Kultury i Sztuki w 1991 i 1994 roku. W 2011 roku wyreżyserowała przedstawienie Panny z Wilka na podstawie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza, które w lipcu tego samego roku otrzymało nagrodę Grand Prix podczas VI Międzynarodowego Festiwalu Szkół Teatralnych w Warszawie. Maja Komorowska zadebiutowała w filmie w 1960 roku użyczając głosu w baśni filmowej Marysia i krasnoludki, jednak za początek jej kariery filmowej uważa się rolę z 1970 roku w Życiu rodzinnym Krzysztofa Zanussiego. Rok później aktorka ponownie wystąpiła u Zanussiego w filmie telewizyjnym Za ścianą, w którym zagrała zakompleksioną niedoszłą panią naukowiec. Te dwie debiutanckie role zostały nagrodzone na krajowych i międzynarodowych festiwalach filmowych. Wkrótce stała się Komorowska ulubioną aktorką tego reżysera. Zanussi napisał kilka scenariuszy filmowych z myślą o aktorce. W 1971 roku zagrała też w dramacie psychologicznym Jak daleko stąd, jak blisko Tadeusza Konwickiego. Po obejrzeniu filmu Za ścianą Andrzej Wajda zaproponował aktorce zagranie Racheli w Weselu, choć sama Komorowska uważała, że lepiej w tej roli wypadłaby Ewa Demarczyk. Ta drugoplanowa rola została nagrodzona Złotym Gronem w 1974 roku podczas Lubuskiego Lata Filmowego. W 1976 roku zagrała u Istvána Szabó w obrazie Budapeszteńskie opowieści opisującym powojenną historię Węgier. W 1979 roku ponownie wystąpiła u Wajdy w ekranizacji opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza Panny z Wilka. W drugiej połowie lat 70. i w latach 80. aktorka kontynuowała współpracę z Zanussim. Rola Marty Siemińskiej w Bilansie kwartalnym przyniosła jej nagrodę dla najlepszej aktorki na FPFF w Gdyni. Kolejne filmy z tym reżyserem to m.in. Spirala, Kontrakt, Pokuszenie, czy Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest... W 1988 roku Komorowska pojawiła się w filmie Dekalog I – pierwszej części cyklu telewizyjnego w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego. Rok później wystąpiła w Lawie Tadeusza Konwickiego i ponownie u Zanussiego w obrazie Stan posiadania, za który została nominowana do nagrody za pierwszoplanową rolę kobiecą na FPFF w Gdyni. W 1991 roku aktorka zagrała w serialu Janusza Zaorskiego Panny i Wdowy. W 1995 roku Komorowska zagrała w dramacie Cwał, w którym wcieliła się w postać Idalii Dobrowolskiej. Aktorka otrzymała Złotą Kaczkę – nagrodę czytelników magazynu „Film”, po raz drugi zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu w Gdyni oraz nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto i Festiwalu Filmowym Narodów Słowiańskich i Prawosławnych. W 2000 roku pojawiła się w filmie Wyrok na Franciszka Kłosa Wajdy, w którym wcieliła się w postać matki głównego bohatera. Jej następny film to dramat telewizyjny Skarby ukryte Zanussiego z cyklu Opowieści weekendowe. W 2002 roku wystąpiła gościnnie w serialu Na dobre i na złe. Kolejnym filmem u Wajdy był obraz Katyń (2007). W tym samym roku zagrała w węgierskim filmie Ósmy dzień tygodnia. Rola Hanny Szandroy została doceniona przez jury podczas Lubuskiego Lata Filmowego, gdzie aktorka zdobyła nagrodę specjalną za wybitną kreację aktorską. W 2009 roku wystąpiła w obrazie Rewizyta przedstawiającym dalsze losy bohaterów filmów Zanussiego z lat siedemdziesiątych oraz w dramacie biograficznym Popiełuszko. Wolność jest w nas Rafała Wieczyńskiego. Jest córką Leona hrabiego Komorowskiego z Kurmen h. Korczak i Ireny z Leitgeberów. Miała brata bliźniaka Piotra, który także był aktorem oraz młodszą siostrę Magdalenę. Ojciec pracował, matka prowadziła dom. 19 grudnia 1959 roku wyszła za mąż za Jerzego Huberta Tyszkiewicza (ur. 1936, zm. 2014), również pochodzącego z rodziny hrabiowskiej. Ma syna Pawła (urodzonego w 1963 roku), dwie wnuczki i dwóch wnuków. Aktorka od lat bierze czynny udział w życiu społecznym i kulturalnym, np. wspierając budowę warszawskiego hospicjum onkologicznego biorąc udział w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej. Oddzielną kartą w jej biografii była pomoc internowanym w czasie stanu wojennego (była członkiem Prymasowskiej Rady Pomocy Internowanym i Ich Rodzinom). Jest częstym gościem ośrodków polonijnych na całym świecie, w których występuje z wieczorami poetyckimi. Z tymi spektaklami jeździ także po całej Polsce. W 1993 roku Wydawnictwo Tenten wydało książkę autorstwa Komorowskiej zatytułowaną 31 dni maja. Jest bohaterką książki Barbary Osterloff Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską. Mieszkanka osiedla Stawki.

