978. Paweł Małaszyński

 Cześć! 😁

Dzisiaj chciałabym się pochwalić kolejnym autografem jaki otrzymałam od polskiego aktora filmowego- Pawła Małaszyńskiego.

Kilka słów o aktorze:

Paweł Małaszyński (ur. 26 czerwca 1976 w Szczecinku) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, wokalista, muzyk i konferansjer. Wystąpił w filmach takich jak Katyń (2007) i Skrzydlate świnie (2010), Jack Strong (2013), Facet (nie)potrzebny od zaraz (2014) i Listy do M. 2 (2017), a także w serialach: Oficer (2004), Magda M. (2005–2007), Oficerowie (2006), Twarzą w twarz (2007–2008), Czas honoru (2010), Belle Epoque (2017), Przyjaciółki (2020) oraz Usta usta (2020). Urodził się w Szczecinku w rodzinie z silnymi, wojskowymi tradycjami. Jego oj­ciec Mirosław był zawodowym żołnierzem. Jego siostra Katarzyna podjęła pracę w straży granicznej. Mieszkał w Koszalinie. W 1982, kiedy miał sześć lat wraz z rodziną przeprowadził się na Podlasie do Białegostoku, na osiedle Słoneczny Stok. By­ł niesfornym dzie­c­kiem, a jego ulu­bio­ny­mi za­ba­wa­mi by­ło wy­bi­ja­nie szyb i ekspery­men­ty z ogniem. Uczęszczał do białostockiej Szkoły Podstawowej nr 36, gdzie często kończył lekcje około godz. 20. Jako nastolatek związał się ze słynnym białostockim klubem filmowym „Projektor”. Ukończył białostockie V Liceum Ogólnokształcącego im. Jana III Sobieskiego. Przez pół ro­ku stu­dio­wa­ł pra­wo na Uniwersytecie Białostockim, zanim uznał, że jego prawdziwym powołaniem jest aktorstwo. W latach 1997-1998 uczył się w krakowskim, policealnym studium aktorskim L’Art studiO Dopiero za trzecim razem dostał się do wrocławskiej filii PWST w Krakowie, którą ukończył w 2002. W trakcie studiów aktorskich zagrał postać Jakuba Szalimowa w sztuce Maksyma Gorkiego Letnicy (2001) w reżyserii Bożeny Baranowskiej i Fisberto w przedstawieniu Calderóna Księżniczka na opak wywrócona (2002) w reż. Remigiusza Brzyka. Po ukończeniu PWST w warszawskim Teatrze Kwadrat otrzymał propozycję zastępstwa za Andrzeja Nejmana w Szalonych nożyczkach Paula Pörtnera jako policjant Michał Tomasiak, Nie teraz kochanie Raya Cooneya i Johna Chapmana jako Pan Lawson i Wszystko w rodzinie Raya Cooneya jako Leslie w reżyserii Marcina Sławińskiego. W styczniu 2003 dostał etat i 28 czerwca 2003 oficjalnie zadebiutował podwójną rolą Trufaldina i Arlekina w Słudze dwóch panów Carla Goldoniego w reż. Waldemara Matuszewskiego. Wystąpił w Teatrze Telewizji w przedstawieniach: Pamiętnik z powstania warszawskiego (2004) jako Swen i Tajny agent (2005). W Teatrze Kwadrat wystąpił potem w Oślich latach (2005) Michaela Frayna w reż. Marcina Sławińskiego jako William R.Taylor, Perfect Day (2007) Liz Lochhead w reż. Andrzeja Rozhina jako Graham Steel Jimmy oraz Przyjaznych duszach (2008) Pam Valentine w reż. Marcina Sławińskiego w roli Simona Willisa. Po roli młodego, samotnego geja, mieszkającego przez ścianę ze starszą, także samotną słuchaczką Radia Maryja (Ewa Kasprzyk) w inscenizacji Berek, czyli upiór w moherze (2008) autorstwa Marcina Szczygielskiego w reż. Andrzeja Rozhina, na łamach miesięcznika „Teatr” krytyk teatralny Janusz Majcherek napisał: Tę cienką literaturę ratują aktorzy. Oczywiście, oni też zostali przez autora skazani na schemat. Obie postaci, dewotka i gej, składają się w stu procentach ze stereotypów, jednak zarówno Kasprzyk, jak i Małaszyński budują role, w których cech stereotypowych nie próbują uwiarygodnić psychologicznie czy obyczajowo - raczej starają się uczynić z nich formę, z lekka przerysowaną, lecz nie karykaturalną. W teatralnej wersji komedii Kiedy Harry poznał Sally (2010) Nory Ephron w reż. Andrzeja Rozhina zagrał tytułowego Harry’ego Burnsa obok Marty Żmudy Trzebiatowskiej jako Sally Albright. Wystąpił też w Ślubie doskonałym (2012) Robina Hawdona w reż. Marcina Sławińskiego jako Bill, Medium (2015) Noëla Cowarda w reż. Andrzeja Nejmana jako Witold, Kłamstewkach (2016) Joe DiPietro w reż. Pawła Wawrzeckiego w roli Billy’ego, Trzech sypialniach (2017) Alana Ayckbourna w reż. Andrzeja Nejmana jako Olaf oraz Tydzień, nie dłużej... (2018) Clementa Michela w reż. Marcina Sławińskiego w roli Marca. Jeszcze podczas studiów wziął udział w ok. trzydziestu castingach. Pojawił się w filmie sensacyjnym Janusza Kijowskiego Kameleon (2001) jako ćpun i dramacie wojennym Romana Polańskiego Pianista (2002) jako mężczyzna w getcie. Trafił też na mały ekran występując gościnnie w serialu Wiedźmin (2002), reżyserowanych przez Macieja Dejczera odcinkach Na dobre i na złe (2002) i M jak miłość (2003). Po roli Damiana Przeździeckiego w dramacie Michała Kwiecińskiego Biała sukienka (2003) z cyklu Święta polskie, w publikacjach „Elle” i „Filmu” recenzenci pisali, że „będzie o Małaszyńskim głośno”.  