Cześć!

Dzisiaj po długiej przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej prezenterki telewizyjnej, dziennikarki, podróżniczki, pisarki i działaczki społecznej Martyny Wojciechowskiej.

Kilka słów o dziennikarce:

Martyna Wojciechowska (ur. jako Marta Eliza Wojciechowska 28 września 1974 w Warszawie) – polska prezenterka telewizyjna, dziennikarka, podróżniczka, pisarka i działaczka społeczna. Laureatka licznych nagród za działalność dziennikarską, reporterską i społeczną, m.in. Złotej Telekamery, dwóch MediaTorów, Nagrody Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera i Wiktora. Jest jedyną córką Joanny (ur. 1950) oraz Stanisława Wojciechowskich (ur. 1934). W wieku siedmiu lat trenowała gimnastykę artystyczną. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 306 im. ks. Jana Twardowskiego w Warszawie, jest absolwentką XXII Liceum Ogólnokształcącego im. Jose Marti w Warszawie. Z wykształcenia jest ekonomistką – zaocznie studiowała zarządzanie i marketing, zdobyła specjalizację z zarządzania zasobami ludzkimi. W 2005 obroniła z wyróżnieniem pracę końcową na podyplomowych studiach MBA w Oxford Brooks University. Mając 18 lat, rozpoczęła pracę w agencji mody Legenda. W 1997 po raz pierwszy pojawiła się na okładce magazynu „Zwierciadło”. Wkrótce później zaczęła tworzyć program o motocyklach dla łódzkiej telewizji kablowej ATV. W TVN prowadziła początkowo magazyn Automaniak, którego scenariusz napisała na maszynie biurowej ojca. W kolejnych latach była prowadzącą programów: Dzieciaki z klasą, Big Brother (2001–2002) i Studio Złote Tarasy (wraz z Maxem Cegielskim). Po zdobyciu szczytu Mount Everest otrzymała telefon z propozycją posady jako redaktor naczelna magazynów „National Geographic Polska” i „National Geographic Traveler”. Funkcję objęła w lutym 2007. Z ramienia magazynu wydała książki: „Dzieciaki Świata”, „Zwierzaki Świata”, „Kobieta na krańcu Świata” lub zapis z wyprawy na Mount Everest „Przesunąć Horyzont”. 17 stycznia 2017 zrezygnowała z posady redaktor naczelnej, przekazała swoje obowiązki Agnieszce Franus. W karierze wydawniczej współpracowała także z miesięcznikami: „Świat Motocykli”, „Auto Moto”, „Playboy” czy „Voyage”. Była redaktor naczelną polsko-angielskiego miesięcznika dla podróżujących „Kaleidoscope”. Od 2009 realizuje serię podróżniczą Kobieta na krańcu świata. Jeden z odcinków programu, poruszający temat dzieci prześladowanych w Tanzanii ze względu na albinizm, został przekształcony na dłuższy film dokumentalny Ludzie Duchy (2015), wyreżyserowany przez Wojciechowską oraz Marka Kłosowicza. Główną bohaterką filmu była nastoletnia Kabula Nkalango Mensaje, która straciła rękę w wyniku napadu na nią przez nieznanych sprawców. Pomocy dla Mansaje udzieliła fundacja „Między niebem a ziemią”, przekazując 100 tys. złotych na jej wykształcenie. W 2015 nastolatka wraz ze swoją siostrą pojawiła się na okładce majowego wydania National Geographic. Dokument został nagrodzony statuetką w kategorii „Global Awareness” na WorldMediaFestiwal 2016 w Hamburgu, a w 2017 otrzymał nagrodę Złotej Nimfy na Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnym w Monte Carlo w kategorii „Informacja – dokument na tematy bieżące”. Brała udział w kampaniach reklamowych produktów: Actimel (2007), Timotei (2010), Sony (2009–2010), Radio Zet (2011), Orange Travel (2012), Coffee Heaven oraz Fundacja WWF Polska (2012), Play (2017–2018), Pantene (2018), W. Kruk (2017 i 2018). Przez udział w kampanii Żywiec Zdrój (2018) z użyciem hasła Plastik nie jest taki zły spotkała się z ostrą krytyką. W styczniu 2017 została dyrektorką programową Travel Channel, kanału podróżniczego TVN. Od września 2020 TVN Style emituje prowadzony przez nią program Discovery dla Ziemi. W kwietniu 2021 założyła kanał „Dalej” na platformie YouTube. Na kanale są prezentowane rozmowy z osobami, które są dla niej inspiracją. Jest ambasadorką kampanii Girls can achieve anything! organizowanej przez Lego w 2022. Jest kierowcą rajdowym. W wieku 17 lat uzyskała Międzynarodową Sportową Licencję Rajdową i Wyścigową na pojazdy dwu- i czterokołowe. Zorganizowała Zespół Rajdowy Mocne Rally, którego była rzecznikiem prasowym. Współpracowała także z Teamem EFL Corsa Rally. Pasję do motoryzacji łączy z zamiłowaniem do nurkowania (jest licencjonowanym nurkiem technicznym Normoxic Trimix Diver IANDT oraz Divemaster PADI) i wszelkich sportów ekstremalnych (m.in. wspinaczka wysokogórska) oraz podróżowaniem. W 