Data wysłania: 14.05.2021 r.
Data otrzymania: 19.10.2021 r.
Adres: PRYWATNY!!!

 

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiej aktorki Kingi Preis.

Kilka słów o aktorce:

Kinga Anna Preis (ur. 31 sierpnia 1971 we Wrocławiu) – polska aktorka. Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego nr II im. Piastów Śląskich z Oddziałami Mistrzostwa Sportowego we Wrocławiu. W 1996 ukończyła wrocławską filię PWST w Krakowie. Jest aktorką Teatru Polskiego we Wrocławiu. Za swe teatralne wystąpienia i role filmowe zyskała wiele nagród. Jest sześciokrotną laureatką Orła za pierwszoplanowe role w filmach Cisza i Komornik oraz za drugoplanowe w filmach Wtorek, W ciemności, Pod Mocnym Aniołem i Jak najdalej stąd. Zdobyła także 10 nominacji, przez co stała się najczęściej nagradzaną i nominowaną aktorką w historii tej nagrody. W 2001 czytelnicy miesięcznika „Film” przyznali jej Złotą Kaczkę dla najlepszej aktorki roku. Za role w Poniedziałku, Ciszy i Komorniku przyznano jej nagrody na festiwalu w Gdyni. W 1999 roku na XX Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu zdobyła nagrodę główną, a w latach 2000–2004 była laureatką Złotych Iglic – nagrody czytelników Słowa Polskiego – Gazety Wrocławskiej. W 2006 została laureatką Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego, przeznaczonej dla „młodych aktorów wyróżniających się wybitną indywidualnością”. W 2008 została nagrodzona, za rolę Wandy Boniszewskiej w spektaklu Stygmatyczka Sceny Fakty Teatru Telewizji, podczas VIII Festiwalu Teatru Telewizji Polskiej i Polskiego Radia „Dwa Teatry” w Sopocie. W 2020 odebrała Telekamerę w kategorii „najlepsza aktorka”. W spektaklu Kombinat w ramach 23. Przeglądu Piosenki Aktorskiej zaśpiewała utwór Psy Pawłowa. Od 2010 jest ambasadorem Fundacji „Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci” we Wrocławiu. Jest córką austriackiego skrzypka, Rinaldo Preisa i Krystyny Preis, długoletniej pracownicy administracyjnej Opery Wrocławskiej, córki tancerki baletowej Marii Pipkowej. Rodzice aktorki rozwiedli się, gdy Rinaldo Preis podjął decyzję o przeprowadzce do NRD; zmarł, kiedy Kinga Preis miała siedem lat. Jej partnerem życiowym jest Piotr Borowiec, operator filmowy. Ma syna, Antoniego. 

Data wysłania: -
Data otrzymania: 15.10.2021 r.

Adres:
Agencja Aktorska L*Gwiazdy
ul. Chełmska 19/21
bud. "LIPSK, pokój 130"
00-724 Warszawa

 Cześć! 😁

Dzisiaj po przerwie chciałabym Wam pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej piosenkarki, autorki tekstów i kompozytorki Lanberry. Autograf ten dostałam od mojej najlepszej przyjaciółki w prezencie niespodziance.

Kilka słów o piosenkarce:

Lanberry, właśc. Małgorzata Uściłowska (ur. 12 lutego 1987 w Wyszkowie) – polska piosenkarka, autorka tekstów i kompozytorka.W 2015 zadebiutowała na rynku fonograficznym singlem „Podpalimy świat”, z którym dotarła do 19. miejsca na AirPlay – Top, liście najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. 4 marca 2016 wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany po prostu Lanberry, na którym znalazły się m.in. single „Każdy moment” i „Bunt”. Reedycję płyty promował m.in. singel „Piątek”, który odniósł sukces komercyjny, stając się pierwszym utworem w karierze piosenkarki, który uplasował się w pierwszej dziesiątce listy AirPlay. W 2018 wydała drugi album studyjny, zatytułowany miXtura. Wydawnictwo było promowane m.in. przez utwór „Gotowi na wszystko”, który zajmował 1. miejsce na liście AirPlay. W 2020 ukazał się jej trzeci album Co gryzie panią L?.Oprócz działalności solowej, pisała utwory dla innych wykonawców, w tym m.in. dla Roksany Węgiel („Anyone I Want to Be”) czy Viki Gabor („Superhero”).Wychowała się w rodzinie o muzycznych tradycjach; ojciec i dziadek grali na gitarze, skrzypcach i fortepianie, ona sama uczyła się gry na skrzypcach. Uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego im. C.K. Norwida w Wyszkowie, następnie przeprowadziła się do Warszawy, gdzie ukończyła studia lingwistyczne. Przed rozpoczęciem profesjonalnej kariery muzycznej prowadziła kanał muzyczny w serwisie YouTube, na którym publikowała covery. W 2012 wraz z zespołem Projekt NOD wydała album studyjny pt. Warsoul Experience, w którego tworzeniu wzięli udział m.in. Wojciech Waglewski, Marika, Małolat i VNM. W 2013 bez powodzenia wzięła udział w trzeciej edycji programu TVP2 The Voice of Poland, a w 2014 – w przesłuchaniach do talent show TVN X Factor. 10 września 2015 wydała debiutancki singel, „Podpalimy świat”, który znalazł się na 19. miejscu na liście AirPlay, najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych i uzyskał status złotej płyty za sprzedaż w nakładzie przekraczającym 10 tysięcy kopii. Pod koniec stycznia 2016 wydała singel „Każdy moment” z którym dotarła na 37. miejsce na liście AirPlay – Top. W 2016 w studiu Disney Channel Polska zaśpiewała, wraz z Jakubem Jurzykiem, polską wersję czołówki do serialu Miraculum: Biedronka i Czarny Kot. 4 marca nakładem wytwórni muzycznej Universal Music Polska wydała debiutancki album studyjny pt. Lanberry, na który napisała wszystkie piosenki W lipcu wydała trzeci singel z płyty, „Bunt”. 5 sierpnia zaprezentowała singel „Piątek” z którym zajęła 7. miejsce na liście AirPlay – Top. W lutym 2017 z anglojęzyczną wersją singla („Only Human”) zakwalifikowała się do finału polskich eliminacji do 62. Konkursu Piosenki Eurowizji. Jej udział w selekcjach wzbudził kontrowersje w sieci z powodu niespełnienia przez piosenkę wymogów regulaminowych. 18 lutego 2017 zaprezentowała ją jako druga w kolejności w finale eliminacji i zajęła szóste miejsce. Miesiąc później wydała singel „Zagadka”. 27 maja z piosenką „Piątek” wystąpiła w koncercie „Radiowy przebój roku”, odbywającym się w ramach Polsat SuperHit Festiwal 2017 w Sopocie. W czerwcu wydała reedycję albumu pt. Lanberry, wzbogaconą o pięć nowych piosenek („Piątek” i „Zagadka”, a także ich anglojęzyczne wersje – „Only Human” oraz „How Do You Like Me Now”, a także niepublikowany wcześniej utwór „Smak ust”). 19 czerwca wystąpiła jako support przed koncertem Tove Lo, odbywającym się w ramach trasy Lady Wood Tour. 16 września z piosenką „Ostatni most” wzięła udział w koncercie „Premiery” podczas 54. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Nagranie uplasowało się na 2. pozycji na liście najczęściej odtwarzanych piosenek w polskich radiostacjach. Pod koniec listopada wydała singel „Gotowi na wszystko”, nagrany wspólnie z zespołem Feel na potrzeby filmu Gotowi na wszystko. Exterminator w reżyserii Michała Rogalskiego. 18 maja 2018 zaprezentowała singel „Nieznajomy”, którym promowała album pt. miXtura, wydany 9 listopada. Była jedną z autorek piosenki „Anyone I Want to Be”, z którą Roksana Węgiel zwyciężyła w finale 16. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. W styczniu 2019 otrzymała nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategoriach: Album roku pop, Najlepsza oprawa graficzna albumu (za album miXtura), Utwór roku (za singel „Nie ma mnie”) i Kompozytor roku (jako team kompozytorski: Dominic Buczkowski-Wojtaszek, Patryk Kumór, Małgorzata Uściłowska). Pod koniec kwietnia wydała singel „Mówiłeś”, a w październiku – „Zew” Była jedną z autorek piosenki „Superhero”, z którą Viki Gabor zwyciężyła w finale 17. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. W styczniu 2020 otrzymała nominację do Fryderyka w kategoriach: Autor roku i Kompozytor roku (obie jako team: Dominic Buczkowski-Wojtaszek, Patryk Kumór, Małgorzata Uściłowska). W marcu wydała utwór „Tracę” w lipcu – „Plan awaryjny”, a w listopadzie „Mirabelki”. 6 września zwyciężyła z piosenką „Plan awaryjny” w konkursie „Premier” podczas 57. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. 23 października 2020 ukazał się jej trzeci album studyjny Co gryzie panią L?. 2 lipca 2021 wydała singel „Od zaraz”. 5 sierpnia wystąpiła wraz z Chórem Akademii Morskiej w Szczecinie z utworem „Tracę” podczas gali Fryderyki 2021.