Cześć!

Dzisiaj po raz kolejny zamiast autografu przychodzę do Was z podsumowaniem mijającego 2022 roku. W ciągu obecnego roku otrzymałam 183 autografy, a 26 wysłałam próśb o autografy.
W porównaniu z 2021 rokiem moja kolekcja powiększyła się o 95 podpisów. Wiadomo, że jeszcze nie wszystkie listy z obecnego roku powróciły do mnie, ale liczę, że w Nowym Roku listy powrócą do mnie. Gdyby ktoś mnie zapytał z jakiego lub z jakich autografów otrzymanych 2022 roku jestem najbardziej zadowolona, odpowiedziałabym, że nie mam takiego, ponieważ z każdego podpisu, który trafił w moje ręce jestem bardzo zadowolona.

Na koniec chciałabym bardzo serdecznie podziękować Wam Wszystkim za tak liczne odwiedziny mojego bloga i wsparcie mojej kolekcji.

 Cześć!

Dzisiaj zamiast z autografem przychodzę do Was z najserdeczniejszymi życzeniami świąteczno-noworocznymi:

Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego aktora teatralnego i filmowego Janusza Gajosa.

Kilka słów o aktorze:

Janusz Jerzy Gajos (ur. 23 września 1939 w Dąbrowie Górniczej) – polski aktor teatralny i filmowy; profesor sztuk teatralnych, pedagog i fotograf. Uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich aktorów. Laureat wielu wyróżnień, w tym nagród publiczności oraz odznaczeń. Jest sześciokrotnym laureatem prestiżowej filmowej nagrody „Orły” oraz nagród przyznawanych przez jury festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Laureat pięciu Wiktorów i jednego Super Wiktora- nagród którymi honorowane są wybitne osobowości małego ekranu. Na 40. Festiwalu Filmów Polskich w Gdyni uhonorowany Diamentowymi Lwami – nagrodą dla najlepszego aktora czterdziestolecia. Kawaler Orderu Odrodzenia Polski II klasy, odznaczony Złotym Medalem ''Zasłużony Kulturze Gloria Artis''. W jedenastym roku życia zamieszkał wraz z rodzicami w Będzinie, gdzie ukończył szkołę podstawową, zdał maturę w III Liceum Ogólnokształcącym (1957). Zawodu aktora uczył się w Teatrze Dzieci Zagłębia pod opieką Jana Dormana, kilkakrotnie starając się o przyjęcie do Szkół Teatralnych w Łodzi i Krakowie, ciągle bez powodzenia. Odbył służbę wojskową (1960–1961). Jest absolwentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoła Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Studiował w łódzkiej szkole filmowej w latach 1961–1965, a dyplom uzyskał w roku 1971. Debiutował w filmie Marii Kaniewskiej Panienka z okienka (1964) w roli Pietrka. Jako aktor występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, od 1970 w teatrach warszawskich (Komedia, Polski, Kwadrat i Dramatyczny), Teatrze Powszechnym w Warszawie (od 1985), Teatrze Narodowym w Warszawie (2003–2022) oraz w spektaklach Teatru Telewizji. W 2003 został wykładowcą PWSFTviT w Łodzi, a w 2006 członkiem rady programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Występował w roli Tureckiego w odcinkach Kabaretu Olgi Lipińskiej oraz w skeczach telewizyjnego programu specjalnego Kabaretu Dudek pt. W telewizyjnej kawiarni. Zajmuje się również fotografią, pierwszą wystawę swoich zdjęć zorganizował w Katowicach (2002). W 2008 otrzymał tytuł profesora sztuk teatralnych. 7 października 2016 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010 oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku. Czterokrotnie żonaty: z Zoją; z aktorką Ewą Miodyńską; z realizatorką telewizyjną Barbarą Nabiałczyk, z którą ma jedyną córkę Agatę (ur. 1980); obecnie z Elżbietą Brożek.

Data wysłania: 08.12.2022 r.
Data otrzymania: 22.12.2022 r.
Czas oczekiwania: 14 dni

 

 Cześć!

Dzisiaj po kolejnej przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej aktorki, piosenkarki autorki tekstów, kompozytorki i osobowości medialnej Julii Wieniawy. 

Kilka słów o aktorce:

Julia Marta Wieniawa-Narkiewicz (ur. 23 grudnia 1998 w Warszawie) – polska aktorka, piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka i osobowość medialna. Debiutowała w występach scenicznych w Warsztatowej Akademii Musicalowej w Teatrze Muzycznym „Roma”. Popularność przyniosła jej rola Pauliny w serialu Rodzinka.pl (2013–2020). W kolejnych latach zagrała główne role m.in. w filmach W lesie dziś nie zaśnie nikt (2020) i jego kontynuacji (2021), Wszyscy moi przyjaciele nie żyją (2021) oraz Small World (2021), a także w serialu Zawsze warto (2019–2020). Jako wokalistka wydała album studyjny Omamy (2022). Jest córką Konrada i Marty Wieniawów-Narkiewiczów, którzy są rozwiedzeni. Jej ojciec jest projektantem graficznym, a matka pełni funkcję menedżerki córki. Ma trzy młodsze, przyrodnie siostry – ze strony matki: Wiktorię i Kornelię Parzyszek, a ze strony ojca: Alicję Wieniawę-Narkiewicz. Ukończyła liceum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie. Brała udział w zajęciach aktorskich Ogniska Teatralnego „u Machulskich” oraz zajęciach przygotowujących do wyższych szkół teatralnych i filmowych w Atelier Aktorskim Pilaszewskiej i Nowakowskiej. Debiutowała w występach scenicznych w Warsztatowej Akademii Musicalowej w Teatrze Muzycznym „Roma”. W latach 2012–2014 występowała w musicalach wraz z Autorską Szkołą Musicalową Macieja Pawłowskiego (m.in. również w Romie) oraz w projekcie Rock Opera „Szambalia” w reżyserii Macieja Pawłowskiego w Teatrze Rose w Londynie. W 2013 dołączyła do stałej obsady serialu Rodzinka.pl, w którym grała Paulinę, dziewczynę Kuby Boskiego. W kolejnych latach występowała w serialach, takich jak: Klan (2014), Pielęgniarki (2014), Na dobre i na złe (2016), Druga szansa (2017) czy Za marzenia (2019). Zagrała drugoplanowe role w serialach Na Wspólnej (2017) i W rytmie serca (2018) oraz w filmach Kobiety mafii Patryka Vegi (2018) i Kobieta sukcesu Roberta Wichrowskiego (2018). W 2019 wystąpiła w spektaklu Teatru Telewizji Dołęga-Mostowicz. Kiedy zamykam oczy Marka Bukowskiego. Sztuka spotkała się z pozytywnym odbiorem, a krytycy docenili grę Wieniawy. Grała jedną z głównych ról w serialu Zawsze warto (2019–2020). W 2020 zagrała główne role w filmach W lesie dziś nie zaśnie nikt i Wszyscy moi przyjaciele nie żyją, a także pojawiła się w filmie Jana Komasy Sala samobójców. Hejter. Wystąpiła w teledysku do piosenki Jeremiego Sikorskiego „Bez niej nie byłoby nas” (2014) oraz Tego Typa Mesa i Justyny Święs „Immunity” (2018). W listopadzie 2015 nakładem My Music wydała debiutancki singel „Co mi jest”. W 2016 zaśpiewała gościnnie w utworze „Na zawsze” na płytę duetu producenckiego Flirtini pt. Heartbreaks & Promises vol. 3. W 2017 podpisała kontrakt fonograficzny z wytwórnią Kayax, pod której szyldem w lipcu wydała singel „Oddycham”. 9 listopada 2018 wydała singel „Nie muszę”, który uzyskał status podwójnie platynowej płyty. Rok później zaśpiewała gościnnie w utworze „Plan B” Dawida Kwiatkowskiego na jego albumie 13 grzechów niczyich. W 2020 wydała kolejne single: „SMRC”, „Wspólna chwila” z Mery Spolsky i Arkiem Kłusowskim oraz „Niezadowolona” z L.U.C.-iem. W 2021 nagrała duet z Maciejem Musiałowskim pt. „Zabierz tę miłość” oraz wydała pierwszy singel zapowiadający jej debiutancki album studyjny pt. „Na darmo”. Ponadto wystąpiła gościnnie w utworach „Bezpieczny lot” duetu Karaś/Rogucki oraz „Sebiksy” braci Kacperczyk, a także we współpracy z Kubą Karasiem nagrała swoją wersję utworu „Nie mam dla ciebie miłości”. 14 lutego 2022 ukazał się drugi singel z jej debiutanckiej płyty zatytułowany „Rozkosz”. 15 lutego wystąpiła podczas gali Bestsellery Empiku, podczas której zaśpiewała w duecie z Anitą Lipnicką piosenkę „Zanim zrozumiesz” z repertuaru Varius Manx oraz wykonała premierowo utwór „Rozkosz”. 19 kwietnia wydała kolejny singel pt. „Nie mów”. 3 czerwca zagrała swój pierwszy koncert podczas Orange Warsaw Festival. 10 czerwca wydała singel pt. „Milczysz”, a tydzień później ukazał się jej debiutancki album zatytułowany Omamy, który zajął czwarte miejsce na liście sprzedaży OLiS. 25 czerwca i 8 lipca wzięła udział w trasie koncertowej Męskie Granie. 22 lipca opublikowała wideoklip do tytułowego singla z debiutanckiego albumu. W październiku 2022 otrzymała nominację do Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. Prowadziła program I Love Violetta (2014) i współprowadziła festiwal muzyczny Polsat SuperHit Festiwal (2019). Była finalistką jedenastej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami (2020) w parze ze Stefano Terrazzino. Brała udział w kampaniach reklamowych usług telekomunikacyjnych Orange, producenta obuwia Reebok, sieci sklepów obuwniczych Deichmann i marki Apart. W 2020 zainicjowała markę kosmetyczną Jusee Cosmetics oraz markę odzieżową Lemiss. W listopadzie 2021 ogłosiła, że sprzedała swoje udziały w firmie Jusee Cosmetics i zakończyła współpracę z tą marką. Brała udział w społecznych kampaniach: antysmogowej Pierwsza Doba bez Smogu (2018), Weź się zbadaj Fundacji „Kwiat Kobiecości” promującej profilaktyczne badania cytologiczne (2018), #CosDoNichMam Fundacji „Rak’n’Roll” promującej badanie USG piersi (2018); #PoDrugiejStronieLustra poświęconej profilaktyce zaburzeń na tle nerwowym (2019), Zabierz głos, bo go stracisz Fundacji im. Stefana Batorego zachęcającej do uczestnictwa w wyborach parlamentarnych w 2019, Solidarnie dla transplantacji (2019, 2020), profrekwencyjnych #MilionPowodów i Suma Waszych głosów (2020) przed wyborami prezydenckimi w Polsce oraz kampanii na rzecz Polskiej Fundacji Pomocy Dzieciom Niedosłyszącym (2021). Wzięła udział w sesji zdjęciowej do charytatywnego kalendarza Obecność 2020 Stowarzyszenia „mali bracia Ubogich” i telewizyjnych spotach promujących Fundację Polsat. W 2021 wystąpiła w spocie Fundacji SEXED.PL przeciwko przemocy wobec kobiet i przemocy ze względu na płeć. Jest sojuszniczką społeczności LGBT. Brała udział w warszawskiej Paradzie Równości w 2019, za co została nominowana w plebiscycie „Róże Gali” w kategorii „online”. Zaliczana jest do grona najpopularniejszych polskich celebrytek w serwisie Instagram – w lipcu 2021 jej profil obserwowało ponad 2 miliony użytkowników. Jest laureatką Gwiazdy Plejady w kategorii „debiut roku” (2018). Otrzymała nagrodę w plebiscycie Osobowości i Sukcesy Roku 2018. Została dwukrotnie nagrodzona przez magazyn „Joy” w plebiscycie „Influencer roku” w kategoriach „Lifestyle Influencer” (2018) i „Gold Influencer” (2019). W 2020 został przyznany jej tytuł „Kobiety roku” przez miesięcznik „Glamour” w kategorii „Styl”. W 2021 otrzymała nagrodę specjalną od marki Apart w plebiscycie #Hashtagi Roku. Została umieszczona w rankingu najbardziej wpływowych kobiet w polskim internecie serwisu InluTool (2019, 2022) i najbardziej wpływowych influencerów w Polsce według miesięcznika „Forbes” (2020). W latach 2020–2022 była uwzględniona w rankingu najlepszych kobiecych marek osobistych magazynu „Forbes Women”, zajmując najwyższą, 4. pozycję w 2020. W 2022 znalazła się w rankingu „100 najbardziej wpływowych Polek i Polaków” według czytelników tygodnika „Newsweek Polska”. Była związana z aktorem Antonim Królikowskim (2017–2018), muzykiem Aleksandrem Milwiw-Baronem (2019) i aktorem Nikodemem Rozbickim (2020-2022). 