2002, będąc w parze z Jarosławem Kazberukiem, wzięła udział w rajdzie Sahara-Dakar, zajmując przedostatnie, 44. miejsce w klasyfikacji generalnej, ze stratą 62 godzin do zwycięzcy. Samochód, którym się poruszała, Toyota Land Cruiser, początkowo planowany na sprzedaż, został skradziony podczas transportu na statku. Ukończyła go jako pierwsza Polka i kobieta z Europy Środkowo-Wschodniej. W 2003 wzięła również udział w rajdzie Transsyberia, kierując na zmianę z Andrzejem Derengowskim. Trasa, licząca prawie 14 tysięcy kilometrów, zakończona została 30 września 2003 w Magadanie. Na mecie stawili się jako jedyna polska grupa, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. Jest honorową ambasadorką WWF Polska. Wsparła m.in. apel o ochronę najstarszego parku narodowego Wirunga w Afryce przed odwiertami naftowymi (pod naciskiem globalnej akcji firmy Total i Soco wycofały się ze swoich planów). Wspiera ochronę polskich rysi. Zaangażowała się także w akcję „Nie mów do mnie misiu”, która miała na celu szerzenie wiedzy o żyjących w Polsce niedźwiedziach. W 2013 została członkinią Polskiej Akcji Humanitarnej. Włączyła się wówczas w pomoc dla uchodźców z Syrii. Dwa lata wcześniej, w 2011, klub PAH SOS został objęty patronatem National Geographic Traveler. W plebiscycie Travelery 2011, organizowanym przez miesięcznik „National Geographic Polska”, PAH SOS otrzymał nominację do nagrody w kategorii „Społeczna inicjatywa roku”. Była zaangażowana w budowę kliniki hematologii dziecięcej „Przylądek Nadziei” we Wrocławiu. Po odebraniu tytułu Kobiety Roku „Twojego Stylu” w 2009, który wręczyła jej profesor Alicja Chybicka, otrzymała również zaproszenie do kliniki onkologicznej we Wrocławiu. 7 września 2015 uczestniczyła w inauguracji nowej kliniki we Wrocławiu, na budowę którego przekazała 50 tysięcy złotych. Na swoim ramieniu ma wytatuowane współrzędne geograficzne kliniki. Aktywnie uczestniczy we wszelkich imprezach oraz zbiórkach pieniędzy na rzecz Przylądka Nadziei. Jednym z przedmiotów, które zlicytowała na potrzeby fundacji, była figurka Ganesha, hinduskiego boga szczęścia i dobrobytu. Ostatecznie figurka została sprzedana za sumę 230 tys. złotych. Popiera różne akcje społeczne. Włączyła się w kampanie przeciwko okaleczaniu dziewczynek i kobiet fundacji Waris Dirie „Kwiat Pustyni”. Poparła też ogólnopolski protest kobiet, zwany „Czarnym Protestem”. W 2016 została ambasadorką akcji producenta wody mineralnej Żywiec Zdrój „Po stronie natury” w ramach Ogólnopolskiego Dnia Po Stronie Natury. W maju 2017 wyznała, że jest w trakcie adopcji dzieci z odległych zakątków świata. Jedną z nich jest Kabula Nkalango Mensaje, bohaterka filmu Ludzie Duchy, która przed sądem zeznała, że znajduje się pod opieką podróżniczki. Była pięciokrotnie zaręczona, dwa razy odwołała ślub w ostatniej chwili. Związana była z przedsiębiorcą Leszkiem Czarneckim i płetwonurkiem Jerzym Błaszczykiem, z którym ma córkę Marię (ur. 17 kwietnia 2008). 16 października 2020 wyszła za prezentera telewizyjnego Przemysława Kossakowskiego. 15 lipca 2021 potwierdziła medialne plotki o rozstaniu, a w lipcu 2022 media poinformowały o sfinalizowaniu rozwodu z orzeczeniem o winie Kossakowskiego. W 2004, podczas nagrań do serii Misja Martyna na Islandii, uległa wypadkowi samochodowemu, w którym zginął jej przyjaciel oraz operator Rafał Łukaszewicz, ona sama złamała kręgosłup. W trakcie rehabilitacji przebywała w sanatorium w Ciechocinku. We wrześniu 2016 opowiedziała o wypadku motocyklowym, w wyniku którego złamała obojczyk i wymagana była jego operacja. Tydzień od zabiegu pojawiła się na planie ósmej serii programu Kobieta na krańcu świata, który spowodował dalsze komplikacje wymagające kolejnej operacji. 29 kwietnia 2017 w północno-zachodnim Pakistanie (przy granicy z Afganistanem) wraz z ekipą programu Kobieta na krańcu świata została zatrzymana przez tamtejsze wojsko wraz z wywiadem, Inter-Services Intelligence, którzy skonfiskowali cały sprzęt wraz z kartami pamięci z nagranym dotąd materiałem. Trafili do aresztu domowego m.in. pod kontrolą policji, najpierw w górach, a następnie w Czitralu. Po niemalże dobie wyjechali autobusem do Islamabadu, skąd otrzymali wsparcie polskiego konsulatu, a także pomoc w bezpiecznym wyjeździe z kraju. Nie odzyskali skonfiskowanego materiału, ale został on wcześniej zabezpieczony przez skopiowanie na dodatkowe dyski. 7 stycznia 2019 poinformowała o urzędowej zmianie imienia z Marta na Martyna. 

