Cześć! 

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiego lingwisty, dziennikarza i prezentera telewizyjnego Jarosława Kulczyckiego.

Kilka słów o dziennikarzu:

Jarosław Kulczycki (ur. 23 marca 1967 w Warszawie) – polski lingwista, dziennikarz i prezenter telewizyjny. Absolwent warszawskiego Liceum im. Tadeusza Reytana (1986) i lingwistyki stosowanej na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę w telewizji rozpoczął w 1994 roku w Polsacie. Od 1995 roku pracował w Telewizji Polskiej. Znany głównie jako prezenter TVP2. W 2003 roku komentował dla polskich widzów pierwszą edycję Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci, do których to lokalnych preselekcji był też gospodarzem. Od 2004 do 2006 roku był prowadzącym Panoramę. Od października 2006 współproducent i prezenter programu Interwencja w Polsacie. Od listopada 2007 do października 2009 gospodarz Wiadomości w TVP1. Na antenie TVP Info od lutego 2009 do lutego 2011 był prowadzącym program Forum, od 15 stycznia 2010 był współprowadzącym magazyn Info Dziennik, od 7 lutego 2011 do stycznia 2014 współprowadził Poranek Info. Był też gospodarzem takich programów jak Serwis Info, Panorama dnia, Z dnia na dzień, Godzina po godzinie i Twoja sprawa. W styczniu 2016 został zwolniony z TVP. Od 9 listopada 2016 do 30 listopada 2018 współprowadził serwis informacyjny Nowa TV – 24 godziny. Od lutego do lipca 2019 pracował w Superstacji. 

   Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam, autograf, jaki otrzymałam od polskiej iberystki, dziennikarki i prezenterki telewizyjnej Moniki Richardson- Zamachowskiej.

Kilka słów o dziennikarce:

Monika Justyna Richardson de domo Pietkiewicz, tertio voto Zamachowska (ur. 25 kwietnia 1972 we Wrocławiu) – polska iberystka, dziennikarka i prezenterka telewizyjna. Jest córką architekta Jerzego Pietkiewicza i dziennikarki Barbary Trzeciak-Pietkiewicz. Po rozwodzie rodziców pozostała z matką. Miała młodszego brata Filipa (zm. 2012). Jej bratem ciotecznym jest Piotr Kraśko. Ukończyła naukę w XIV Liceum Ogólnokształcącym im. Polonii Belgijskiej we Wrocławiu. Studiowała iberystykę na Uniwersytecie Warszawskim. Dyplom obroniła w 1995 w Ośrodku Studiów Amerykańskich UW. Podczas studiów była nauczycielką języka angielskiego, pracowała w agencji reklamowej Biuro Reklamy SA oraz była piarowcem w firmie produkującej komputery Dell. W 1995 rozpoczęła pracę w TVP2, w której była prowadzącą, autorką i współautorką programów Kulty popkultury, Teleadwokat, Europejczycy, Strefa otwarta, Witaj, Europo, Europa da się lubić, Orzeł czy reszta? i Wstęp Wolny. Od października do grudnia 2006 zasiadała w jury programu Supertalent. W latach 2006–2008 pełniła funkcję redaktorki naczelnej miesięcznika „Zwierciadło”. W 2009 w parze z Krzysztofem Hulbojem zajęła czwarte miejsce w dziewiątej edycji programu TVN Taniec z gwiazdami. W 2011 zakończyła pracę w TVP. Od marca 2011 do czerwca 2012 współprowadziła z Jarosławem Budnikiem poranną audycję Radia Złote Przeboje Złote Przeboje na Dzień Dobry. Od lutego do października 2012 pracowała w TTV, gdzie do czerwca 2012 współprowadziła nadawany w dni powszednie program Raz lepiej, raz gorzej, a od września do końca października 2012 w parze z Romanem Czejarkiem była współprowadzącą Studia TTV, weekendowego magazynu podsumowującego wydarzenia polityczne i showbiznesowe minionego tygodnia. W 2013 powróciła do pracy w TVP2, od kwietnia 2013 do listopada 2019 współprowadziła poranny program Pytanie na śniadanie, a wiosną 2019 prowadziła wznowioną serię programu Europa da się lubić. Od listopada 2020 przeprowadza wywiady dla tygodnika „Wprost”. W czasach studenckich była związana z Przemysławem Pohrybieniukiem. Trzykrotnie zamężna. W latach 1995–2000 była żoną Willa Richardsona, amerykańskiego dziennikarza i podróżnika, a w sierpniu 2001 poślubiła Szkota Jamiego Malcolma, byłego pilota RAF, pilota linii Virgin Atlantic. Z drugiego małżeństwa ma dwoje dzieci, Tomasza Davida (ur. 2001) i Zofię. Rozwiedli się w 2012. 3 maja 2014 wyszła za aktora Zbigniewa Zamachowskiego i po ślubie przyjęła nazwisko męża. W marcu 2021 potwierdziła rozstanie z mężem. Od czerwca 2021 roku jest w związku z biznesmenem Konradem Wojterkowskim.

Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam od polskiej dziennikarki, producentki konferansjerki, prezenterki telewizyjnej i działaczki społecznej Agaty Młynarskiej.

Kilka słów o dziennikarce:

Agata Maria Młynarska (ur. 23 marca 1965 w Warszawie) – polska dziennikarka, producentka, konferansjerka, prezenterka telewizyjna, działaczka społeczna, kiedyś także aktorka, z wykształcenia polonistka. Jest córką piosenkarza i autora tekstów Wojciecha oraz aktorki Adrianny Godlewskiej. Ma dwoje młodszego rodzeństwa, siostrę Paulinę i brata Jana. Poprzez stryjecznego dziadka swojego ojca, dyrygenta Emila Młynarskiego, jest spowinowacona z rodziną Rubinsteinów, wywodzącą się z małżeństwa córki pianisty, Anieli Młynarskiej, z Arturem Rubinsteinem. Jest kuzynką aktora Michaela Westona, syna Johna Rubinsteina. We wczesnej młodości przez trzy lata uczęszczała na zajęcia baletowe. W 1978 zagrała Agnieszkę Leśniewską w serialu Rodzina Leśniewskich. Przez dwa i pół semestru uczyła się Liceum Sióstr Nazaretanek, a po zdaniu matury w XI Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja w Warszawie ukończyła studia na wydziale filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy magisterskiej na temat parodii w tekstach Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Pod koniec lat 80. współpracowała z agencją artystyczną „Biuro Promocja 2000” i uczestniczyła jako modelka w pokazach mody. W grudniu 1990 została prezenterką Telewizji Polskiej, debiutując na antenie TVP2 w roli prowadzącej dziennik Obserwator. Po niecałym roku pracy przeszła do redakcji programów rozrywkowych, w której debiutowała jako prowadząca Soboty w Dwójce. Następnie prowadziła Studio rano, tworzyła reportaże i relacje z wydarzeń kulturowych, pisała scenariusze programów i była redaktorką koncertów, była spikerką zapowiadającą programy TVP2, a także współprowadziła z Ewą Sałacką program Animals, zachęcający do adopcji bezdomnych psów ze schroniska, a w grudniu 1991 wraz z Jerzym Owsiakiem zaczęła prowadzić program Róbta, co chceta, czyli rockandrollowa jazda bez trzymanki, który został zdjęty z anteny po 128 odcinkach. Ponadto prowadziła teleturniej Krzyżówka szczęścia, program rozrywkowy Szkoła kłamców i talk-show Świat kobiet. Jednocześnie była także konferansjerką: zaczynała od prowadzenia imprez firmowych, następnie współprowadziła m.in. finały Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy oraz liczne imprezy, w tym m.in. gale i koncerty telewizyjne, plenerowe pikniki i widowiska sylwestrowe organizowane przez TVP2. Od 1992 z ramienia TVP współtworzyła akcję I Ty możesz zostać św. Mikołajem na rzecz pomocy dzieciom z domów dziecka, a w latach 1995–2007 prowadziła Festiwal Kultury Kresowej, którego także była współtwórczynią. We wrześniu 2002 została jedną z prowadzących poranny magazyn Pytanie na śniadanie. Od 2004 działa w Fundacji „Dziecięca Fantazja”, której jest ambasadorką, ponadto jest honorową ambasadorką Fundacji „Przyjaciółka”. W 2006 zaczęła pracować w Fundacji Polsat, wkrótce przeszła z TVP do Telewizji Polsat, zostając członkiem sztabu poszukującego formatów telewizyjnych dla telewizji, a po trzech latach pracy – szefową zespołu nowych projektów. W tym czasie m.in. była producentem kreatywnym