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać kolejny autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego aktora teatralnego, filmowego i telewizyjnego Mirosława Baki.

Kilka słów o aktorze:

Mirosław Michał Baka (ur. 15 grudnia 1963 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, wykonawca piosenki aktorskiej; laureat Grand Prix za rolę męską na 60. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej (2020) za rolę główną w dramacie Śmierć komiwojażera (1949) Arthura Millera w Teatrze Wybrzeże (2019). Urodził się i wychowywał w Ostrowcu Świętokrzyskim w rodzinie robotniczej. Jego matka pracowała w kiosku, a ojciec był tokarzem. Jego ojciec i dziadek byli też pracownikami huty Ostrowiec. Jako dziecko najwięcej czasu, gdy rodzice pracowali, spędzał w domu z dziadkiem Józefem, szewcem, który podczas wojny stracił obie nogi, i jego żoną Zofią oraz pradziadkiem Rochem. Kiedy miał 15 lat, jego rodzice się rozwiedli i stracił kontakt z ojcem. Ukończył LO nr II im. Joachima Chreptowicza. Pociągało go aktorstwo. Sześć razy zmieniał szkoły policealne i pracował jako ratownik w karetce pogotowia ratunkowego, zanim za drugim razem dostał się na wydział zamiejscowy krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Po raz pierwszy na szklanym ekranie pojawił się w telewizyjnym filmie sportowym ówczesnego debiutanta Mirosława Borka Daleki dystans (1985) u boku Jerzego Schejbala. 17 września 1987 debiutował w przedstawieniu dyplomowym Juliana Tuwima Bal w Operze na deskach jeleniogórskiego Teatru im. C.K. Norwida, gdzie rok później zagrał jeszcze w spektaklach: Człowiek jak człowiek Brechta, Biesy Dostojewskiego i Sen nocy letniej Szekspira. W serialu Ballada o Januszku (1987) pojawił się jako kolega tytułowego bohatera. Wielkim sukcesem okazała się jego debiutancka rola kinowa młodego mordercy taksówkarza w dramacie Krzysztofa Kieślowskiego Krótki film o zabijaniu (1987), za którą otrzymał Nagrodę Szefa Kinematografii i Nagrodę Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. W 1989 po ukończeniu PWST, wyjechał wraz z żoną do Gdańska, gdzie otrzymał angaż do Teatru Wybrzeże i wystąpił m.in. w przedstawieniach: Wolność dla Barabasza jako Barabasz (1988), Pluskwa Majakowskiego (1989), Antoniusz i Kleopatra Szekspira (1992) i Śmierć komiwojażera (1992) w reż. Feliksa Falka. Za rolę chłopca w spektaklu Godzina kota w 1994 odebrał nagrodę na XXIX Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie i Statuetkę Pegaza. W 1996 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże. Za tytułową kreację w przedstawieniu szekspirowskim Hamlet (1997) zdobył nagrody – wojewody gdańskiego i prezydenta Gdańska. W 1998 ZASP przyznał mu Nagrodę im. Zelwerowicza i został laureatem prestiżowej nagrody im. Leona Schillera. Na dużym ekranie zagrał m.in. w dramatach – Chce mi się wyć (1989) i Nad rzeką, której nie ma (1991) Andrzeja Barańskiego oraz filmach wojennych – Pierścionek z orłem w koronie (1992) Andrzeja Wajdy i Demony wojny według Goi (1998) Władysława Pasikowskiego. Rola gracza o niejasnej przeszłości, który odnosi na giełdzie spektakularne sukcesy w dramacie sensacyjnym Amok (1998) przyniosła mu nominację do nagrody Orła. W telewizyjnym dramacie wojennym Andrzeja Wajdy Wyrok na Franciszka Kłosa (2000) wystąpił w tytułowej roli jako policjant Franciszek Kłos, a filmie sensacyjnym Pasikowskiego Reich (2001) zagrał postać „mordercy” pracującego na zlecenie niemieckiego mafiosa Kleina. W 2003 przyjął rolę komisarza policji Igora Szajbińskiego 'Szajby' w serialu kryminalnym Polsatu Fala zbrodni. W filmie Dariusza Zawiślaka Balladyna (2009) wcielił się w postać Kirkora, a partnerowała mu gwiazda kina amerykańskiego Faye Dunaway. Wykonuje piosenkę aktorską, interpretuje m.in. utwory Włodzimierza Wysockiego, Jacka Kaczmarskiego, Edwarda Stachury i Jana Wołka. W 2006 roku wziął udział w spektaklu Tunel według Jacka Kaczmarskiego przygotowanym na I Festiwal im. Kaczmarskiego „Nadzieja” w Kołobrzegu, a który swoją prapremierę miał w sopockim Teatrze Atelier. Zapis tego spektaklu ukazał się w formie płytowej. Fundator Fundacji „żyć z POMPĄ”, która działa od 2009 na rzecz dzieci leczonych przy pomocy pomp medycznych: do żywienia, do oddychania, do podaży leków przeciwbólowych i insuliny. W 2010 podpisał list otwarty do rządu RP i prezydenta przeciwko organizacji w Warszawie parady Europride. W liście tym podkreślano sprzeciw wobec legalizacji związków osób tej samej płci oraz adopcji dzieci przez pary homoseksualne, a działania środowisk LGBT w tym kierunku określono jako zamach na wolność słowa, przekonań i sumienia. 11 kwietnia 2014 został odznaczony srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 1988 poślubił aktorkę Joannę Kreft. Mają dwóch synów – operatora filmowego Łukasza (ur. 1988) i Jeremiego (ur. 1995). 

Data wysłania: 24.10.2022 r.
Data otrzymania: 15.12.2022 r.
Czas oczekiwania: 52 dni

Adres:
Teatr Wybrzeże
ul. Świętego Ducha 2
80-834 Gdańsk

 Cześć!

Dzisiaj po długiej przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiej aktorki Marii Dębskiej.

Kilka słów o aktorce:

Maria Dębska (ur. 22 maja 1991 w Warszawie) – polska aktorka. Ukończyła pierwszy rok na Wydziale Fortepianu Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie prof. Marka Drewnowskiego. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (2017). Za tytułową rolę w Marii Stuart w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego została nagrodzona Grand Prix za wybitną osobowość sceniczną i Nagrodą Publiczności 34. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi, Nagrodą aktorską na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych w Brnie, a także łódzką „Złotą Maską” za najlepszy debiut aktorski w sezonie 2015/2016. Na profesjonalnej scenie debiutowała w Teatrze Studio w Warszawie w spektaklu Ripley pod ziemią Radosława Rychcika. Wystąpiła m.in. w filmach Zabawa, zabawa, Cicha noc, Moje córki krowy i Demon, występuje w serialu Barwy szczęścia jako Jaga, grała Weronikę Nowacką w serialu W rytmie serca oraz Zosię Joachim w serialu Wojenne dziewczyny. Od 2021 roku wciela się w rolę Wiktorii w serialu Kuchnia. Od 2017 występuje w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. Jest laureatką nagrody Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie Bo we mnie jest seks (2021).

