Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od holenderskiego producenta muzycznego oraz DJ'a Hardwell.

Kilka słów o producencie:

Hardwell, właściwie Robbert van de Corput (ur. 7 stycznia 1988 w Bredzie) – holenderski producent muzyczny oraz DJ. Znany z komponowania muzyki zaliczającej się do gatunków bigroom house, electro house i dutch house. We wrześniu 2018 roku ogłosił przerwę od kariery DJ-a, koncentrując się na produkcji muzyki. Współpracował z takimi producentami, jak Tiësto, Showtek czy Nicky Romero. W 2011 roku pierwszy raz pojawił się w rankingu DJ Magazine, zajmując 24 miejsce, plasując się między Steve'em Angello i Artym. W 2010 roku założył własną wytwórnię płytową pod nazwą Revealed Recordings, która wypromowała takich wykonawców, jak Dannic, Dyro czy Jordy Dazz. 2011 rok był czasem, kiedy zyskał największy rozgłos i uznanie w środowisku elektronicznej muzyki tanecznej, a następnie podjął współpracę z wykonawcami muzyki electro i progressive house, oraz wystąpił na takich festiwalach muzyki elektronicznej, jak Tomorrowland, Ultra Music Festival, Creamfields czy Electric Zoo. W tym samym roku rozpoczął realizację własnej audycji radiowej Hardwell On Air. W 2012 roku w rankingu DJ Magazine zajął szóste miejsce. W 2013 oraz 2014 roku zwyciężył w zestawieniu zyskując tytuł najpopularniejszego DJ-a na świecie, w 2015 uplasował się na drugim, w 2016 na trzeci, a w 2017 roku na czwartym miejscu. 17 listopada 2013 odbyła się premiera filmu dokumentalnego I Am Hardwell. Projekcja miała miejsce podczas festiwalu Amsterdam Dance Event, w amsterdamskim kinie Tuschinski. Wydanie na DVD ukazało się 5 dni później. 

Autograf dostałam od koleżanki Małgosi.

 Cześć!

 Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiego piosenkarza, kompozytora i tekściarza Arka Kłusowskiego.

Kilka słów o piosenkarzu:

 Arkadiusz Kłusowski (ur. 14 kwietnia 1992 w Rzeszowie) – polski piosenkarz, kompozytor i tekściarz. Jest absolwentem Technikum Hotelarstwa w Zespole Szkół Gastronomicznych w Rzeszowie. Ukończył naukę w klasie śpiewu solowego w rzeszowskiej Szkole Muzyki Rozrywkowej „Pro Musica”. Był solistą Młodzieżowego Domu Kultury w Rzeszowie oraz rzeszowskiego Centrum Sztuki Wokalnej. Mając 19 lat, stworzył Rzeszowską Grupę Artystyczną, a także zorganizował festiwal „Rzeszowskie Święto Wokalne”, który miał na celu propagowanie twórczości zmarłych artystów. Był również solistą 21 Brygady Strzelców Podhalańskich. Jesienią 2013 wziął udział w przesłuchaniach do trzeciej edycji programu TVP2 The Voice of Poland. Dołączył do drużyny prowadzonej przez Marię Sadowską, jednak w późniejszym etapie znalazł się w drużynie Tomsona i Barona, po czym dotarł do finału, w którym zajął trzecie miejsce. Po udziale w konkursie podpisał kontrakt z wytwórnią muzyczną Universal Music Polska. Jest pomysłodawcą koncertu poświęconego pamięci Anny Jantar Tribute to Jantar (2015), a także koncertu Wysocki. Wschody i Zachody (2018) z piosenkami Włodzimierza Wysockiego. W 2015 zadebiutował występem w spektaklu Cohen – Nohavica w reżyserii Mariana Opani, wystawianym w warszawskim Teatrze Buffo. W lutym 2016 wydał singel „Try”, którego producentem został MaJLo. W 2017 wziął udział w projekcie Łukasza Gorczycy „Gorczyca i Przyjaciele”, dzięki któremu nawiązał współpracę z gitarzystką Jennifer Batten i Jackiem Moore’em, z którym stworzył projekt muzyczny A.M.G. Również w 2017 zakwalifikował się z piosenką „To już za nami” do udziału w koncercie „Debiuty” w ramach 54. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, jednak wycofał się z występu wskutek bojkotu imprezy przez polskich wykonawców, co było szeroko komentowane w mediach. We wrześniu uczestniczył w festiwalowym konkursie. W 2018 był jednym z jurorów w pierwszej edycji programu Polsatu Śpiewajmy razem. All Together Now. 22 marca 2019 wydał debiutancki album studyjny, zatytułowany Po tamtej stronie, na którym znalazły się kompozycje autorstwa m.in. Darii Zawiałow. Płyta zebrała pozytywne recenzje od krytyków. 27 lipca wystąpił na Scenie Ż podczas Męskiego Grania w Gdyni. Autor tekstów piosenek dla innych wykonawców, w tym m.in.: Ewy Farny, Dody czy Mateusza Ziółki. 

 

 Autograf dostałam od koleżanki Małgosi.

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej piosenkarki Aleksandry Jabłonki.