Data wysłania: 08.12.2022 r.
Data otrzymania: 17.01.2023 r.
Czas oczekiwania: 40 dni

 Cześć!

Dzisiaj po długiej świąteczno-noworocznej przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej piosenkarki, autorki tekstów i kompozytorki Gosi Andrzejewicz. To jest podpis od mojej Idolki i lepszego rozpoczęcia Nowego Roku nie mogłam sobie wymarzyć.

Kilka słów o piosenkarce:

Małgorzata Andrzejewicz, niegdyś Andrzejczuk występująca głównie jako Gosia Andrzejewicz (ur. 14 stycznia 1984 w Bytomiu) – polska piosenkarka, a także autorka tekstów i kompozytorka, której twórczość klasyfikowana jest jako pop, ballada, hip-hop, r&b, swing, muzyka elektroniczna, disco, house i dance-pop. Debiutowała na rynku muzycznym w 2004. Do 2019 wydała pięć albumów studyjnych i wylansowała przeboje, takie jak „Pozwól żyć”, „Słowa”, „Trochę ciepła” czy „Otwórz oczy”. Otrzymała dwie złote płyty. W dzieciństwie uczyła się gry na fortepianie. Pierwsze utwory zaczęła pisać w latach licealnych. Ukończyła naukę w IV Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Bytomiu. Studiowała zarządzanie i marketing w Bielskiej Wyższej Szkole im. J. Tyszkiewicza. Śpiewała w jazzowo-popowym zespole założonym przez studentów Akademii Muzycznej w Katowicach. Grupa zdobyła lokalną popularność, jednak wskutek nieporozumień Andrzejewicz opuściła zespół. Przed rozpoczęciem kariery muzycznej zmieniła nazwisko z Andrzejczuk na Andrzejewicz. Zadebiutowała na rynku muzycznym w 2004 płytą Gosia Andrzejewicz, którą wydała niezależnie. Album promowany był przez dwa single: „Nieśmiały chłopak” i „Wielbicielka”. W 2005 towarzyszyła zespołowi Ivan i Delfin podczas występu w 50. Konkursie Piosenki Eurowizji w Kijowie. W tym samym roku udzieliła się gościnnie w nagraniach innych wykonawców, m.in. „First Sight” projektu Bitter Sweet czy „Waiting for Love” Krista Van D. Z piosenką „Miłość” wygrała konkurs Rap Eskadra, organizowany przez portal Wirtualna Polska oraz Radio Eska, dzięki czemu podpisała kontrakt z wytwórnią My Music. W 2006 z utworem „Dangerous Game” startowała w białoruskich eliminacjach do 51. Konkursu Piosenki Eurowizji. Zajęła w nich przedostatnie, 14. miejsce. Kolejny wydany przez nią singiel, „Pozwól żyć”, stał się jej pierwszym ogólnopolskim przebojem i utorował drogę do dalszej kariery. W kwietniu ukazała się reedycja jej pierwszej płyty zatytułowana Gosia Andrzejewicz Plus, zawierająca dodatkowy krążek z nowymi utworami, w tym z „Pozwól żyć”. Album pokrył się złotem, a latem piosenka „Słowa” podbiła kolejne listy przebojów. Jesienią 2006 wydała album pt. Lustro, który zawierał singiel „Trochę ciepła”. Piosenka okazała się ogromnym sukcesem, a płyta powtórzyła sukces poprzedniej, stając się złotą. Andrzejewicz została uhonorowana nagrodami jako debiutantka roku na galach Złote Dzioby i Eska Music Awards. W marcu 2007 wydała singiel „Lustro”, a miesiąc później premierę miało wydawnictwo The Best of Gosia Andrzejewicz, będące kompilacją utworów z poprzednich