Data wysłania: -
Data otrzymania: 15.12.2022 r.

Adres:
Agencja L*Gwiazdy
ul. Chełmska 19/21, bud. "LIPSK", pok. 130
00-724 Warszawa

 Cześć!

Dzisiaj po przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej piosenkarki, autorki tekstów, kompozytorki Viki Gabor.

Kilka słów o piosenkarce:

Viki Gabor, właśc. Wiktoria Gabor (ur. 10 lipca 2007 w Hamburgu) – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka i celebrytka pochodzenia romskiego. Finalistka drugiej edycji The Voice Kids (2019). Zwyciężczyni 17. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci (2019). Wydała dwa albumy studyjne: Getaway (Into My Imagination) (2020) i ID (2022). Urodziła się 10 lipca 2007 w Hamburgu. Jest córką Eweliny i Dariusza Gabor. Ma starszą o cztery lata siostrę Melisę, która jest kompozytorką i autorką tekstów. Po urodzeniu zamieszkała z rodziną w Polsce, a następnie w Wielkiej Brytanii. Po siedmiu latach wrócili do Polski, zamieszkując w Krakowie. Uczy się w Szkole Podstawowej nr 37 w Krakowie; w 2020 rozpoczęła indywidualny tok nauczania ze względu na rozwój kariery muzycznej. Pod koniec 2018 wzięła udział w przesłuchaniach do drugiej edycji programu TVP2 The Voice Kids. W pierwszym etapie konkursu wykonała piosenkę Katy Perry „Roar” i zdobywszy uznanie wszystkich trenerów, przeszła do kolejnej części programu, wybierając drużynę Tomsona i Barona. Pomyślnie przeszła przez kolejne etapy eliminacyjne i zakwalifikowała się do odcinków na żywo. Dotarła do finału, który odbył się 23 lutego 2019. W finale programu zaprezentowała debiutancki singel „Time” i zajęła 2. miejsce. 16 sierpnia 2019 wystąpiła w koncercie Young Choice Awards w ramach 53. festiwalu sopockiego. Latem 2019 uczestniczyła w programie Szansa na sukces. Eurowizja Junior 2019, w którym wyłaniano reprezentanta Polski w 17. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci. Pomyślnie przeszła przez pierwszy etap eliminacji, wygrywając odcinek z zespołem Blue Café, i awansowała do finału, który został rozegrany 29 września. Wykonała w nim m.in. konkursowy utwór „Superhero”, w którym porusza temat ochrony środowiska, i zdobyła maksymalną liczbę 10 punktów w głosowaniu jurorów i telewidzów, zostając reprezentantką Polski w 17. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2019 organizowanym w Gliwicach. 24 listopada wygrała z utworem w finale konkursu, zdobywając łącznie 278 punktów, w tym 166 pkt od widzów (1. miejsce) i 112 pkt od jury (2. miejsce). W międzyczasie nawiązała współpracę z marką Tymbark, występując w materiałach wideo publikowanych na ich kanale Studio Tymbark w serwisie YouTube. 5 grudnia opublikowała własne interpretacje kolęd „Cicha noc” i „Silent Night” oraz świątecznego przeboju „What Christmas Means to Me”. 13 grudnia wydała piosenkę „Superhero” w formie singla CD w limitowanym nakładzie 500 egzemplarzy, zapewniając, że cały dochód ze sprzedaży zostanie przekazany na rzecz fundacji WWF. 31 grudnia wystąpiła podczas koncertu „Sylwester Marzeń z Dwójką”. W styczniu 2020 wydała singel „Ramię w ramię”, który nagrała w duecie z Kayah. Następnie ukazały się single: „Getaway” i „Forever and a Night”, do których teledyski były nagrywane w Los Angeles oraz „Not Gonna Get It”. Swój debiutancki album studyjny pt. Getaway (Into My Imagination) wydała 4 września 2020. Również w 2020 została jedną z bohaterek książki Justyny Sucheckiej pt. Young Power. 30 historii o tym, jak młodzi zmieniają świat. 6 września 2020 zasiadła w jury pierwszego półfinału Szansy na sukces wyłaniającego reprezentanta Polski w 18. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci. Pod koniec września wydała utwór „Wznieść się chcę”, nagrany na potrzeby promocji filmu animowanego Wyprawa na Księżyc. W listopadzie wystąpiła jako gość specjalny podczas 18. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci, gdzie zaprezentowała swój utwór „Superhero”, a także wspólnie z Roksaną Węgiel i Duncanem Laurence wykonała eurowizyjny utwór Duncana „Arcade”. W sylwestera roku 2020 ponownie wystąpiła podczas koncertu telewizyjnej dwójki „Sylwester Marzeń”. W sierpniu 2021 podpisała kontrakt fonograficzny z wytwórnią Sony Music Entertainment Poland i zapowiedziała wydanie singla „Moonlight”, który ukazał się 3 września. W październiku została twarzą kampanii reklamowej ING Banku Śląskiego pt. Znajdź swoją scenę. 26 listopada opublikowała teledysk do singla „Toxic Love”. 4 lutego 2022 wydała singel „Napad na serce”. Wiosną 2022 wzięła udział w szesnastej edycji programu rozrywkowego telewizji Polsat Twoja twarz brzmi znajomo; po dziewięciu odcinkach dotarła do finału, w którym zajęła czwarte miejsce. 21 maja wystąpiła podczas Polsat SuperHit Festiwal 2022. 24 czerwca wraz z Maléną w duecie wystąpiła podczas Europejskiego Stadionu Kultury w Rzeszowie śpiewając utwór Summer Walker „Girls Need Love”. 18 listopada 2022 wydała drugi album studyjny pt. ID.

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej wokalistki, kompozytorki, autorki tekstów, skrzypaczki i osobowości medialnej Justyny Steczkowskiej.

Kilka słów o wokalistce:

Justyna Maria Steczkowska – polska wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów, skrzypaczka i osobowość medialna, okazjonalnie także aktorka filmowa i teatralna, prezenterka telewizyjna, projektantka mody i fotografka. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV. Znana z szerokiej skali głosu, wyliczonej na cztery oktawy.

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej piosenkarki, autorki tekstów i kompozytorki Lanberry.

Kilka słów o piosenkarce:

Lanberry, właśc. Małgorzata Uściłowska (ur. 12 lutego 1987 w Wyszkowie) – polska piosenkarka, autorka tekstów i kompozytorka. W 2015 zadebiutowała na rynku fonograficznym singlem „Podpalimy świat”, z którym dotarła do 19. miejsca na AirPlay – Top, liście najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. 4 marca 2016 wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany po prostu Lanberry, na którym znalazły się m.in. single „Każdy moment” i „Bunt”. Reedycję płyty promowała m.in. singlem „Piątek”, który odniósł sukces komercyjny, stając się pierwszym utworem w karierze piosenkarki, który uplasował się w pierwszej dziesiątce listy AirPlay. W 2018 wydała album pt. miXtura, a promujący go utwór „Gotowi na wszystko” dotarł do pierwszego miejsca na liście AirPlay. W 2020 wydała album pt. Co gryzie panią L?, a za pochodzący z płyty utwór „Plan awaryjny” otrzymała nagrodę jury w konkursie „Premier” podczas 57. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 2022 wydała swój czwarty album studyjny pt. Obecna. Współtworzyła utwory dla innych wykonawców, w tym m.in. dla Roksany Węgiel („Anyone I Want to Be”, „Obiecuję”), Viki Gabor („Superhero”, „Ramię w ramię”) czy Dawida Kwiatkowskiego („Bez Ciebie”, „Proste”). Wychowała się w rodzinie o muzycznych tradycjach; ojciec i dziadek grali na gitarze, skrzypcach i fortepianie, ona sama uczyła się gry na skrzypcach. Uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego im. C.K. Norwida w Wyszkowie, następnie przeprowadziła się do Warszawy, gdzie ukończyła studia lingwistyczn. Przed rozpoczęciem profesjonalnej kariery muzycznej prowadziła kanał muzyczny w serwisie YouTube, na którym publikowała covery. W 2012 wraz z zespołem Projekt NOD wydała album studyjny pt. Warsoul Experience, w którego tworzeniu wzięli udział m.in. Wojciech Waglewski, Marika, Małolat i VNM. W 2013 bez powodzenia wzięła udział w trzeciej edycji programu TVP2 The Voice of Poland, a w 2014 – w przesłuchaniach do talent show TVN X Factor. 10 września 2015 wydała debiutancki singiel „Podpalimy świat”, który znalazł się na 19. miejscu na liście AirPlay, najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych i uzyskał status złotej płyty za sprzedaż w nakładzie przekraczającym 10 tysięcy kopii. Pod koniec stycznia 2016 wydała singiel „Każdy moment”, z którym dotarła na 37. miejsce na liście AirPlay – Top. W 2016 w studiu Disney Channel Polska zaśpiewała wraz z Kubą Jurzykiem polską wersję czołówki do serialu Miraculum: Biedronka i Czarny Kot. 4 marca nakładem wytwórni muzycznej Universal Music Polska wydała debiutancki album studyjny pt. Lanberry, na który napisała wszystkie piosenki. W lipcu wydała trzeci singel z płyty, „Bunt”, a 5 sierpnia – singiel „Piątek”, który dotarł do siódmego miejsca na liście AirPlay – Top. W lutym 2017 z anglojęzyczną wersją singla – „Only Human” – zakwalifikowała się do finału polskich eliminacji do 62. Konkursu Piosenki Eurowizji. Jej udział w selekcjach wzbudził kontrowersje w sieci z powodu niespełnienia przez piosenkę wymogów regulaminowych. 18 lutego 2017 zajęła szóste miejsce w finale eliminacji. Miesiąc później wydała singiel „Zagadka”. 27 maja z piosenką „Piątek” wystąpiła w koncercie „Radiowy przebój roku”, odbywającym się w ramach Polsat SuperHit Festiwal 2017 w Sopocie. W czerwcu wydała reedycję albumu pt. Lanberry, wzbogaconą o pięć nowych piosenek („Piątek” i „Zagadka”, a także ich anglojęzyczne wersje – „Only Human” oraz „How Do You Like Me Now”, a także niepublikowany wcześniej utwór „Smak ust”). 19 czerwca wystąpiła jako support przed koncertem Tove Lo, odbywającym się w ramach trasy Lady Wood Tour. 16 września z piosenką „Ostatni most” wzięła udział w koncercie „Premiery” podczas 54. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Nagranie uplasowało się na 2. pozycji na liście najczęściej odtwarzanych piosenek w polskich radiostacjach. Pod koniec listopada wydała singiel „Gotowi na wszystko”, nagrany wspólnie z zespołem Feel na potrzeby filmu Gotowi na wszystko. Exterminator w reżyserii Michała Rogalskiego. 18 maja 2018 wydała singiel „Nieznajomy”, którym promowała album pt. miXtura, wydany 9 listopada. Była jedną z autorek piosenki „Anyone I Want to Be”, z którą Roksana Węgiel zwyciężyła w finale 16. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. W styczniu 2019 otrzymała nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategoriach: Album roku pop, Najlepsza oprawa graficzna albumu (za album miXtura), Utwór roku (za singiel „Nie ma mnie”) i Kompozytor roku (jako team kompozytorski: Dominic Buczkowski-Wojtaszek, Patryk Kumór, Małgorzata Uściłowska). Pod koniec kwietnia wydała singiel „Mówiłeś”, a w październiku – „Zew”. Była jedną z autorek piosenki „Superhero”, z którą Viki Gabor zwyciężyła w finale 17. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. W styczniu 2020 otrzymała nominację do Fryderyka w kategoriach: Autor roku i Kompozytor roku (obie jako team: Dominic Buczkowski-Wojtaszek, Patryk Kumór, Małgorzata Uściłowska). W marcu wydała utwór „Tracę”, w lipcu – „Plan awaryjny”, a w listopadzie „Mirabelki”. 6 września zwyciężyła z piosenką „Plan awaryjny” w konkursie „Premier” podczas 57. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 2020 była bohaterką reportażu wyemitowanego w programie Uwaga! – Kulisy sławy. 23 października 2020 wydała album pt. Co gryzie panią L?. 2 lipca 2021 wydała singel „Od zaraz”. 5 sierpnia wystąpiła wraz z Chórem Akademii Morskiej w Szczecinie z utworem „Tracę” podczas gali Fryderyki 2021. 1 grudnia 2021 wydała w swojej interpretacji piosenkę „Dzień jeden w roku”. 21 stycznia 2022 wydała singel „Nocny express” pod szyldem wytwórni płytowej Agora, a krótko po nim – utwór „Niewygodnie”. 20 maja wydała kolejną piosenkę zatytułowaną „Niedziela”, a 1 lipca – „List”. Również w 2022 została trenerką w 13. edycji programu The Voice of Poland. We wrześniu zasiadła w jury drugiego półfinału programu Szansa na sukces. Eurowizja Junior 2022 oraz wydała single „Okna bez firanek” i „Waniliowe”. 25 listopada artystka wydała swój czwarty album studyjny pt. Obecna. Płytę promowała także singlem: „Taniec z ogniem". 

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiego wokalisty, autora tekstów i beatboksera Tomasza Lacha.

Kilka słów o wokaliście:

Tomasz „Tomson” Lach (ur. 13 lipca 1983 w Elblągu) – polski wokalista, autor tekstów i beatbokser. Członek zespołu Afromental. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV. Urodził się i wychował w Elblągu, gdzie ukończył Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Kazimierza Wiłkomirskiego. W wieku dwudziestu lat wyjechał do Olsztyna, by studiować prawo na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim. Jest zdobywcą pierwszej nagrody w Festiwalu Muzyki BigBeatowej w Żarach. Uczestniczył w czwartej polskiej edycji Idola. Współpracował z takimi artystami, jak m.in. VNM, Ten Typ Mes, Endefis czy EastWest Rockers. W 2004 wraz z Wojciechem Łozowskim założył zespół Afromental. Debiutowali występem na I Przeglądzie Młodych Kapel Gazety Olsztyńskiej. Za interpretację utworu „Bananowy Song” grupy Vox dotarli do „Złotej dziesiątki” Festiwalu Muzyki Młodzieżowej Gama w Kołobrzegu oraz uzyskali wyróżnienie na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Z zespołem wydał pięć albumów studyjnych: The Breakthru (2007), Playing with Pop (2009), The B.O.M.B. (2011), Mental House (2014) i 5 (2019). 24 stycznia 2020 wystąpił podczas koncertu charytatywnego Artyści dla Mai, który odbył się w warszawskim klubie „Stodoła”. Wraz z Aleksandrem Milwiwem-Baronem, gitarzystą Afromental, brali udział w programie TVP2 Bitwa na głosy (2012), a także byli trenerami w programach: The Voice of Poland (2013–2017, od 2019) i The Voice Kids (od 2018). Ponadto, 23 kwietnia 2015 poprowadzili 21. galę wręczenia nagród polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyki 2015, a 21 marca 2019 zostali ogłoszeni ambasadorami kampanii społecznej Fundacji Orange pod hasłem #jestnaswiecej. 3 lutego 2020 wraz z Aleksandrem Milwiwem-Baronem otrzymał Telekamerę „TeleTygodnia ” 2020 w kategorii „Juror”. 

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiego gitarzysty, saksofonisty, kompozytora, producenta muzycznego i multiinstrumentalisty Aleksandra Milwin- Barona.

Kilka słów o gitarzyście:

Aleksander Milwiw-Baron (ur. 13 grudnia 1983 we Wrocławiu) – polski gitarzysta, saksofonista, kompozytor, producent muzyczny i multiinstrumentalista. Członek zespołu Afromental. Urodził się i wychował we Wrocławiu jako syn Ewy Milwiw-Baron i Piotra Barona, saksofonisty jazzowego. Ma dwójkę rodzeństwa: brata Adama, muzyka zespołu Pink Freud, i siostrę Marię. Jego babka ze strony ojca Marlena Milwiw jest aktorką, a dziadek ze strony ojca Adam Baron był pisarzem, doktorem nauk medycznych i oficerem ze Lwowa. Jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu: I stopnia w klasie fortepianu i II stopnia w klasie saksofonu. Ukończył także Uniwersytet Wrocławski. W 2007 został laureatem pierwszej edycji ogólnopolskiego konkursu dla producentów muzycznych „Coke Live Fresh Noise”. Współpracował z artystami, m.in.: Blog 27 (z którym zdobył nagrody MTV Europe Music Awards w kategorii „najlepszy polski wykonawca” i European Border Breakers Awards 2007), Mrozu, EastWest Rockers, Mesajah, Miloopa, Natural Dread Killaz, Riddim Bandits, Maria Sadowska czy Dziun. Razem z Robertem Krawczykiem jest współproducentem projektu Karate Basstards, specjalizującego się w szeroko pojętej muzyce elektronicznej. W latach 2016 i 2017 uczestniczył w kilku koncertach w ramach trasy koncertowej Hansa Zimmera. 24 stycznia 2020 wystąpił podczas koncertu charytatywnego "Artyści dla Mai", który odbył się w Warszawskim klubie Stodoła. Koncert odbył się, aby wspomóc Maję Kapłon – finalistkę 8. edycji The Voice of Poland. Wystąpił w niezależnych produkcjach filmowych i jako „Lizo”, członek zespołu B 27, kolega Patryka w serialu TVN 39 i pół (2008, 2009). Wspólnie z Tomaszem Lachem z zespołu Afromental, brał udział w programie TVP2 Bitwa na głosy (2012), a także byli trenerami w programach: The Voice of Poland (2013–2017, od 2019) i The Voice Kids (od 2018). Ponadto, 23 kwietnia 2015 poprowadzili 21. galę wręczenia nagród polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyki 2015 a 21 marca 2019 zostali ogłoszeni ambasadorami kampanii społecznej Fundacji Orange pod hasłem #jestnaswiecej. 3 lutego 2020 wraz z Tomaszem Lachem otrzymał Telekamerę „TeleTygodnia” 2020 w kategorii „Juror”, a w 2022 zostali nagrodzeni w kategorii „Juror 25-lecia”. W 2014 zaręczył się z Katarzyną Grabowską, a w maju 2017 z Czariną Russell. Jego partnerkami były: Aleksandra Szwed (2011–2013), Julia Wieniawa (2019) i Blanka Lipińska (2020). Od 2021 jest w związku z Sandrą Kubicką. 

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiego wokalisty, autora tekstów oraz osobowości telewizyjnej Marka Piekarczyka.