Kilka słów o piosenkarce:

Aleksandra Jabłonka (początkowo występująca pod pseudonimem Alexandra) (ur. 3 kwietnia 1988 w Kętrzynie) – polska piosenkarka. W dzieciństwie brała udział w licznych konkursach muzycznych. W wieku czterech lat wygrała swój pierwszy konkurs wokalny na Festiwalu Piosenki Dziecięcej. Dwukrotnie wystąpiła na Festiwalu Muzyki Krzysztofa Klenczona w Poznaniu: w 2001 zajęła 3. miejsce, a w 2002 wygrała za interpretację utworu „Latawce z moich stron”. W 2009 wzięła udział w konkursie „Debiuty” na 46. KFPP w Opolu, gdzie wykonała utwór „Zakochani są wśród nas” z repertuaru Heleny Majdaniec. W 2010 rozpoczęła współpracę z TVP1 jako jedna z wokalistek programu rozrywkowego Jaka to melodia?. W tym samym roku nagrała utwory „Kiss” i „Girls” na album duetu DJ-skiego Kalwi & Remi pt. Kiss Me Girl. Jeden z nich, „Kiss” wykonała w konkursie Bydgoszcz Hit Festiwal 2010 na „Polski hit lata”. Następnie wzięła udział w przesłuchaniu na nową wokalistkę zespołu Łzy, a jej interpretacja utworu „Gdybyś był” z castingu znalazła się na albumie grupy pt. Bez słów.... Mimo niepowodzenia została zauważona przez lidera Łez Adama Konkola, który zaproponował jej solową współpracę. 7 lutego 2012 nakładem EMI Music Poland wydała debiutancki album studyjny zatytułowany Popłyniemy daleko, który został wyróżniony złotą płytą. Tytułowy singel oraz „Mówisz mi, że przepraszasz” stały się przebojami, a Alexandra była nominowana do nagrody Eska Music Awards w kategorii Najlepszy debiut. 4 sierpnia tego samego roku wystąpiła na Festiwalu Piosenki Rosyjskiej w Zielonej Górze, gdzie w rywalizacji o „Złoty Samowar” wykonała utwór „Wybirat’ czudo” Niuszy. Pod koniec 2012 zakończyła współpracę z Konkolem i jego firmą Konkol Music. 15 kwietnia 2013 podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Universal Music Polska i od tamtej pory posługuje się swoim prawdziwym imieniem i nazwiskiem. W czerwcu 2013 wydała singel „SMS”. 1 czerwca 2014 rozpoczęła trasę koncertową #Zasady Tour. 27 czerwca 2014 opublikowała premierowy utwór pt. „Tyle chwil”. Latem 2014 wydała singel „Zasady”, który nominowany był do tytułu „Jedynkowego Przeboju Wakacji” Programu Pierwszego Polskiego Radia. W 2020 wzięła bez powodzenia udział w programie The Voice of Poland. 

 

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od prezentera radiowego Michała Sobkowskiego.

Kilka słów o prezenterze:

Michał MICHU Sobkowski, na co dzień prezenter ogólnopolskiego pasma w Radiu ESKA, gospodarz codziennego programu w telewizji Fokus TV oraz ekspert cotygodniowego programu „Bywanie na dywanie” dla Eska TV i Nowa TV, w swojej ofercie ma również usługi lektorskie on-line. Przede wszystkim jednak to prowadzący różnorakie imprezy; od tych klubowych po gale „pod krawatem”.

źródło: michalsobkowski.pl 

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od członków zespołu muzycznego disco polo Vey Nice.

Autograf dostałam od koleżanki Małgosi.

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiego muzyka Roberta Klatt.

Kilka słów o muzyku:

Robert Jerzy Klatt (ur. 6 października 1972 w Sochaczewie) – polski muzyk. Lider i założyciel zespołu, kompozytor, drugi wokalista i autor tekstów zespołu Classic, były prezenter programu poświęconemu muzyce disco polo Szczęśliwa Ósemka w Polsacie 2, organizator i pomysłodawca Festiwalu Muzyki Tanecznej w Ostródzie, jest on producentem i dyrektorem artystycznym festiwalu. Był również scenarzystą i pomysłodawcą teleturnieju Na zawsze razem dla Telewizji Polsat, producentem muzycznym Muzycznej windy dla Polsatu, Muza.pl dla TV4 i współproducentem programu Kuźnia talentów w TVP3.  Ma na swoim koncie nagrody jako członek zespołu Classic, a także odznaczenie za organizację Mistrzostw Europy w Koszykówce w 2009 roku w Polsce. Od marca 2009 roku prowadzi program Disco Polo Live, najpierw emitowany do wiosny 2011 na antenie iTV, a od maja 2011 roku na antenie Polo TV. Dawniej prowadził też program Power Play w Polo TV. Jego brat, Piotr Klatt, jest również muzykiem. 

 

 Autograf dostałam od koleżanki Małgosi.

Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od wokalisty zespołu muzycznego Classic- Mariusza Winnickiego.

 Cześć!

Dzisiaj po weekendowej przerwie chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej aktorki i piosenkarki Natalii Lesz.