i scenarzystką Światowych rekordów Guinnessa, polskiej wersji programu Lo show dei record. Następnie została prezenterką Polsatu – prowadziła drugą edycję teleturnieju Eureko, ja to wiem!, współprowadziła programy Dzień kangura oraz On i ona, ponadto pełniła rolę konferansjerki podczas festiwali i koncertów organizowanych przez Polsat, takich jak m.in. Sopot TOPtrendy Festiwal (2006–2013), którego była także rzecznikiem prasowym, i Sylwestrowa moc przebojów (2008–2012). Równolegle do pracy w Polsacie, w marcu 2011 założyła portal internetowy OnaOnaOna.com, za który otrzymała Różę Gali w kategorii „debiut roku”, a w latach 2011–2013 prowadziła wywiady w audycji Ona rozmawia w Radiu PiN. Od grudnia 2011 do maja 2013 była gospodynią programu Jaka ona jest w Polsat Café. W czerwcu 2012 w ramach projektu Łódź Miastem Kobiet odbył się festiwal Teraz one, którego jest pomysłodawczynią. Pod koniec roku, pozostając prezenterką Polsatu, przeprowadziła wywiad z ojcem, Wojciechem Młynarskim, w ramach programu TVP2 Rozmowy poszczególne. W maju 2013 objęła stanowisko redaktorki naczelnej „Skarbu”, miesięcznika dystrybuowanego w sieci drogerii Rossmann, w lipcu poprowadziła finałowy panel festiwalu Karuzela Cooltury, we wrześniu została prowadzącą program TVP1 Świat się kręci, a w listopadzie Różę Gali w kategorii „media”. W 2014 otrzymała Wiktora za wygraną w kategorii „osobowość telewizyjna”. W czerwcu 2015 poprowadziła koncert „Ktoś mnie pokochał! Urodzinowe Debiuty ze Skaldami” podczas 52. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W lutym 2016 została uhonorowana nagrodą im. św. Kamila za swoją działalność społeczną, w czerwcu odeszła z programu Świat się kręci, we wrześniu rozpoczęła współpracę z grupą Discovery Networks, obejmując stanowisko dyrektorki rozwoju kanału TLC Polska, a w październiku przekazała prawa do swojej witryny OnaOnaOna.com firmie Ringier Axel Springer Polska i zakończyła współpracę z redakcją „Skarb”. Wiosną 2017 zadebiutowała na antenie TLC z autorskim programem Zmiana pełną parą, ponadto wystąpiła w kampanii reklamowej marki odzieżowej Cacofonia Milano, a w maju premierę miała książka Moja wizja, będąca wywiadem–rzeką z Młynarską przeprowadzonym przez Agnieszkę Litorowicz-Siegert. Po przejęciu Grupy TVN przez Discovery prowadziła programy w stacjach należących do utworzonej grupy TVN Discovery Polska: Eks-tra Zmiana w TVN Style (2018–2019), Bez tabu (2019) i Włącz zdrowie (2020) w Discovery Life oraz Kobiety bez tabu w TVN Style (2020). W 2019 była nominowana do Gwiazdy Plejady w kategorii „osobowość roku”. Od marca 2020 prowadzi autorski format #agatasiekreci w swoich profilach w serwisach Instagram i YouTube. Jesienią 2021 powróciła w charakterze prezenterki programu Bez tabu w TVN Style. W lutym 1984 poślubiła historyka Leszka Kieniewicza, z którym ma dwóch synów, Stanisława (ur. 1985) i Tadeusza (ur. 1989). Rozwiedli się po 10 latach małżeństwa. Drugie małżeństwo z Jerzym Porębskim przetrwało rok. W latach 2006–2008 była związana z dziennikarzem i prezenterem pogody Jarosławem Kretem. 22 marca 2014 wyszła za przedsiębiorcę Przemysława Schmidta. Wychowała dwie dziewczynki z domu dziecka, Sylwię i Alicję. Ma trzy wnuczki. Cierpi na chorobę Leśniowskiego-Crohna. 

Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam od polskiego dziennikarza, prezentera telewizyjnego, publicysty i teatrologa Piotra Kraśko.  

Kilka słów o dziennikarzu:

Piotr Kraśko (ur. 11 lipca 1971 w Warszawie) – polski dziennikarz, prezenter telewizyjny, publicysta i teatrolog. W latach 1991–2016 dziennikarz Telewizji Polskiej; korespondent TVP w Brukseli (2003), Rzymie (2004–2005) oraz Waszyngtonie (2005–2008), w latach 2012–2016 szef redakcji Wiadomości TVP1. W latach 2015–2020 związany z radiem Tok FM. Od 2016 dziennikarz TVN; współprowadzący Dzień Dobry TVN (2016–2020), prowadzący programu Fakty o świecie (2016–2020), od 2020 prowadzący Faktów. Dwukrotny laureat Wiktorów w kategorii prezenter telewizyjny (2008, 2013), a także Telekamery w kategorii prezenter informacji (2021). Jest synem producentki filmowej Barbary Pietkiewicz i dziennikarza Tadeusza Kraśki, a wnukiem Wincentego Kraśki. Jego macochą była Nina Terentiew. Brat cioteczny dziennikarki Moniki Richardson. Ukończył IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie, a następnie studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W latach 1988–1989 był członkiem redakcji niezależnego pisma młodzieży licealnej „Uczeń Polski”; pisał pod pseudonimem „Piotr Mucha”. Związany był z Tygodnikiem Akademickim „Auditorium”. W czasach PRL występował w Telewizji Polskiej jako prezenter programu dla dzieci i młodzieży 5-10-15, później, dzięki wygranej plebiscytu zorganizowanego przez telewizję, był spikerem TVP1. Przygotowywał także magazyn interwencyjny Na żywo oraz program poświęcony środkom masowego przekazu Oblicza mediów. Następnie został korespondentem telewizji publicznej w Rzymie. Po wygaśnięciu kontraktu korespondenta TVP w Ameryce Mariusza Maxa Kolonki w 2005 został przeniesiony do Waszyngtonu. Wielokrotnie relacjonował pielgrzymki papieża Jana Pawła II, był korespondentem TVP z punktów zapalnych na całym świecie (m.in. Afryka). Przygotowywał relacje z zamachów bombowych w Londynie w 2005, a także z katastrofalnego tsunami w Azji w 2004. Był również w Smoleńsku w kwietniu 2010 i relacjonował wydarzenia tuż po katastrofie polskiego Tu-154. Natomiast w marcu 2011 przebywał w Japonii, skąd relacjonował wydarzenia po tragicznym trzęsieniu ziemi, tsunami i katastrofie jądrowej w elektrowni Fukushima I. W lutym 2014 przebywał w Kijowie, gdzie relacjonował wydarzenia podczas Euromajdanu. Od 27 maja 2008 był gospodarzem głównego wydania Wiadomości, a od 26 stycznia 2012 również redaktorem naczelnym tego programu. Od 2 marca 2009 prowadził program publicystyczny Rozmowa Jedynki. Od 26 października 2011 do 10 lipca 2013 był gospodarzem magazynu Na pierwszym planie w TVP1. Od września 2013 prowadził w TVP Info program Dziś wieczorem nadawany po głównym wydaniu Wiadomości. Na początku stycznia 2016 został odsunięty od prowadzenia programu, 11 stycznia 2016 zakończył pracę w TVP. Na stanowisku redaktora naczelnego programu zastąpiła go Marzena Paczuska-Tętnik. Od kwietnia 2016 związany z Grupą TVN. W latach 2016–2020 prowadził program Fakty o świecie w TVN24 BIS, a od 22 lipca 2020 prowadzi Fakty w TVN i Fakty po Faktach w TVN24 i TVN24 BiS. Do lipca 2020 współprowadził z Kingą Rusin poranny program Dzień dobry TVN. Od czerwca 2015 do lipca 2020 był gospodarzem środowych poranków w radiu Tok FM. W październiku 2020 dla telewizji TVN przeprowadził wywiad z kard. Stanisławem Dziwiszem nt. nadużyć seksualnych w Kościele katolickim. W latach 2000–2004 żonaty z Dominiką Czwartosz. We wrześniu 2008 jego żoną została Karolina Ferenstein, z którą ma dwóch synów, Konstantego (ur. 16 czerwca 2007) i Aleksandra (ur. 21 października 2009), oraz córkę Larę (ur. 14 stycznia 2016). W 2009 utracił uprawnienia do prowadzenia pojazdów z powodu przekroczenia dopuszczalnej liczby punktów karnych. Uprawnienia ponownie utracił w 2015. 1 kwietnia 2021 w województwie podlaskim został zatrzymany podczas prowadzenia samochodu bez ważnego prawa jazdy. 15 września 2021 sąd w Łomży prawomocnie skazał Kraśkę za naruszenie zakazu prowadzenia pojazdów, wymierzając mu karę 7500 zł grzywny i rok zakazu prowadzenia pojazdów. 

Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam od polskiego piosenkarza, artysty, plastyka oraz kompozytora Bogusława Mec.

Kilka słów o piosenkarzu:

Bogusław Mec (ur. 21 stycznia 1947 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 11 marca 2012 w Zgierzu) – polski piosenkarz, artysta plastyk i kompozytor. W Tomaszowie Mazowieckim uczęszczał do Technikum Mechanicznego przy ul. Św.Antoniego 29. Absolwent Wydziału Projektowania Ubiorów w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Zadebiutował w 1969 r. na Łódzkiej Giełdzie Piosenki, otrzymując nagrodę główną, nagrodę publiczności oraz wyróżnienie specjalne jury. W 1972 roku na X Krajowym Festiwalu Piosenki w Opolu otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za utwór „Jej portret”. W latach 1969–1972 występował w łódzkich klubach studenckich: „77”, „Klubie Plastyków” czy „SPATiF-ie”. Jego znakiem firmowym był czarny kapelusz i długi płaszcz. W latach 80. koncertował w Stanach Zjednoczonych, ZSRR, Jugosławii, Hiszpanii i NRD. Występował na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. W 1979 otrzymał odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”. W 2012 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Od 2001 roku chorował na białaczkę. Zmarł 11 marca 2012 w zgierskim szpitalu. Pochowany 16 marca 2012 na łódzkim cmentarzu komunalnym Doły. Rok po śmierci artysty, na początku 2013 roku Rada Miasta Tomaszowa Mazowieckiego nazwałą jedną ze śródmiejskich ulic jego imieniem.  Miał starszą siostrę, Danutę Mec-Wypart. Był żonaty z Marią, z którą miał córkę Luizę. 

 Cześć! 😁

Dzisiaj po długiej przerwie chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam od polskiej piosenkarki popowo i rockowej, kompozytorki i autorki tekstów Haliny Frąckowiak.

Kilka słów o piosenkarce:

Halina Maria Frąckowiak (ur. 10 kwietnia 1947 w Poznaniu) – polska piosenkarka popowa i rockowa, kompozytorka i autorka tekstów.  Halina Frąckowiak debiutowała w 1963 r. na Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Konkurowała tam z Czesławem Niemenem, Zdzisławą Sośnicką i Krzysztofem Klenczonem, została laureatką tak zwanej „Złotej Dziesiątki”. Współpracowała z takimi zespołami, jak Tony, Takty i Tarpany. Następnie zdobywała kolejne nagrody na festiwalach piosenki w Opolu i w Kołobrzegu w latach: 1969, 1976, 1977, 1988, 1991 i 1993. W roku 1975 w Opolu nagrodzono ją dodatkowo tytułem „Miss Obiektywu”. Pracując z takimi zespołami jak Czerwono-Czarni, Grupa ABC, Tarpany czy Drumlersi, wylansowała swoje największe przeboje („Ktoś”, „Czekam tu”, „Napisz, proszę”, „Za mną nie oglądaj się”). Jednocześnie doskonaliła swoje umiejętności wokalne u Alicji Barskiej. W 1972 rozpoczęła karierę solową. Wtedy to właśnie wygrała kilkakrotnie plebiscyt na najpopularniejszą piosenkarkę, brała udział w zagranicznych festiwalach (Ostenda, Rostock, Drezno), gdzie otrzymała najważniejsze wyróżnienia i nagrody, m.in. „Złoty Mikrofon” Polsko-Amerykańskiej Agencji Artystycznej. W drodze na koncert, który miał odbyć się w 1990 w Gorzowie Wielkopolskim, uległa poważnemu wypadkowi drogowemu. Miała pokaleczoną przez szkło twarz i połamane nogi. Chociaż obrażenia twarzy zagoiły się stosunkowo szybko bez widocznych blizn, to uszkodzenia nóg były poważniejsze i wymagały wielotygodniowego leczenia i wielomiesięcznej rehabilitacji. Piosenkarka nagrała ponad 20 płyt i kaset, a jej koncerty można było obejrzeć w wielu miejscach Europy oraz w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Występowała m.in. w Teatrze Muzycznym w Gdyni, w Teatrze Wielkim w Łodzi i Warszawie. Płyta Ogród Luizy (i cykl 20 liryków miłosnych) powstała jako owoc zafascynowania Haliny Frąckowiak poezją Kazimierza Wierzyńskiego. Kolejnym ważnym wydarzeniem stała się płyta nagrana z grupą SBB – Geira. Na listach przebojów znalazły się takie utwory jak: „Tin Pan Alley”, „Papierowy księżyc” czy „Anna już tu nie mieszka”. To efekt stopniowej zmiany repertuaru piosenkarki na poważniejszy i bardziej liryczny. Polskie Nagrania, na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, przyznały Halinie Frąckowiak Złotą Płytę za całokształt dokonań artystycznych. W 2008 roku nagrała nową wersję swojego przeboju „Papierowy księżyc” razem z zespołem Muchy. W 2010 weszła w skład komitetu poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. Była związana z politologiem Józefem Szaniawskim, z którym ma syna Filipa Frąckowiaka. Nagrała piosenkę „Anna już tu nie mieszka”. Słowa do tego utworu napisał Janusz Kondratowicz, a muzykę skomponował Jarosław Kukulski. Była inicjatorką nadawania Nagrody im. Anny Jantar dla najzdolniejszych debiutantów. Od roku 1984 wspólnie z Jarosławem Kukulskim, Natalią Kukulską, Eleni, Zbigniewem Hołdysem, Romualdem Lipko, Markiem Karewiczem, Michałem Rybczyńskim, Danutą Mizgalską była członkiem honorowym Klubu Muzycznego im. Anny Jantar, którego prezesem była Agata Materowicz. 

Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam od polskiego kompozytora, dyrygenta, pianisty oraz aktora Czesława Majewskiego.

Kilka słów o kompozytorze;

Czesław Jerzy Majewski (ur. 14 czerwca 1939 w Łodzi) – polski kompozytor, dyrygent, pianista oraz aktor. Popularność przyniosły mu występy w telewizyjnym Kabarecie Olgi Lipińskiej (pan Czesio) oraz programach muzycznych „Śpiewające fortepiany” (TVP2) i „Singa Dinga” (TV Puls). W latach 1963–1969 pracował w Radiu Łódź. Między 1966 a 1969 był również kierownikiem muzycznym Estrady Łódzkiej. W latach 1974–1978 pracował jako dyrygent w warszawskim Teatrze na Targówku, współpracował również ze Stołeczną Estradą. Pomiędzy 1978 i 1981 był kierownikiem muzycznym Teatru Komedia w Warszawie, a następnie (1981–1998) – Teatru Syrena. Był dyrygentem na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Był pianistą Violetty Villas, z którą koncertował m.in. po USA i Kanadzie. Prowadził też w latach 60. i 70. XX wieku zespół akompaniujący w Podwieczorku przy Mikrofonie. Żonaty z aktorką Stanisławą Kowalczyk-Majewską. Ze związku małżeńskiego z Barbarą Kwapińską ma syna Piotra Majewskiego, polskiego dziennikarza i producenta. 