Kilka słów o wokaliście:

 Marek Józef Piekarczyk (ur. 13 lipca 1951 w Poznaniu) – polski wokalista i autor tekstów, a także osobowość telewizyjna. Znany z występów w zespole rockowym TSA, którego wokalistą jest (z przerwami) od 1981 roku. W latach 1990–1991 członek formacji Balls’ Power. Prowadzi także solową działalność artystyczną. Karierę muzyczną rozpoczął w 1969, występował w zespołach Biała 21, Cechy i Sektor A. Razem z Waldemarem Koperkiewiczem był także współzałożycielem zespołu Dwustan, Tristan i Izolda, który wykonywał poezję śpiewaną, zaś w 1973 roku, po przeprowadzce z Nowego Wiśnicza do Ciechanowa – grupy Monastyr z którą występował do 1975 roku. Na początku lat 80. został wokalistą zespołu TSA. Od 1982 roku, muzycy zaczęli wydawać płyty długogrające, a ich utwory zajmowały czołowe miejsca na listach przebojów. Po latach formacja została uznana za prekursora heavy metalu w Polsce. Wraz z zespołem, Piekarczyk dał ok. 1000 koncertów w Polsce, USA, Kanadzie, Belgii, Holandii, Czechosłowacji, Rosji, Francji, Finlandii, Litwie, Białorusi, Ukrainie i Niemczech. W 1986 rozpoczął współpracę z Jerzym Gruzą i Teatrem Muzycznym w Gdyni, gdzie zagrał rolę Jezusa w rock-operze Jesus Christ Superstar. Zespół TSA był tam współtwórcą opracowania muzycznego i wykonywał z orkiestrą teatru wszystkie partie instrumentalne. Odbyło się ok. 200 spektaklów w Polsce i za granicą (USA, Kanada, Finlandia, Rosja). Ostatni spektakl miał miejsce 4 czerwca 1999 w Gdyni na Skwerze Kościuszki jako plenerowe widowisko dla wielotysięcznej widowni, z okazji przyjazdu papieża Jana Pawła II. W latach 1990–1991 śpiewał w bocheńskim zespole Balls’ Power, z którym nagrał płytę pt. XES. W latach 1992–1998 mieszkał z rodziną w Nowym Jorku, gdzie, oprócz pracy w różnych zawodach, koncertował z miejscowymi artystami i występował na koncertach dla amerykańskiej Polonii. W 1994, po śmierci Ryszarda Riedla zorganizował koncert charytatywny dla jego rodziny pod hasłem „Nasz Rysiek Kochany”. Zorganizował również koncert charytatywny dla polskich muzyków poszkodowanych podczas powodzi w 1997. Po powrocie z USA stworzył projekt Marek Piekarczyk i Przyjaciele i wyruszył w trasę koncertową po Polsce. W 2000 przyłączył się do projektu „Dom Muzyki” wspomagający budowę Domu Muzyki dla Artystów Niepełnosprawnych. W ramach tego projektu współpracował też z Andrzejem „e-mollem” Kowalczykiem i wziął udział w kilkunastu koncertach i w nagraniu płyty-cegiełki Trans-formacje – Oddział Otwarty, a także w następnym wydawnictwie pt. Dom Muzyki. Po reaktywowaniu TSA w oryginalnym składzie został wokalistą i autorem tekstów z płyty Proceder, która ukazała się w kwietniu 2004 pod szyldem wydawnictwa Metal Mind Productions. W marcu 2007 ukazała się płyta pt. Yugopolis, na której pojawiły się m.in. dwa utwory (Gdzie jest nasza miłość i Czy pamiętasz?), współtworzone i zaśpiewane przez Piekarczyka. Płyta osiągnęła status złotej już w pierwszym dniu sprzedaży. W 2007 muzyk przyłączył się gościnnie do projektu muzycznego Night Rider Symphony, z którym w 2008 wystąpił w chicagowskim Harris Theater na koncercie z okazji jubileuszu XX-lecia Festiwalu Filmu Polskiego w Ameryce. Impreza odbyła się pod patronatem burmistrza miasta Chicago i Gubernatora Stanu Illinois. 24 października 2009 wydał solowy album studyjny pt. Źródło, której motto („Kto ma dostęp do źródła, nie czerpie z kałuży”) zakładało powrót do muzycznych korzeni artysty. 25 sierpnia 2013 wystąpił w koncercie Lata Zet i Dwójki w Uniejowie, wykonał wówczas utwór „Czy pamiętasz” i razem z Edytą Górniak i Marią Sadowską, piosenkę „Tysiące głosów”, napisaną przez Marka Kościkiewicza na potrzeby promocji trzeciej edycji programu The Voice of Poland. 24 marca 2018 w Gostyniu zagrał ostatni koncert z zespołem TSA. 30 czerwca 2018 zagrał (z Tadeuszem Apryjasem i Jackiem Borowieckim) po raz pierwszy po rozstaniu z TSA koncert akustyczny w Warszawie (utwory z albumu Źródło). W maju 2021 powrócił do noworeaktywowanego TSA. Zanim w wieku 30 lat został zawodowym muzykiem, był malarzem i zajmował się ceramiką. W latach 2013–2014, od 2021 zasiadał w jury programu TVP2 The Voice of Poland. W 2019 został trenerem w pierwszej polskiej edycji programu The Voice Senior. W listopadzie 2014 ukazała się książka autobiograficzna "Marek Piekarczyk. Zwierzenia kontestatora" napisana razem z dziennikarzem Leszkiem Gnoińskim. W latach 2016–2018 współprowadził w rozgłośni radiowej RMF FM audycję Buntownik z wyboru. Od września 2018 razem z Marcinem Jędrychem jest gospodarzem programu Rockandrollowa historia świata. Jest synem oficera. W młodości dorabiał jako ceramik i zdun (budował piece elektryczne, węglowe i gazowe). Był też robotnikiem budowlanym, pracującym głównie przy stawianiu bloków mieszkalnych. W 1978 urodził mu się syn ze związku z jego partnerką Ewą. Chłopiec był wcześniakiem, który zmarł niedługo po porodzie. Kilka miesięcy po stracie dziecka para zawarła związek małżeński. W 1980 na świat przyszedł ich syn Maciej. Z tego samego związku ma jeszcze córkę – Sonię (ur. 1984). W 1998 małżeństwo artysty zakończyło się rozwodem. Od drugiej połowy lat 90. XX wieku mieszkał w USA, skąd po kilku latach wrócił do Polski. W 2002 poznał swoją drugą żonę, z którą pobrał się w 2008, ma z nią syna, Filipa (ur. 2009). W Stanach Zjednoczonych pracował jako elektryk i magazynier w centrum handlowym. Muzyk przez wiele lat leczył się na depresję. Od czasu pobytu w USA był wegetarianinem, od wiosny 2020 roku jest weganinem.

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej prezenterki telewizyjnej i dziennikarki Małgorzaty Tomaszewskiej.

Kilka słów o prezenterce:

Małgorzata Wiktoria Tomaszewska primo voto Słomina (ur. 28 stycznia 1989 w Łodzi) – polska prezenterka telewizyjna i dziennikarka. ako nastolatka była tenisistką stołową i modelką. Absolwentka LXII Liceum Ogólnokształcącego Mistrzostwa Sportowego im. gen. broni Władysława Andersa w Warszawie. Ukończyła psychologię na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS w Warszawie. W 2012 zadebiutowała na antenie telewizji Sportklub, gdzie prowadziła programy sportowe. W latach 2014–2016 była pogodynką w telewizji Polsat. W 2015 roku brała udział w czwartej edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. W 2017 prowadziła program Showbiznesowy emitowany na antenie Telewizji WP. Prowadziła Sylwestra Wrocławskiego WP 2016/2017. Od 2018 związana z Telewizją Polską. Początkowo w programie Pytanie na śniadanie zajmowała się tematem kultury i show-biznesu, a w maju 2019 została jedną z prowadzących program. W 2019 poprowadziła benefis Zenona Martyniuka pt. Życie to są chwile oraz magazyn kulturalny Lajk!. Prowadziła Wakacyjną Trasę Dwójki (2020, 2021), dwie edycje programu The Voice of Poland, Sylwester marzeń z Dwójką i trzecią edycję programu rozrywkowego Dance Dance Dance. 29 listopada 2020 współprowadziła finał 18. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci w Warszawie. Prowadziła także 57. i 58. Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu. Jest córką bramkarza Jana Tomaszewskiego oraz tenisistki stołowej Katarzyny Calińskiej-Tomaszewskiej. Jest wnuczką Danuty Szmidt-Calińskiej. Dwukrotnie rozwiedziona; z drugim mężem Ahmetem Seyfi Yigit Tarci ma syna Enzo (ur. 2017). 

 Cześć!

Dzisiaj po długiej przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiego prezentera telewizyjnego, dziennikarza, producenta, scenarzysty i trenera Tomasza Kammela.

Krótko o prezenterze:

Tomasz Kammel, do 2004 Tomasz Kamel (ur. 12 lipca 1971 w Jeleniej Górze) – polski prezenter telewizyjny, dziennikarz, producent, scenarzysta, trener i okazjonalnie aktor. Założyciel Stowarzyszenia Profesjonalnych Mówców w Polsce, członek Polskiego Towarzystwa Trenerów Biznesu. Urodził się w Cieplicach. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 4 w Jeleniej Górze uczęszczał do Zespołu Szkół Licealnych i Mistrzostwa Sportowego w Karpaczu. Po maturze wyjechał w celach zarobkowych do Niemiec, gdzie mieszkał przez rok. W młodości trenował narciarstwo alpejskie. Ukończył germanistykę z tytułem magistra w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze. W okresie wakacyjnym podczas studiów wyjeżdżał do Monachium, gdzie pracował w zakładach BMW. Będąc studentem, prowadził audycje radiowe w Muzycznym Radiu FM. Następnie przeprowadził się do Warszawy, gdzie pracował w Radiu Wawa. W 1997 rozpoczął pracę w Telewizji Polskiej. Przygotowywał i współprowadził z Karoliną Korwin Piotrowską magazyn filmowy Filmidło. Później był gospodarzem wielu programów rozrywkowych stacji: Randka w ciemno (1998–2005), Wykrywacz kłamstw, Miasto marzeń (2005), Show Express, Sekrety rodzinne (2006–2007), a także prowadził poranny program Kawa czy herbata? (1997–2007) i serwis informacyjny Teleexpress (2004–2005). Między 1997 a 2007 był prezenterem studia oprawy TVP1. Razem z Piotrem Kraśką przygotowywał relację z Rajdu Paryż-Dakar w 2002. Był konferansjerem podczas licznych festiwali w Polsce, takich jak m.in. Festiwal Jedynki, Sopot Festival i Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu. Wspólnie z Nataszą Urbańską prowadził Rewię Sylwestrową 2005/2006. 1 sierpnia 2007 prowadził koncert Nadzieja to my organizowany przez TVP1 w Częstochowie. Równocześnie z pracą w TVP działał także poza telewizją. W 2001 premierę miała książka pt. Dyskretny urok wystąpień publicznych, którą współtworzył z Robertem Kroolem i Piotrem Kraśką. W 2004 prowadził audycję Znaki szczególne w Radiowej Trójce. W 2005 zaczął prowadzić własną działalność gospodarczą w zakresie doradztwa biznesowego pod nazwą Media Faces i został wykładowcą metodyki dziennikarstwa telewizyjnego oraz autoprezentacji i wystąpień publicznych w Instytucie Dziennikarstwa Wyższej Szkoły Humanitas w Sosnowcu, a premierę miała kampania medialna Zwolnij. Szkoda życia, organizowana przez Telewizję Polską i Stowarzyszenie Misie Ratują Dzieci, której był pomysłodawcą. 14 września 2007 TVP poinformowała o rozwiązaniu umowy z prezenterem, co było spowodowane udziałem Kammela w szóstej edycji programu rozrywkowego Taniec z gwiazdami emitowanego w TVN; wcześniej wycofał się z występu w programie TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie. Kilka miesięcy później powrócił do pracy w TVP i prowadził programy telewizyjne TVP2: Pytanie na śniadanie (2008–2009), Dzieciaki górą! (2008–2009), a także cykl koncertów Hity Na Czasie 2008 oraz Sopot Hit Festiwal 2008. 8 maja 2009 TVP ponownie rozwiązała z nim umowę. Zatrudnił się wówczas w telewizji Polsat, dla której w 2010 współprowadził program Stand up. Zabij mnie śmiechem. W latach 2011–2012 prowadził audycję Kammel Show w Radiu Złote Przeboje, w 2011 wydał również poradnik pt. Jak występować... nie tylko w telewizji. 17 marca 2011 powrócił do TVP i od tamtej pory prowadzi programy stacji: A normalnie o tej porze (2011), Pytanie na śniadanie, The Voice of Poland (od 2013), Tylko Ty! (2014), The Voice Kids (od 2018), Dance Dance Dance (2019–2020), The Voice Senior (2019). W 2021 został gospodarzem programu To był rok! w TVP1. Poza tym w latach 2016–2018 był kapitanem jednej z drużyn w teleturnieju Kocham cię, Polsko!. W 2014 zaczął prowadzić kanał na serwisie YouTube, na którym dzielił się wskazówkami dotyczącymi wystąpień publicznych i opowiada o relacjach międzyludzkich; publikuje je pod nazwą Kammel Czanel. W latach 2015–2019 prowadził szkolenia o tematyce prezentacji i wystąpień publicznych w Krajowej Szkole Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego. We wrześniu 2019 został dziennikarzem Radia Zet, który został głosem i gospodarzem Loterii marzeń. Ponadto prowadził czwartkową audycję poradnikową Kammel Czanel, w której dzielił się własnym doświadczeniem konferansjerskim i doradzał słuchaczom, jak odnaleźć się w mniej lub bardziej oczywistych sytuacjach. Współpracę z Radiem Zet zakończył w kwietniu 2020. W 2018 miała miejsce premiera jego książki Moc w gębie. Jak gadać, żeby się dogadać poświęcona m.in. technikom przygotowywania wystąpień publicznych, która od czasu premiery sprzedała się w ponad 14 tys. egzemplarzach. W październiku 2021 premierę miała jego kolejna książka Dogadajmy się, poświęcona tematowi komunikacji. Jest synem Anny Hetmanek-Kamel (ur. 1946) i Christiana Kammela (wcześniej Bronisława Christiana Kamela, zm. w grudniu 2021), który w dorosłym życiu syna pełnił stanowisko jego menedżera. Ma przyrodniego brata Fryderyka (ur. 1997). Do 2015 był związany z Katarzyną Niezgodą, wieloletnim członkiem zarządu i wiceprezesem zarządu Banku BPH. 

 

Cześć!

Dzisiaj po długiej przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego aktora teatralnego, filmowego i reżysera Wojciecha Kalarusa.

Kilka słów o aktorze:

Wojciech Kalarus (ur. 12 grudnia 1968 w Będzinie) – polski aktor teatralny, filmowy oraz reżyser.  Ukończył Studium Wokalno-Aktorskie im. Danuty Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. W 1996 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie. W latach 1996–1999 występował w Teatrze Rozmaitości w Warszawie, w latach 2002–2005 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, a latach 2005–2006 w Starym Teatrze w Krakowie. Współpracował m.in. z Teatrem Dramatycznym, Teatrem Rozmaitości i Teatrem Komedia w Warszawie. Od 2008 roku jest aktorem Nowego Teatru w Warszawie. W 2015 roku wyreżyserował polską wersją amerykańskiego serialu Web Therapy. Siostrzeniec Sławomira Pietrasa. 

    Data wysłania: 06.06.2022 r.
Data otrzymania: 15.11.2022 r.
Czas oczekiwania: 162 dni
Adres:
Teatr Nowy
ul. Madalińskiego 10/16
02-513 Warszawa

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiej wokalistki, autorki tekstów, kompozytorki i aktorki Olgi Szomańskiej.

Kilka słów o aktorce:

Olga Szomańska primo voto Radwan (ur. 18 listopada 1982 we Wrocławiu) – polska wokalistka, autorka tekstów, kompozytorka i aktorka. Ukończyła Państwowe Liceum Muzyczne we Wrocławiu. Jest laureatką Konkursu Piosenki Francuskiej w Lubinie, Spotkań Literacko-Muzycznych we Wrocławiu i Festiwalu Piosenki Polskiej lat 60. i 70. w Wyszkowie. W 1999 roku została laureatką programu Szansa na sukces, w którym zaśpiewała piosenkę „W moim magicznym domu” z repertuaru Hanny Banaszak. W 2000 występowała na deskach Teatru Muzycznego we Wrocławiu (spektakl Honorificabilitudinitatibus). Rok później znalazła zatrudnienie w Teatrze Muzycznym „Roma” w Warszawie, gdzie występowała w musicalach Miss Saigon oraz Grease. W tym samym czasie wzięła udział w musicalu Kwiaty we włosach. Wspólnie z Markiem Bałatą, Ewą Urygą i zespołem Spirituals Singers Band występowała, jako solistka, w skomponowanej przez Włodzimierza Szomańskiego mszy Missa Gospel’s, wydanej na płycie CD w 2001. W latach 2003–2015 występowała na deskach teatru Rampa w Warszawie, biorąc udział w wielu inscenizacjach, m.in. „Sztukmistrza z Lublina”, „Złotej kaczki”, „Nie uchodzi, nie uchodzi, czyli Damy i Huzary”, „Sześć w jednej”, „Pińskiej szlachta”. W 2004, wspólnie z Janem Radwanem, zaśpiewała piosenkę do czołówki serialu TV Polsat Pierwsza miłość. Tego samego roku wystąpiła gościnnie na albumie Wiara czyni cuda chóru gospelowego Trzecia Godzina Dnia. W 2005 podjęła współpracę z Piotrem Rubikiem, który powierzył jej główną żeńską partię solistyczną w oratorium Tu Es Petrus. Promująca płytę piosenka Niech mówią, że to nie jest miłość, śpiewana przez nią wspólnie z Przemysławem Brannym została wybrana „Przebojem Lata z Jedynką” podczas Festiwalu Jedynki w Sopocie, zdobyła „SuperJedynkę” na 43 KFPP Opole 2006 oraz I nagrodę „TOPTrendy Festiwal” Sopot 2007. W 2007 była solistką oratorium Siedem Pieśni Marii. W 2008 zaśpiewała utwór „Jesienne róże” na albumie Cafe Fogg, a także ponownie wystąpiła gościnnie na albumie PS chóru Trzecia Godzina Dnia. W 2010 wzięła udział w ogólnopolskiej trasie widowiska familijnego „Scooby Doo i Widmo Piratów na żywo” jako Królowa Piratów. Tego samego roku dołączyła do obsady rock-opery Krzyżacy (w roli Danuśki Jurandówny) oraz widowiska muzycznego „Salute to Queen”, poświęconego legendarnej grupie Queen. W 2011 nagrała pierwszą solową płytę, o tytule Nówka, której premiera miała miejsce 13 kwietnia. Na płycie znalazło się 13 utworów (w większości autorskich) napisanych wspólnie z kompozytorem Marcinem Partyką. W latach 2012–2013 współpracowała z katowickim teatrem Old Timers Garage, gdzie wcieliła się w rolę Michelle w polskiej adaptacji kanadyjskiego musicalu The Bricklin Musical – Samochodowa Fantazja. Inne role musicalowe Szomańskiej to: fryzjerka Paulette w musicalu „Legalna Blondynka” w Krakowskim Teatrze Variété, Deloris van Cartier w musicalu „Zakonnica w przebraniu” w Teatrze Muzycznym w Poznaniu. W 2013 zaśpiewała w ścieżce dźwiękowej do animacji Walta Disneya Kraina lodu. Wykonuje także utwór Styl szakala z kreskówki Lwia Straż. W tym samym roku, wraz z Joanną Moro i Agnieszą Babicz, nagrała płytę Piosenki Anny German. Od kwietnia 2014 do grudnia 2021 wcielała się w postać Marzenki Laskowskiej-Lisieckiej w serialu TVP2 M jak miłość. 19 czerwca 2015 wystąpiła w polsko-włoskiej wersji utworu „Vivere” w duecie z Andreą Bocellim, podczas koncertu inauguracyjnego programu „ESK Wrocław 2016” na Stadionie Miejskim we Wrocławiu. 30 lipca 2016 Olga Szomańska wystąpiła wraz z innymi wokalistami podczas koncertu Wierzę w Boże Miłosierdzie na Światowych Dniach Młodzieży, wykonując piosenkę Our God z repertuaru Chrisa Tomlina. Widownia liczyła ponad dwa miliony. Koncert był transmitowany przez TVP. Od 3 września do 19 listopada 2016 brała udział w szóstej edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo, emitowanego w telewizji Polsat. Szomańska wygrała pierwszy odcinek, w którym wcieliła się w rolę Tiny Turner, a 10 000 zł, który otrzymała jako nagrodę za wygraną, przekazała fundacji „Avalon”. Także wygrała siódmy odcinek, tym razem wcielając się w Się, a kolejne 10 000 zł przekazała fundacji „Słoneczko”. Po dziewięciu odcinkach dotarła do finału, gdzie wcieliła się jednocześnie w Robina Thicke i Pharella Williamsa. Ostatecznie zajęła 2. miejsce, przegrywając z Marią Tyszkiewicz. W 2018 roku zaczęła występować jako Alexandra Spofford w polskiej wersji musicalu „Czarownice z Eastwick”, wystawianej na deskach warszawskiego Teatru Syrena (reż. Jacek Mikołajczyk). W roku 2021 wystąpiła w widowisku telewizyjnym pt. Zakochany Mickiewicz (w reżyserii Marcina Kołaczkowskiego). Córka Włodzimierza Szomańskiego. W latach 2006–2010 była żoną Jana Radwana. Od 2010 związana z reżyserem Marcinem Kołaczkowskim. Ma syna Władysława (ur. 20 sierpnia 2012). 