Kilka słów o aktorce:

Natalia Lesz (ur. 27 lipca 1981 w Warszawie) – polska aktorka i piosenkarka. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV, Amerykańskiego Stowarzyszenia Kompozytorów, Autorów i Wydawców (ASCAP) oraz Związku Artystów Scen Polskich (ZASP). Honorowa obywatelka Gruzji. Przez osiem lat uczęszczała do Szkoły Baletowej w Warszawie. Trenowała również łyżwiarstwo figurowe. W 2004 ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Tisch School of the Arts na Uniwersytecie Nowojorskim i z wyróżnieniem otrzymała tytuł Bachelor of Fine Arts (B.F.A.). Ukończyła również Łódzką Akademię Muzyczną, im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów na Wydziale Wokalno-Aktorskim (specjalizacja – wokalistyka estradowa). Zadebiutowała na rynku fonograficznym 11 kwietnia 2008 albumem studyjnym, zatytułowanym po prostu Natalia Lesz, nad którym pracowała w Los Angeles. Z promującym płytę singlem „Power of Attraction” dotarła do 24. miejsca notowania amerykańskiego magazynu „Billboard” Hot Dance Club Songs. Z piosenką wystąpiła w półfinale 45. Międzynarodowego Sopot Festivalu. W 2008 została nagrodzona statuetką VIVA Comet Awards i Superjedynką w ramach 45. KFPP w Opolu; obie nagrody otrzymała za „debiut roku”. Występowała jako support przed koncertami Céline Dion, Miki i Patrici Kaas. W 2009 nawiązała współpracę z Dariuszem Krupą, który został jej menedżerem. W 2009 otrzymała nominację do Fryderyka za fonograficzny debiut roku. W 2010 za wykonanie utworu „RadioActive” w konkursie „Trendy” na festiwalu TOPtrendy 2010 w Sopocie otrzymała nagrodę dziennikarzy. W 2011 nagrała cover utworu Filipinek pt. „Batumi”, który został wybrany przez rząd Gruzji jako utwór promujący ten kraj w Polsce. 18 października 2011 wydała drugi album studyjny pt. That Girl, który za sprzedaż ponad 15 tysięcy egzemplarzy uzyskał status złotej płyty. W 2013 teledysk do jej piosenki „Beat of My Heart” emitowany był na kanale HBO Plus Latin America w Brazylii, Meksyku, Argentynie, Kolumbii i Wenezueli. W 2015 zakwalifikowała się do finału 18. Konkursu „Pamiętajmy o Osieckiej”. W swoim dorobku ma ponad dwadzieścia ról filmowych i telewizyjnych. Popularność przyniosła jej rola Ingi Sawczuk w serialu Tancerze. Zagrała również m.in. w Plebanii, Pierwszej miłości, Ojcu Mateuszu, Komisarzu Alexie, Dziewczynach ze Lwowa i Singielce. W 2014 zagrała główną rolę w krótkometrażowym filmie fabularnym Teresy Czepiec Test, którego premiera odbyła się w 2015. Film zdobył m.in. Srebrną Palmę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Meksyku, nagrodę dla najlepszego filmu zagranicznego na Festiwalu Filmowym na Florydzie oraz nagrodę w konkursie „First Shot” na Festiwalu Filmowym „Suspense Film Festival” w Kołobrzegu. W 2019 dołączyła do stałej obsady serialu Telewizji Polskiej Korona królów oraz serialu telewizji TV4 Gabinet numer 5. W 2022 premierę miał film Gierek, w którym zagrała rolę wokalistki o imieniu Stella. Nagrała też piosenkę promującą ten film pt. „Gdybyśmy (to skomplikowane)”, której jest współautorką wraz z Mikołajem Milcke i Marcinem Kuczewskim. Była finalistką ósmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2008) i opiekunką jednej z drużyn biorących udział w pierwszej edycji programu TVN Mali giganci (2015). Jest córką Aleksandra i Grażyny Leszów. Jej ojciec jest współzałożycielem firmy informatycznej Softbank. Ze związku z chirurgiem Adamem Maciejewskim ma córkę Alicję (ur. listopad 2014). 

Autograf dostałam od przyjaciółki Małgosi.

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od polskiej piosenkarki, autorki tekstów, kompozytorki, producentki muzycznej i projektantki ubrań Mery Spolsky.

Kilka słów o piosenkarce:

Mery Spolsky, właśc. Maria Ewa Żak (ur. 14 listopada 1993 w Warszawie) – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, producentka muzyczna oraz projektantka ubrań. Przez lata aktywności muzycznej wystąpiła na festiwalach muzycznych, takich jak Europejskie Targi Muzyczne CoJestGrane w Warszawie, Enea Spring Break w Poznaniu, Open’er Festival, Kraków Live Festival, Orange Warsaw Festival, Męskie Granie, Late Summer Festival, United Islands of Prague czy FEST Festival. Wystąpiła jako support przed Imany podczas koncertów w Poznaniu i Warszawie. Jest córką Ewy i Arkadiusza Żaków. Mając 14 lat zaczęła naukę gry na gitarze, którą otrzymała od ojca. Ukończyła naukę w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia nr 2 im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec. Uczęszczała do Ogniska Teatralnego u Machulskich. Studiowała filologię angielską i amerykanistykę na Uniwersytecie Warszawskim oraz scenariopisarstwo w Warszawskiej Szkole Filmowej. Pierwszym jej zespołem, z którym zaczęła występować na większych scenach, był psychodeliczny Makijaż. Później, wraz z Kubą Bąkałą, stworzyła duet Różowe Okulary; kompozycje tego projektu były bliższe muzyce pop. Od 2014 działa pod pseudonimem Mery Spolsky. Wystąpiła na Grechuta Festival, na którym zaprezentowała własną interpretację utworu „Śpij, bajki śnij”, za którą dostała II nagrodę. W marcu 2015 wystąpiła podczas 36. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, na którym zdobyła wyróżnienie za wykonanie własnego utworu „Imperium moich czarnych brwi” i interpretację piosenki „Kiedy mnie już nie będzie” z tekstem Agnieszki Osieckiej. 12 czerwca wystąpiła z utworem „Cała jesteś w skowronkach” w koncercie „Debiutów” w ramach 52. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na którym zdobyła nagrodę za najlepszy debiut od Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych (SAWP). W październiku została laureatką nagrody głównej i nagrody publiczności podczas festiwalu Pejzaż bez Ciebie, na którym wykonała autorską interpretację utworu Marka Grechuty „W dzikie wino zaplątani”. W plebiscycie „Przebój roku 2015” radia Tok F W 2016 zajęła pierwsze miejsce na festiwalu Carpathia w Rzeszowie, otrzymała też nagrody w kategoriach: „najlepsza kompozycja” i „najciekawsza osobowość sceniczna”. Kilka miesięcy później zajęła drugie miejsce na Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie i podpisała kontrakt z wytwórnią Kayax. Pod koniec roku pojawiła się gościnnie w utworze „Romantyczna miłość” rapera Vixena. W czerwcu 2017 wydała debiutancki singel „Miło było pana poznać”, do którego zrealizowała teledysk. Utwór został „Przebojem roku” w plebiscycie Radia Kampus „Same Sztosy 2017”. 8 września wydała teledysk do singla „Alarm”, który nakręciła w Tokio. Dokładnie tydzień później wydała debiutancki album studyjny pt. Miło było pana poznać. Album zapewnił jej dwie nominacje do Nagrody Muzycznej „Fryderyk” w kategoriach „fonograficzny debiut roku” i „album roku elektronika”. 8 marca 2018 udostępniła wideoklip do piosenki „Liczydło”, ostatniego singla promującego płytę Miło było pana poznać. Wystąpiła w ramach cyklu Sofar Sounds Warsaw, podczas którego zaprezentowała m.in. nową wersję utworu „Miło było pana poznać”. 7 czerwca 2019 wydała singel „Fak”, będący pierwszym utworem z jej drugiego albumu studyjnego, Dekalog Spolsky. Album dotarł do 15. miejsca listy pięćdziesięciu najlepiej sprzedających się płyt w Polsce. We wrześniu premierę miał utwór „Bigotka”. W styczniu 2020 za płytę otrzymała nominację do Fryderyka w kategorii „album roku elektronika”. W maju wzięła udział w akcji #hot16challenge2, promującej zbiórkę funduszy na rzecz personelu medycznego pracującego w czasie trwania pandemii COVID-19. We wrześniu ukazał się utwór nagrany z Kayah „Królestwo kobiet” nawiązujący do serialu TVN pod tym samym tytułem. W listopadzie zaśpiewała utwór „Sorry from the Mountain” w finale 9. sezonu reality show Top Model. Na początku grudnia wraz z Julią Wieniawą i Arkiem Kłusowskim wydali świąteczny singel „Wspólna chwila”, który powstał na potrzeby nowego spotu promującego portal Allegro. Od marca 2020 prowadzi autorską audycję Alfabet Spolsky w newonce.radio. W 2021 nakładem Wydawnictwa Wielka Litera ukazała się debiutancka powieść piosenkarki pt. Jestem Marysia i chyba się zabiję dzisiaj. 

 Autograf dostałam od koleżanki Małgosi.

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od brytyjskiego polityka, członka Izby Gmin, przywódcy Partii Pracy i premiera Wielkiej Brytanii Tony'ego Blaira.

Kilka słów o polityku:

Tony Blair, właśc. Sir Anthony Charles Lynton Blair (ur. 6 maja 1953 w Edynburgu) – brytyjski polityk, w latach 1983–2007 członek Izby Gmin, w latach 1994–2007 przywódca Partii Pracy, w latach 1997–2007 premier Wielkiej Brytanii. Urodził się w edynburskim Queen Mary Maternity Home. Jest synem prawnika i działacza Partii Konserwatywnej Leo Blaira i Hazel Corscadden, córki George Corscaddena. Dzieciństwo spędził w Durham, gdzie jego ojciec był wykładowcą uniwersyteckim. Uczył się w prywatnej szkole Fettes, określanej mianem „szkockiego Eton”. Jest absolwentem prawa na St John’s College w Uniwersytecie Oksfordzkim oraz City Law School w City University of London. W czasie studiów Blaira jego matka zmarła na raka. Po ukończeniu uczelni Blair rozpoczął praktykę w Lincoln’s Inn. W 1975 wstąpił do Partii Pracy. Jego pierwsza próba dostania się do parlamentu z okręgu Beaconsfield w 1982 była nieudana, ale zwróciła na Blaira uwagę lidera laburzystów Michaela Foota. W 1983 wystartował w wyborach do Izby Gmin w nowo utworzonym okręgu Sedgefield. Wybory te wygrał uzyskując 47,6% głosów. Podczas kampanii wyborczej dał się poznać jako zwolennik wystąpienia Wielkiej Brytanii z EWG oraz jednostronnego rozbrojenia nuklearnego. Swoją pierwszą mowę na forum Izby Gmin wygłosił 6 lipca 1983. Po wyborach Blair szybko awansował w partyjnej hierarchii. Już w 1984 został głównym mówcą opozycji ds. finansowych. Wkrótce związał się z reformatorskim nurtem w partii reprezentowanym przez jej lidera Neila Kinnocka. Po wyborach 1987 został członkiem opozycyjnego zespołu ds. handlu i przemysłu, gdzie zajmował się sprawami Londynu. W 1988 został członkiem gabinetu cieni jako minister ds. energii, a rok później został ministrem ds. zatrudnienia. Przed wyborami 1992 opowiadał się za modernizacją programu laburzystów i odpowiadał za wprowadzenie programu płacy minimalnej. Wybory 1992 zostały przez Partię Pracy przegrane i Kinnock podał się do dymisji. Nowy lider laburzystów, John Smith, mianował Blaira opozycyjnym ministrem spraw wewnętrznych. Po nagłej śmierci Smitha w 1994 Blair wystartował w wyborach na lidera partii, w których pokonał Johna Prescotta i Margaret Beckett. Jako Lider Opozycji został powołany do Tajnej Rady. Stojąc na czele partii kontynuował rozpoczętą przez poprzedników reformę struktur partyjnych i starania o przesunięcie programu partii na pozycje centrowe. Blair ograniczył m.in. wpływy związków zawodowych w partii i usunął z jej programu postulat nacjonalizacji gospodarki. W wyborach 1 maja 1997 Partia Pracy, po raz pierwszy od 18 lat, pokonała konserwatystów, zdobywając absolutną większość 179 mandatów w Izbie Gmin. Zwycięstwa w kolejnych wyborach (w 2001 i 2005) uczyniły zeń najdłużej urzędującego laburzystowskiego premiera. Prowadził prorynkową politykę, tzw. „New Labour”. Rozpoczął również proces nadawania większej samodzielności częściom składowym brytyjskiej monarchii. 10 kwietnia 1998 podpisano porozumienie wielkopiątkowe, które (przynajmniej w teorii) kończyło protestancko-katolicki konflikt w Irlandii Północnej. W listopadzie 1998 Blair został pierwszym brytyjskim premierem, który przemawiał na forum Dáil Éireann, izby niższej irlandzkiego parlamentu. Większą samodzielność otrzymały Szkocja i Walia, gdzie powołano do życia regionalne ciała ustawodawcze. Kiedy Partia Pracy była w opozycji głośno krytykowała rządzących konserwatystów za zbyt miękką, jej zdaniem, postawę w sprawie wojny w Bośni. Będąc u władzy Blair poparł w 1999 zdecydowane działania NATO podczas konfliktu w Kosowie. Po atakach z 11 września 2001 Blair popierał działania Stanów Zjednoczonych w Afganistanie i Iraku. Za popieranie polityki USA Blair został w 2003 odznaczony Złotym Medalem Kongresu (jako pierwszy Brytyjczyk od czasu Winstona Churchilla) oraz Ellis Island Medal of Honour jako pierwszy nie-Amerykanin w historii. Proamerykańska polityka zagraniczna nie zyskiwała Blairowi sympatii w kraju i w wyborach 2005 przewaga laburzystów w Izbie Gmin spadła ze 167 do 66 mandatów. Wybory lokalne w 2006 Partia Pracy przegrała. Od listopada 1999 był wiceprzewodniczącym Międzynarodówki Socjalistycznej. 10 maja 2007 ogłosił swoją rezygnację ze stanowiska lidera Partii Pracy i zapowiedział, że 27 czerwca złoży rezygnację na ręce królowej Elżbiety II z urzędu premiera. 24 czerwca 2007 Gordon Brown zastąpił go na stanowisku przewodniczącego Partii Pracy, a 27 czerwca 2007 na stanowisku premiera Wielkiej Brytanii. Jednocześnie Blair zrezygnował z miejsca w parlamencie. Były taoiseach Irlandii Bertie Ahern poinformował 27 czerwca 2007, że Blair zgodził się objąć stanowisko międzynarodowego wysłannika na Bliski Wschód tzw. kwartetu bliskowschodniego i zajmie się procesem pokojowym w tym regionie. 

Autograf dostałam od koleżanki Małgosi.

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf od angielskiej artystki telewizyjnej, radiowej i scenicznej Debbie McGee.

Kilka słów o artysce:

Debra Ann McGee (ur. 31 października 1958) to angielska artystka telewizyjna, radiowa i sceniczna, która jest najbardziej znana jako asystentka i wdowa po magu Paulu Danielsie . McGee jest byłą tancerką baletową i przez trzy lata była dyrektorem artystycznym własnego zespołu baletowego. Prezentuje niedzielny poranny program dla BBC Radio Berkshire . McGee była finalistką programu BBC Strictly Come Dancing 2017 , zwycięzcą Świątecznej Specjalności 2019, a od stycznia 2018 jest stałym członkiem panelu Loose Women.  McGee urodziła się w 1958  w Kingston upon Thames , jako córka Patricka McGee i Lillian Howes. Ma dwoje młodszego rodzeństwa, siostrę Donnę i brata Roberta.  Kiedy McGee była mała, jej rodzice prowadzili sklep na rogu . Później jej ojciec pracował w dużej firmie produkcyjnej produkującej złote pierścionki i inną biżuterię.  McGee uczęszczał do Szkoły Podstawowej Our Lady Immaculate RC w Tolworth , a następnie do Tolworth Girls' School , szkoły średniej również w Tolworth. W wieku 16 lat McGee wziął udział w przesłuchaniu i zdobył miejsce w Królewskiej Szkole Baletowej . Po ukończeniu studiów wstąpiła do Iranian National Ballet Company w Teheranie . W wieku 19 lat została członkiem Corps de Ballet, a później solistką, ale jej karierę baletową przerwała rewolucja irańska . Została zmuszona do ucieczki z kraju i wróciła do Wielkiej Brytanii z niewielkimi pieniędzmi i majątkiem. Poszukując nowej pracy wzięła udział w przesłuchaniu do Bernarda DelfontOrganizacja, która była odpowiedzialna za szereg dużych pokazów letniskowych i produkcji objazdowych.  Delfont znalazła jej pracę, występując na scenie z magiem Paulem Danielsem w jego letnim przedstawieniu w 1979 roku w Britannia Pier Theatre w Great Yarmouth . Poznała Danielsa w dniu 23 maja 1979 roku na próbach do spektaklu, które odbyły się w sali kościelnej w Londynie.  Później dołączyła do trupy Second Generation Dougie Squires jako tancerka, która objechała Europę z takimi aktorami jak Chris de Burgh i James Last . Po zimowej pracy nad pantomimą, McGee ponownie dołączył do Danielsa na swój letni sezon 1980 w Bournemouth . Następnie wystąpiła w jego londyńskim show It's Magic , które rozpoczęło się 10 grudnia 1980 roku i które do czasu zamknięcia 14 miesięcy później stało się najdłużej trwającym pokazem magicznym, jaki kiedykolwiek grano na West Endzie. McGee osiągnął krajową i międzynarodową sławę dzięki występom telewizyjnym z Danielsem. Po obejrzeniu jej na scenie w West Endzie producent BBC , John Fisher, poprosił Debbie, aby wystąpiła w serialu BBC1 The Paul Daniels Magic Show , który rozpoczął się w 1979 roku. Serial ten trwał do 1994 roku i regularnie przyciągał 15 milionów widzów w Wielkiej Brytanii i sprzedano do 43 krajów.  Daniels regularnie określał McGee w swoich programach telewizyjnych jako „Urocza Debbie McGee”, co weszło do kultury popularnej jako stereotyp asystentów magików.  Daniels i McGee pobrali się w Buckinghamshire  w kwietniu 1988.  W październiku 1991 roku McGee została pierwszą kobietą członkinią The Magic Circle , stowarzyszenia brytyjskich zawodowych magików. Uczciła to, występując w telewizji, aby wykonać sztuczkę w towarzystwie Danielsa jako jej asystenta "The Lovely Paul", któremu nie pozwolono mówić podczas występu.  McGee była zdobywcą nagrody Maskelyne 's Magic Circle w 2017 roku „za zasługi dla brytyjskiej magii”, tej samej nagrody, którą jej mąż otrzymał w 1988 roku.   Rozrywka McGee obejmuje golf i grała w wydarzeniach charytatywnych dla celebrytów.  W 2000 roku McGee i Daniels założyli Ballet Imaginaire , aby produkować pokazy baletowe i jeździć po całym kraju. Jednak przedsiębiorstwo nie odniosło sukcesu finansowego.  W 2004 roku McGee zaprezentował Box Jumpers , dwuczęściowy radiowy film dokumentalny o asystentach magików dla BBC Radio 4 . Pracuje jako prezenterka dla BBC Radio Berkshire , gdzie od 8 czerwca 2008 roku prowadzi regularne niedzielne audycje od 9 rano do południa.  12 czerwca 2018 r. McGee był gościem programu BBC Radio 4 My Teenage Diaries.  W 2001 roku McGee i Daniels byli bohaterami odcinka When Louis Met... , filmu dokumentalnego nakręconego przez Louisa Theroux . Odcinek zatytułowany When Louis Met... Paul and Debbie został wyemitowany przez BBC Two , a następnie przez Netflix.  W 2001 roku McGee pojawił się w filmie dokumentalnym Paul Daniels w czarnej dziurze , który wezwał Danielsa do uznania Danielsa za słynnego maga w Stanach Zjednoczonych w ciągu jednego tygodnia.  McGee pojawił się w talk show komika Caroline Aherne The Mrs Merton Show w 1995 roku;  Postać Aherne, pani Merton, zapytała McGee „co najpierw przyciągnęło cię do milionera Paula Danielsa?”,  żart, który później został uznany za drugi najlepszy w Wielkiej Brytanii . Para później żartowała z tego żartu, a Daniels powiedział: „Kiedy Debbie i ja pobraliśmy się, z pewnością nie byłam milionerem, a inną zabawną rzeczą było to, że Caroline właśnie wyszła za milionera, więc pomyśleliśmy, że to histeryczne”.  Nazywając ciągłą popularność żartu „pięknym”, McGee przypisuje pojawienie się pani Mertonza rozkręcenie własnej sławy, mówiąc: „po pani Merton ludzie zaczęli mnie naprawdę rozpoznawać. To dało nam wielki rozgłos”. W październiku 2004 roku McGee i jej mąż pojawili się w The Farm , wersji Five programu RTÉ Celebrity Farm . W maju 2006 roku pojawiła się w The X Factor: Battle of the Stars z mężem śpiewającym „ Let Me Entertain You ” Robbiego Williamsa . Debbie i Paul zostali wyeliminowani w pierwszej rundzie programu talentów. 1 kwietnia 2007 roku McGee pojawiła się wraz ze swoim mężem Vanessą Feltz i jej narzeczonym Benem Ofoedu w słynnym wydaniu hitu telewizyjnego Channel 4 Wife Swap . W 2008 roku McGee pojawił się w Ant & Dec's Saturday Night Takeaway . 14 września 2010 roku McGee pojawił się w celebryckiej wersji Come Dine with Me.  W 2012 roku McGee pojawiła się jako siebie w jednym z odcinków serialu komediowego Stella w Wielkiej Brytanii .W 2017 roku McGee pojawił się u boku Nigela Haversa , Simona Callow i Lorraine Chase w filmie Barging Loving Celebs . W 2017 roku wzięła udział w Celebrity MasterChef . W sierpniu 2017 roku ogłoszono, że McGee wystąpi jako zawodniczka w piętnastym serialu Strictly Come Dancing , gdzie jej profesjonalnym partnerem tanecznym był Giovanni Pernice . Para dotarła do finału, ale została pokonana przez Joe McFaddena i Katyę Jones.  W listopadzie 2017 wystąpiła u boku Chesney Hawkes w Celebrity Antiques Road Trip .  W grudniu 2019 r. McGee pojawił się w teleturnieju Tenable All Stars w świątecznym wydaniu. McGee kontynuowała współpracę z mężem w miejscach na całym świecie. Ponadto, według biografii na jej osobistej stronie internetowej, od dawna pisze książkę. Książka kucharska i imprezowa napisana przez McGee pojawiła się na stronach internetowych WH Smith i Amazon o nazwie Dine with Debbie , chociaż nie jest już drukowana.  W 2005 roku została ambasadorką marki czekoladek Good Boy. W 2006 roku McGee i przyjaciółka Sue Simons założyli agencję modelek i castingów Debbie McGee Models. W lutym 2009 r. McGee i Daniels pojawili się w magazynie C loser na zdjęciu odtwarzającym zdjęcie z reklamy Armaniego , w której występował piłkarz David Beckham i jego żona Victoria.  Później, latem tego samego roku, pojawiła się w londyńskim pokazie teatralnym o nazwie Frank's Closet .  21 sierpnia 2013 McGee wziął udział w Dead Air Podcast , programie prowadzonym przez Nicka Lee i Roba Oldfielda.  Od 9 grudnia 2016 r. do 1 stycznia 2017 r. McGee zagrał w pantomimie Aladdin jako Slave of the Ring w Grand Opera House w Yorku. Znana jest z pracy z psami. 