płyt. Następnie wydała teledysk do piosenki „Siła marzeń”, w którym odniosła się do jej ówczesnego konfliktu z nauczycielką śpiewu i krytykiem muzycznym, Elżbietą Zapendowską. Pojawiła się na składance Zimno? Przytul mnie!, firmowanej przez Radio Eska. Na płytę trafiły trzy jej piosenki, w tym kolejny hit – „Magia świąt”. Część dochodów ze sprzedaży płyty została przekazana na rzecz programu „Pajacyk” Polskiej Akcji Humanitarnej. Jeszcze w 2007 była jurorką w drugiej edycji programu muzycznego Viva Polska Shibuya. W 2008, przybierając pseudonim Pearline, nagrała wokal do trzech piosenek na płytę You Can Dance DJ-a Remo, w tym m.in. do nagrania tytułowego. Również w 2008 uczestniczyła w trzeciej edycji programu rozrywkowego TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie, w którym wywołała kontrowersje potyczkami słownymi z Tomaszem Jacykowem, jednym z jurorów. W 2009 z duetem Kalwi & Remi nagrała klubową piosenkę „Lips”, która została zaprezentowana podczas targów muzycznych Midem w Cannes. W tym czasie zaśpiewała również w utworze „Taste Me All Day”, umieszczonym na kolejnej płycie DJ-a Remo. W sierpniu wydała swoją kolejną solową płytę, zatytułowaną Wojowniczka, którą utrzymała w repertuarze muzyki elektronicznej. Album promowany był przez single: „Zabierz mnie”, „Wojowniczka” i „Otwórz oczy”, który został wykorzystany w jednym z odcinków serialu Polsatu Przyjaciółki. W 2010 z piosenką „You” startowała w szwajcarskich eliminacjach do 56. Konkursu Piosenki Eurowizji, jednak nie zakwalifikowała się do finałowego etapu selekcji. W lutym 2011, jako członkini krótkotrwałego projektu S#G Projects, wydała klubowy singiel „Contagious”. Wiosną 2012 w warszawskim klubie „Mirage” premierowo zaprezentowała taneczny singiel „Loverboy”, który nagrała w duecie z Dr. Albanem. Na początku sierpnia tego samego roku zaprezentowała balladę „Film”, do której teledysk wydała na początku sierpnia 2014. Jesienią 2012 wydała singiel „Choose to Believe”, w którym gościnnie pojawił się NatStar, zwycięzca ogłoszonego przez Andrzejewicz konkursu dla raperów. 25 listopada 2014 wydała dwupłytowy album pt. Film, który promowała singlami: „Ciszej”, „Klucz”, „Obiecaj mi” i tytułowym. W następnych latach wydała single „Moc” (2016), „Doceń to” (2017) i „Dlaczego” (2019). Jesienią 2020 zajęła trzecie miejsce w finale trzynastej edycji programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo, w następnych latach wystąpiła w dwóch bożonarodzeniowych odcinkach programu (2020, 2021). W kwietniu 2021 wydała singel „Delete”. W tym samym roku miała premierę piosenka „Nie będziesz szła sama”, nagrana z Mandaryną i Iną, która jest coverem utworu „All The Things She Said” zespołu Tatu oraz nowa wersja jej przeboju „Otwórz oczy”. We wrześniu 2022 wydała singel „Tylko Mój”. Ma brata i siostrę. Jest związana z producentem muzycznym Arturem „St0ne” Kamińskim, z którym ma syna, Mateusza (ur. 2015). Fascynuje się Włochami. Mówi biegle po włosku, a także angielsku.