Data wysłania: 24.10.2022 r.
Data otrzymania: 8.11.2022 r.
Czas oczekiwania: 15 dni

Adres:
Sztukoteka
ul. Mickiewicza 74/5
01-551 Warszawa

 Cześć!

 Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiej aktorki teatralnej, filmowej i telewizyjnej Edyty Jungowskiej.

Kilka słów o aktorce:

Edyta Romana Jungowska (ur. 1 lutego 1966 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. est absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1989). Pierwszy sukces teatralny to rola Panny Maliczewskiej w spektaklu „Zapolska, Zapolska”, w reżyserii Adama Hanuszkiewicza w 1990. W telewizji zadebiutowała rolą Konstancji Weber w „Amadeuszu” Petera Shaffera, w reżyserii Macieja Wojtyszki (Teatr Telewizji). Ma na swym koncie prawie 30 ról w Teatrze TV. W 1995 pojawiła się po raz pierwszy w Kabarecie Olgi Lipińskiej, z którym współpracowała do 2000. Szeroką popularność zdobyła dzięki roli siostry Bożenki w serialu Na dobre i na złe, występowała także w programie dla dzieci Ala i As. Była też gościem specjalnym jednego z odcinków pierwszej edycji programu Top Model. Zostań Modelką! emitowanym w TVN. Od 2010 r. również właścicielka wydawnictwa Jung-off-ska wydającego audiobooki, oraz książki dla dzieci i młodzieży. Dwukrotnie zdobyła nagrodę na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej. W 2004 odcisnęła swoją dłoń w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach. W 2019 roku wraz z Ewą Dałkowską została laureatką Nagrody im. Stefana Treugutta za „dychotomiczną kreację: pełną pasji, wykluczeń, przeciwności, a finalnie jedności w sztuce Iriny Waśkowskiej Lekcje miłości w reżyserii Rafała Sabary”. Ma syna, Wiktora, urodzonego w 1994 roku.

Data wysłania: 24.10.2022 r.
Data otrzymania: 07.11.2022 r.
Czas oczekiwania: 14 dni

Adres:
Wydawnctwo Jung-off-ska
ul. Krypska 27
04-082 Warszawa

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiego aktora teatralnego, filmowego i telewizyjnego Marka Barbasiewicza.

Kilka słów o aktorze:

Marek Antoni Barbasiewicz (ur. 5 lutego 1945 w Przeworsku) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, malarz. Urodził się w Przeworsku na Podkarpaciu. Wkrótce wraz z rodziną przeprowadził się do Zgorzelca, a następnie do Wrocławia, gdzie w dzielnicy Oporów jego ojciec został dyrektorem warzywnego PGR-u. Jego wuj, Tadeusz Rolski, był pułkownikiem pilotem Wojska Polskiego, brał udział w II wojnie światowej, bitwie o Anglię i działaniach wojennych w Afryce. Bracia Marka Barbasiewicza także zostali wojskowymi, służyli w lotnictwie, Marynarce Wojennej. W latach 1951–1954 uczęszczał do wrocławskiej Szkoły Podstawowej nr 15. Potem z rodziną przeniósł się do Fromborka. Naukę kontynuował we fromborskiej Szkole Podstawowej im. Mikołaja Kopernika, gdzie jego zainteresowania plastyczne rozbudził ówczesny pedagog i kierownik szkoły Jan Król, m.in. rysował węglem z ogniska na workach papierowych po cukrze. W 1964 ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu. Jego ojciec liczył, że kolejnym krokiem będą studia architektoniczne. W 1987 zdał egzamin przed ministerialną komisją i otrzymał uprawnienia artysty malarza. Jego starszy kolega z poznańskiego liceum plastycznego, Jonasz Kofta i dyrektor Teatru Polskiego w Poznaniu – Marek Okopiński, zachęcili go, aby spróbował swoich sił na egzaminie do szkoły aktorskiej. Brał udział w kabaretach, śpiewał piosenki i otrzymał wyróżnienie w konkursie recytatorskim we Wrocławiu, który wygrał wówczas Janusz Gajos. Dostał się do szkoły aktorskiej za pierwszym razem, jednak jego decyzji o karierze aktorskiej nie zaakceptował jego ojciec, z którym nie miał dobrych relacji określając go jako człowieka z „pruskim systemem myślenia”. Odcięty od pieniędzy ojca w czasie studiów, musiał szukać pomocy u swojej matki i ciotek. Wziął nawet udział w modowej sesji zdjęciowej, przez którą niemal nie został wyrzucony ze studiów. W 1968 zdobył dyplom ukończenia Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. We wrześniu 1968 został zaangażowany przez Janusza Kłosińskiego do Teatru Nowego w Łodzi, gdzie zadebiutował jako żandarm w Rewizorze Gogola u boku Kłosińskiego (ówczesnego dyrektora teatru), Bohdany Majdy, Wandy Chwiałkowskiej, Zygmunta Zintela, Wandy Jakubińskiej, Tadeusza Szmidta i Andrzeja Maya. Na srebrnym ekranie pojawił się po raz pierwszy w filmie telewizyjnym Jerzego Hoffmana Ojciec (1967) z Tadeuszem Fijewskim, a następnie w serialach wojennych – Stawka większa niż życie (1968) i Czterej pancerni i pies (1970). Na kinowym ekranie zadebiutował jako kelner w dramacie fantasy Wojciecha Hasa Sanatorium pod Klepsydrą (1973) u boku Gustawa Holoubka. Grywał amantów, ojców rodziny i twarde charaktery. Powszechnie znany jest z takich produkcji jak: Lubię nietoperze (1985), Na kłopoty… Bednarski (1986), Magnat (1986), Zabij mnie glino (1987), Żegnaj, Rockefeller (1992), Psy II (1994), Miodowe lata (1998−2003), Na dobre i na złe (2000−2005), Fala zbrodni (2006−2007), Och, Karol 2 (2011) czy Prawo Agaty (2012−2015). Współpracował z takimi reżyserami jak: Jerzy Grzegorzewski (Hamlet), Andrzej Łapicki, Jan Englert (Kordian Juliusza Słowackiego), Kazimierz Kutz (Kartoteka Tadeusza Różewicza), Janusz Wiśniewski, Jerzy Jarocki (Błądzenie według Witolda Gombrowicza), Andrzej Seweryn (Ryszard II), Zygmunt Hübner czy Kazimierz Dejmek. Stał się cenionym aktorem drugiego planu, od ról amantów (seriale: Zaklęty dwór – 1976 – i Rodzina Połanieckich – 1978 – oraz film kinowy Czułe miejsca – 1980, rola awangardowego artysty Allana Kowalskiego obok Hanny Dunowskiej) i czarnych charakterów (rola młodego wychowawcy z więzienia dla nieletnich w serialu Ballada o Januszku, czy jako „Donald”, człowiek Stawskiego w sensacyjnym obrazie Zabij mnie glino 1987), do kreowania ról homoseksualistów (postać Jurka Zbierskiego, kochanka Conrada Heinricha (Jan Englert) w dramacie Magnat i serialu Biała wizytówka (1986) Filipa Bajona, którego losy związane są dramatycznie z dziejami książąt pszczyńskich, hrabiego Paszkowskiego w dramacie polsko-amerykańskim o okupacyjnej tragedii Cyganów I skrzypce przestały grać (And the Violins Stopped Playing, 1988) czy esesmana Totha w filmie Deborah (1995), miotającego się między miłością do mężczyzny a wiernością nazistowskim ideałom) i biseksualistów (Schodami w górę, schodami w dół – 1988 – jako hipnotyzer Ordęga). W latach 1998–2003, w serialu Miodowe lata grał Jana Marszałka, szefa Karola Krawczyka – głównego bohatera (w tej roli Cezary Żak). Tę rolę powtórzył także w 2004 roku, w spin-offie sitcomu, Całkiem nowe lata miodowe. W operze mydlanej TVP2 Na dobre i na złe (2000–2005) wcielił się w postać docenta Dariusza Depczyka, specjalisty ds. lecznictwa szpitalnego Mazowieckiej Kasy Chorych, ojca Macieja. Wystąpił gościnnie w popularnych sitcomach 13 posterunek (1998) i Lokatorzy (2002) oraz serialach kryminalnych Kryminalni (2004) i Fala zbrodni (2006). Wielokrotnie nagrywał także role dubbingowe. Jego najsłynniejszą rolą dubbingową jest złowrogi lew Skaza z filmu Walta Disneya Król Lew z 1994 roku. Użyczył również głosu Skazie w sequelu pt. Król Lew II: Czas Simby i w spin-offie Lwia Straż. Pozostałe postacie dubbingowane przez aktora to m.in.: Rourke z animacji Atlantyda – Zaginiony ląd (2001), profesor Robert Kaufman z filmu Scooby Doo i cyberpościg (2001) oraz Lord Milori z filmu Dzwoneczek i sekret magicznych skrzydeł (2012). Od sierpnia 1968 przez kilka miesięcy spotykał się z tancerzem Gerardem Wilkiem. W 1992, po tym, jak pojawiła się plotka o jego romansie z nastolatką, w wywiadzie przeprowadzonym przez Marię Nurowską dla magazynu „Pani” dokonał publicznego coming outu. Tym samym został pierwszą osobą publiczną w Polsce, która na przełomie lat 80. i 90. otwarcie mówiła o homoseksualnej orientacji. Od 1978 jest w stałym związku z mężczyzną.