Autograf dostałam od koleżanki Małgosi.

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od niemieckiej aktorki, aktorki głosowej, producentki filmowej i reżyserki Brigitte Grothum.

Kilka słów o aktorce:

Brigitte Kaethe Grothum (ur . 26 lutego 1935 w Dessau ) to niemiecka aktorka , aktorka głosowa , producentka filmowa i reżyserka.  Brigitte Grothum urodziła się w Dessau w 1935 roku i przeniosła się do Berlina w wieku 15 lat . Ukończyła szkołę Ricarda Huch w Berlinie-Charlottenburg , a następnie rozpoczęła naukę aktorstwa u Marlise Ludwig i Hermy Clement . Na początku, od 1954 grała głównie teatr na różnych berlińskich scenach. Później, mimo wielu zaangażowań w radiu i filmie, zawsze wracała na scenę. W 1955 po raz pierwszy wystąpiła przed kamerą w „ Reifende Jugend ”, a rok później zagrała Marion w jeździeckim dramacie Preis der Nations (Das Mädchen Marion) . Brigitte Grothum zasłynęła w 1961 roku przede wszystkim dzięki swojej głównej roli w filmie Edgara Wallace'a „Dziwna hrabina” u boku Klausa Kinskiego , z którym była wówczas również prywatnym przyjacielem. Inne adaptacje Wallace'a to Gospoda nad Tamizą i Klątwa żółtego węża . W 1966 i 1967 wystąpiła na Festiwalu w Salzburgu jako Hermia w Śnie nocy letniej Szekspira . w reżyserii Leopolda Lindtberga . W telewizji Grothum wystąpił w ponad 100 różnych produkcjach. Najdłuższe pod względem czasu zaangażowanie w telewizji miała jako Magda Färber w serialu wieczornym Drei Damen vom Grill , gdzie zagrała u boku Brigitte Miry , Gabriele Schramm , Güntera Pfitzmanna i Haralda Juhnke . W 1987 roku Grothum wyreżyserował misterium Jedermann Hugo von Hofmannsthala , wystawiane każdej jesieni w berlińskiej katedrze . We wszystkich przedstawieniach przyjmowała także alegoryczną rolę Faith . Festiwal Berliner Jedermann trwał do 2014 roku, zawsze produkowany i wystawiany przez Grothuma. Ponadto aktorka była aktywna w dubbingu od 1957 roku i użyczyła głosu wybitnym kolegom, takim jak Lee Remick (Chcą być gigantami) , Diane Keaton (The Sleeper) , Barbara Eden ( Fire Belt Company ) , Virginia Mayo ( pistolety maszynowe). ) , Diana Rigg jako Emma Peel w parasolu, uroku i meloniku  lub Debbie Watson jako Tammy w serialu Tammy, dziewczyna na łodzi mieszkalnej . W Die Halbstarken nazwała Karin Baal, który nigdy wcześniej nie stał przed kamerą i poza tym nie miał żadnego doświadczenia aktorskiego. Oprócz ról filmowych Brigitte Grothum wielokrotnie pojawiała się na niemieckich scenach teatralnych, ostatnio w 2011 i 2012 roku w Berlinie i Hamburgu  w bardzo udanej produkcji teatralnej Kalender Girls . Od 21 czerwca do 2 lipca 2012 r. wcieliła się w Gertrudę Mahlbeck z odcinków 30-36 w telenoweli ZDF Ścieżki do szczęścia - Ślady na piasku i była ponownie widziana w tej roli od odcinków 69-74. Grothum jest siostrzenicą niemieckiego pioniera lotnictwa Hansa Grade'a . W swoim drugim małżeństwie była żoną ortopedy Manfreda Weigerta z Bawarii  aż do jego śmierci 15 grudnia 2019 r.; związek wydał dwoje dzieci.  Mieszka w Berlinie-Nikolassee .  Jej córka Debora Weigert również jest aktorką. Grothum zasiada w radzie doradczej Fundacji IVQS od 2021 roku – przeciwko ubóstwu wśród aktorów w starszym wieku.