Maciej Dejczer zaprosił Małaszyńskiego na casting do powstającego wówczas serialu TVP Oficer, gdzie startował do głównej roli – Kruszona, lecz ostatecznie w 2004 przyjął rolę cynicznego i inteligentnego przestępcy – Granda. Popularność wśród telewidzów zdobył jako szarmancki prawnik – Piotr Korzecki w serialu Magda M. (2005–2007) u boku Joanny Brodzik. Serial zadebiutował na antenie we wrześniu 2005 i przyniósł nagrodę „Viva Najpiękniejszy” 2005, przyznawaną przez czasopismo „Viva”. Małaszyński wziął udział w kontynuacjach Magdy M. i Oficerowie (2006). W latach 2007–2008 zwyciężył w plebiscycie Telekamery w kategorii „Najlepszy aktor”. W rodzinnym Białymstoku ogłoszono go honorowym ambasadorem miasta. W 2007 zadebiutował na kinowym ekranie rolą Marcina Kruka w Świadku koronnym, użyczył głosu żółwiowi Leonardo w kinowej wersji Wojownicze Żółwie Ninja, wystąpił w serialu Tajemnica twierdzy szyfrów oraz rozpoczął współpracę z Patrykiem Vegą i Magdą Walach na planie serialu Twarzą w twarz (2007–2008). W nominowanym do Oscara Katyniu (2007) Andrzeja Wajdy zagrał porucznika pilota Piotra Baszkowskiego. Wystąpił także w miniserialu parodiującym Magda M. 20 lat później (2007). W 2008 został laureatem Super Telekamery TeleTygodnia. Słowacka reżyserka Mariana Čengel-Solčanská zaangażowała go do roli Martina w dramacie Latający mnich i tajemnica Da Vinci (2008). W 2010 powrócił na ekran w roli Karolka w Ciachu Patyka Vegi, Oskara w Skrzydlatych Świniach Anny Kazejak-Dawid i Tadeusza, agenta niemieckiego wywiadu ulokowanego przez Niemców w oddziale AK w Czasie honoru. Za rolę Maxa w komedii kryminalnej Cezarego Pazury Weekend (2010) otrzymał antynagrodę Węża w kategorii „Aktor”. W 2010 ukazała się książka Dariusza Domańskiego pt. Paweł Małaszyński. Aktorzy XXI wieku. W styczniu 2011 Małaszyński odebrał dożywotni bilet do kina „Helios” w Białymstoku, a sali nr 7 nadano jego imię. W 2012 wystąpił w dwóch serialach - TVN Lekarze i Canal+ Misja Afganistan jako ppor. Paweł „Konasz” Konaszewicz oraz dreszczowcu Eugeniusz Korina Sęp. Po występie w i komedii Listy do M. 2 (2015), przyjął rolę Jana Edigeya-Koryckiego w serialu Belle Epoque (2017). Od 2020 wciela się w rolę Artura Morawskiego, sąsiada Patrycji w serialu Przyjaciółki. Od 1997 występował w zespole Apogeum. W 2004 w Białymstoku założył zespół Cochise, w którym jest wokalistą, jak i autorem tekstów. Wspólnie z zespołem nagrał trzy płyty, w tym dwa albumy studyjne oraz jeden minialbum. Cochise zdobyli wyróżnienie na koncercie Rockfest 2005 oraz nagrali pierwsze demo 9 oraz krążek DVD z Rockfest 2005. 10 lutego 2010 ukazał się pierwszy album zespołu zatytułowany Still Alive. Wcześniej, w grudniu 2009, Małaszyński wspólnie z zespołem nagrał składankę promującą stolicę Podlasia – Białystok muzyczny 2009. Znalazł się tam utwór Cochise „EX”. Z kolei na składance Tribute to Danzing, wydanej w lutym 2010, można posłuchać, nagranego specjalnie na tę okazję, coveru zespołu Danzing „Lick The Blood Off My Hands”. 14 maja 2012 ukazała się druga płyta Cochise Back to Beginning, wydana przez wytwórnię Mystic, a 10 lutego 2014 premierę miała trzecia – 118, której wydawcą był Metal Mind Productions. 2 października 2015 ukazała się czwarta studyjna płyta – The Sun Also Rises for Unicorns. 17 sierpnia 2002 ożenił się z dawną koleżanką z liceum Joanną Chitruszko, tancerką, choreografką i pedagogiem. Mają dwoje dzieci, syna Jeremiasza (ur. 12 kwietnia 2004) i córkę Leę (ur. 2014).W 2008 miał pobiec w sztafecie olimpijskiej niosącej do Pekinu płomień, od którego w dniu otwarcia Igrzysk Olimpijskich zapłonął znicz olimpijski. 4 czerwca miał biec w Chinach w okolicach Kantonu – w dniu, w którym przypada 19 rocznica wydarzeń na placu Tian’anmen. Jednak protesty przeciwko łamaniu praw człowieka w Tybecie na dotychczasowej trasie sztafety sprawiły, że „powoli traci ona dla aktora swój urok”. Według informacji z 16 kwietnia 2008, z powodu łamania praw człowieka w Tybecie lub mieszania polityki ze sportem wszystkie te osoby zrezygnowały z udziału w sztafecie.