 Data wysłania: 24.10.2022 r.
Data otrzymania: 4.11.2022 r.

Adres:
Teatr Narodowy
Plac Teatralny 3
00-077 Warszawa

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiej aktorki Agnieszki Dygant.

Kilka słów o aktorce:

Agnieszka Urszula Dygant primo voto Władyniak (ur. 27 marca 1973 w Piasecznie) – polska aktorka, znana z ról w serialach telewizyjnych, takich jak: Na dobre i na złe, Fala zbrodni, Niania oraz Prawo Agaty. Dwukrotna laureatka Telekamery dla najlepszej aktorki. Uczyła się w LVI Liceum Ogólnokształcącym im. Leona Kruczkowskiego w Warszawie. W okresie nastoletnim śpiewała w punkowym zespole Dekolt. 23 listopada 1997 zadebiutowała w teatrze. W 1998 ukończyła PWSFTviT w Łodzi i otrzymała nagrodę wojewody łódzkiego za rolę Julii w przedstawieniu Letnicy na XVI Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi oraz zdobyła drugą nagrodę na XIX Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, wykonując z zespołem Macieja Pawłowskiego piosenkę Agnieszki Osieckiej „Sing-Sing”. W 2000 zagrała w nagrodzonym Fryderykiem teledysku zespołu Myslovitz „Dla ciebie”. W 2007 została drugą polską gwiazdą, która reklamowała produkty marki Garnier firmy L’Oréal. Zdobyła dziewięć nominacji do Telekamer w kategorii aktorka, dwukrotnie zwyciężając (2006, 2008) i czterokrotnie zajmując 2. miejsce (2005, 2007, 2009, 2015). W 2007 otrzymała Gwiazdę Uśmiechu na VIII Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku oraz dwie Złote Podkowy na Cieszyńskim Festiwalu „Wakacyjne Kadry” za Najlepszą rolę kobiecą w serialu komediowym (Niania) i Najlepszą rolę kobiecą w serialu sensacyjnym (Fala zbrodni). Była żoną Marcina Władyniaka. Następnie związała się z reżyserem i scenarzystą Patrickiem Yoką, z którym ma syna Xawerego (ur. 2010).

Data wysłania: 24.10.2022 r.
Data otrzymania:.02.11.2022 r.
Czas oczekiwania: 9 dni
Adres: PRYWATNY!

 Cześć!

Dzisiaj po długiej przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiego aktora Wojciecha Sikory znanego jako Marek Korwicki w serialu "Policjantki i Policjanci". 

Data wysłania: 18.08.2022 r.
Data otrzymania: 02.11.2022 r.
Czas oczekiwania: 76 dni
Adres: Portal społecznościowy

 Cześć!

Dzisiaj po przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiej aktorki teatralnej, filmowej i telewizyjnej Marty Żmudy Trzebiatowskiej.

Kilka słów o aktorce:

Marta Anna Żmuda Trzebiatowska (ur. 26 lipca 1984 w Człuchowie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Wychowała się w miejscowości Przechlewo, gdzie ukończyła Szkołę Podstawową im. Janusza Korczaka. Następnie uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Czarnieckiego w Człuchowie, do klasy o profilu matematyczno-fizycznym. Brała tam także udział w zajęciach kółka teatralnego w Miejskim Domu Kultury. W 2007 została absolwentką Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W 2005 debiutowała rolą Belli w serialu Dom niespokojnej starości, który trafił na ekrany w 2010. Odgrywała również inne drugoplanowe role serialowe: Izy Dorosz w Dwóch stronach medalu (2007), Jagody Rajewskiej w Magdzie M. (2006), Haliny Słomińskiej w Twarzą w twarz (2007) i Moniki Miller w Julii (2011–2012), a także główną rolę Marty Orkisz w serialu TVN Teraz albo nigdy! (2008–2009) i Joanny Koniecznej w serialu TVP1 Chichot losu (2010). Za rolę w serialu Teraz albo nigdy! odebrała Telekamerę w kategorii „aktorka”. Od 2018 wciela się w rolę Hanny Sikorki w serialu Na dobre i na złe, a w 2019 została nową Sylwią Kubus w serialu Blondynka. Na wielkim ekranie debiutowała pierwszoplanową rolą Ani w Nie kłam, kochanie (2008). W kolejnych latach zagrała główne role: Basi w Ciachu (2010) i Pauliny w Och, Karol 2 (2011). Zagrała także Klarę w Ślubach panieńskich (2010), Kasię w Grach małżeńskich (2011), Kornelię w Wygranym (2011), Elsę Krauze w Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć (2012) i Czesławę Zmrażdżycką w filmie Wkręceni 2 (2015). Była trzykrotnie nominowana do Złotej Kaczki w kategorii „aktorka” (2010, 2011, 2012). Dwukrotnie zdobyła Węża: w 2012 dla najgorszej aktorki (za rolę w filmie Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć) i 2016 za „najbardziej żenującą scenę” (w filmie Wkręceni 2). Za rolę Jakubcowej w filmie Xawerego Żuławskiego Mowa ptaków (2019) otrzymała nominację do Orła w kategorii Najlepsza drugoplanowa rola kobieca. Była uczestniczką ósmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2008). Wystąpiła w teledyskach do piosenek: zespołu Afromental „Thing We’ve Got” (2008), Natalii Kukulskiej „Wierność jest nudna” (2010), Piotra Roguckiego „Wizja dźwięku” (2011) i Carlosa Libedinsky’ego „Gente que si” (2011). Była związana z tancerzem Adamem Królem. 26 września 2015 poślubiła aktora Kamila Kulę. Mają dwoje dzieci: syna (ur. 2017) i córkę (ur. 2020). 

Data wysłania: -
Data otrzymania: 20.10.2022 r.

 Agencja Aktorska Bumerang
ul. Sueska 11
02-761 Warszawa

 Cześć!

Dzisiaj po przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam drogą listowną. Jest on od polskiej aktorki teatralnej, radiowej, filmowej i telewizyjnej Marty Lipińskiej.

Kilka słów o aktorce:

Marta Lipińska (ur. 14 maja 1940 w Borysławiu) – polska aktorka teatralna, radiowa, filmowa i telewizyjna. Ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Królowej Jadwigi w Warszawie. W 1962 została absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W trakcie studiów była asystentką Jerzego Kreczmara. Zaraz po studiach otrzymała angaż w Teatrze Współczesnym w Warszawie, gdzie już za debiutancką rolę Iriny w spektaklu Trzy siostry Czechowa w reżyserii Erwina Axera, po premierze 22 lutego 1963 roku, została wyróżniona nagrodą dla młodych aktorów na Festiwalu w Katowicach. Występowała także w warszawskim Teatrze Scena Prezentacje (1991–1993). Jeszcze jako studentka szkoły teatralnej debiutowała w filmie rolą nieszczęśliwej ofiary pseudolekarza i hochsztaplerki udającej medium u Stanisława Różewicza w Głosie z tamtego świata (1962). Potem raz jeszcze pojawiła się u Różewicza w filmie Piekło i niebo (1966). Dwukrotnie wystąpiła w filmach Tadeusza Konwickiego: Salto (1965) w roli intrygującej Heleny i Dolina Issy (1982) jako Tekla Dilbinowa z Surkontów. Szerokiej widowni stała się znana z ról w filmach i serialach będących adaptacjami dzieł literackich. Wystąpiła między innymi jako pani Helena Stawska w serialu Lalka (1977) oraz jako znerwicowana, ale pełna wyższych aspiracji żona właściciela majątku ziemskiego w serialu i filmie kinowym Nad Niemnem (1986). W sitcomie Miodowe lata (1998–2003) zagrała złośliwą teściową Zofię, matkę Aliny, a w serialu komediowym Ranczo (2006–2009, 2011–2016) wcieliła się w postać Michałowej, gospodyni księdza na plebanii w Wilkowyjach. W filmach na podstawie powieści Katarzyny Grocholi – Nigdy w życiu! (2004) i Ja wam pokażę! (2005) – Marta Lipińska i Krzysztof Kowalewski wystąpili jako rodzice Judyty. W programie III Polskiego Radia występowała jako naiwna pani Eliza, beznadziejnie zakochana w panu Sułku (Krzysztof Kowalewski), w cyklu słuchowisk Jacka Janczarskiego Kocham pana, panie Sułku (1973–2002). Pierwszym mężem aktorki był operator filmowy Krzysztof Winiewicz. Jej drugim mężem, od 1968 roku, jest aktor i reżyser teatralny Maciej Englert. Mają córkę Annę, kostiumografkę, absolwentkę Akademii Sztuk Pięknych oraz syna Michała, który został operatorem filmowym. 

Data wysłania: 29.09.2022 r.
Data otrzymania: 19.10.2022 r.
Czas oczekiwania: 20 dni

Teatr Współczesny
ul. Mokotowska 13
00-640 Warszawa