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam od polskiego kompozytora, pianisty, twórcy muzyki filmowej, teatralnej oraz musicali oraz aktora dubbingowego Janusza Tylmana.

Kilka słów o kompozytorze:

Janusz Tylman (ur. 1940) – polski kompozytor i pianista, twórca muzyki filmowej, teatralnej oraz musicali, a także aktor dubbingowy. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Warszawie. W latach 2001–2005 uczestniczył w programie TVP2 Śpiewające fortepiany, gdzie jako pianista zasiadał przy czarnym fortepianie. Od 2007 był trenerem wokalnym w programie telewizji Polsat Jak oni śpiewają. Jest autorem piosenek, muzyki do filmów, spektakli teatralnych, programów telewizyjnych i estradowych, a także musicali, wystawianych w polskich teatrach, a także w Stanach Zjednoczonych oraz Szwecji. 

Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam polskiej dziennikarki i prezenterki telewizyjnej Odety Moro.

Kilka słów o dziennikarce:

Odeta Moro, właśc. Inga Odeta Moro, primo voto Figurska (ur. 17 czerwca 1978 w Olsztynie) – polska dziennikarka i prezenterka telewizyjna. W latach 2000–2003 związana była z telewizją muzyczną VIVA Polska. W latach 2004–2005 była gospodynią autorskiego talk-show Ja tylko pytam na antenie stacji TV4. Do sierpnia 2009 prowadziła w TVP2 Pytanie na śniadanie. Od stycznia 2010 do czerwca 2012 prowadziła z Markiem Zającem poranny program Kawa czy herbata? w TVP1. W 2015 prowadziła programy emitowane w TVN Meteo Active: Apetyt na zdrowie i Studio Active. Od września 2015 prowadziła wraz z Piotrem Jaworskim i Jarosławem Budnikiem poranny program Złote Przeboje na Dzień Dobry! w Radiu Złote Przeboje, a od stycznia 2017 jest tam gospodynią weekendowego programu Morowy weekend. Od września 2019 jest jedną z prowadzących w programie Onet Rano na portalu Onet.   Jest założycielką i prezeską Fundacji „Szczęśliwe Macierzyństwo” oraz autorką i organizatorką akcji „Szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko” skierowanej do kobiet w ciąży i młodych rodziców. Jest pomysłodawczynią i wydawczynią płyty z bajkami dla dzieci Bajki w trasie i na czasie. Brała udział w telewizyjnych programach rozrywkowych: Celebrity Splash! (2015) i Agent – Gwiazdy (2017). Od 12 października 2002 do 12 lipca 2014 była żoną dziennikarza Michała Figurskiego, z którym ma córkę Sonię (ur. 16 maja 2003). Od 2016 jest w związku z przedsiębiorcą Konradem Komornickim, z którym ma syna, Lwa (ur. 2018).

Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym Wam pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiego zespołu wykonującego muzykę rock, pop-rock i pop. Założony on został w 1992 roku w Radomiu przez lidera i wokalistę tego zespołu Szymona Wydrę.

Kilka słów o zespole:

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym pokazać Wam autograf, jaki otrzymałam od polskiej aktorki filmowej i telewizyjnej Karoliny Gorczycy.

Kilka słów o aktorce:

Karolina Gorczyca (ur. 14 marca 1985 w Biłgoraju) – polska aktorka filmowa i telewizyjna. W 2008 została absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Współpracowała z Teatrem STU w Krakowie, Teatrem Prapremier InVitro w Lublinie oraz teatrami w Warszawie – Mazowieckim i OCH-Teatrem. We wrześniu 2016 brała udział w szóstej polsatowskiej edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. Jej partnerem tanecznym był Żora Korolyov, z którym odpadła w drugim odcinku, zajmując 10. miejsce. Do grudnia 2013 związana była z aktorem Wojciechem Zielińskim, z którym ma córkę Marię. Od 2016 jest w związku z Krzysztofem Kosteckim, z którym ma syna Henryka (ur. 16 czerwca 2018).