Autograf dostałam od koleżanki Małgosi.
 

 Cześć!

Dzisiaj chciałabym pokazać autograf, jaki otrzymałam od brytyjskiej wioślarki, mistrzyni olimpijskiej, czterokrotnej wicemistrzyni i sześciokrotnej mistrzyni świata Katherine Grainger.

Kilka słów o wioślarce:

Dame Katherine Jane Grainger DBE (ur. 12 listopada 1975) to brytyjska była wioślarka i obecna przewodnicząca brytyjskiego sportu . Jest złotą medalistką Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 , czterokrotną srebrną medalistką olimpijską i sześciokrotną mistrzynią świata. W latach 2015-2020 pełniła funkcję kanclerza Oxford Brookes University , a obecnie jest rektorem Uniwersytetu Glasgow .  Grainger po raz pierwszy zdobyła srebro na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney w 2000 roku w poczwórnej dwójce kobiety. W Atenach w 2004 roku zdobyła srebro w parach bez sternika. W Pekinie 2008 zdobyła swoje trzecie srebro, ponownie w poczwórnej dwójce. Na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie 2012 Anna Watkins i Grainger pobili rekord olimpijski, zakwalifikowali się do finału dwójki podwójnej, zanim zdobyli złoty medal. Grainger zdobył srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich w Rio 2016 z Victorią Thornley , po dwuletniej przerwie w sporcie. Grainger zdobył osiem medali na Mistrzostwach Świata w latach 1997-2011.  Urodzona w Glasgow w 1975 roku, uczęszczała do Mosshead Primary School, a następnie do Bearsden Academy w East Dunbartonshire niedaleko Glasgow. Rodzina Graingera przeniosła się później do Netherley w Aberdeenshire .  Grainger posiada tytuł licencjata prawa (LLB) na Uniwersytecie w Edynburgu  , tytuł magistra filozofii (MPhil) w zakresie prawa medycznego i etyki medycznej na Uniwersytecie w Glasgow  oraz doktorat z prawa z King's College Londyn .  Jej badania doktoranckie nadzorowali Elaine Player i Ben Bowling .  W lipcu 2013 King's uczynił Graingera towarzyszem. Zauważyła: „Bez planowania tego zarówno moja kariera olimpijska, jak i mój doktorat spotkały się w tym samym czasie, a kulminacją dla obu jest rok 2012 – nie z założenia”. Grainger rozpoczęła wioślarstwo na Uniwersytecie w Edynburgu w 1993 roku i reprezentowała edynburski St Andrew Boat Club i/lub Marlow Rowing Club w zawodach wioślarskich. Trenowała na rzece Dee . Po raz pierwszy zdobyła srebro w Sydney w 2000 roku w poczwórnych dwójkach kobiet, gdzie Guin Batten , Gillian Lindsay i Miriam Batten przegrały z niemiecką drużyną. Cztery lata później w Atenach w 2004 roku ponownie zdobyła srebro, gdy wystartowała w parach bez sternika z Cath Bishop , przegrywając z Georgetą Damian i Vioriką Susanu z Rumunii . Wróciła do poczwórnych dwójek w Pekinie 2008 , kiedy zdobyła swoje trzecie srebro z Annabel Vernon , Debbie Flood i Frances Houghton , ledwo przegrywając z Chinami .po objęciu prowadzenia przez część wyścigu. 3 sierpnia 2012 zdobyła złoty medal olimpijski w Londynie w dwójce podwójnej z Anną Watkins . Na Igrzyskach Olimpijskich 2016 zdobyła srebrny medal w dwójce podwójnej z Vicky Thornley . Grainger zdobyła osiem medali na Mistrzostwach Świata. Pierwszym z nich był brąz w 1997 roku w ósemce, potem złoty z Bishopem w 2003 roku, złoty w 2005 roku z poczwórną czaszką z Houghtonem, Sarah Winckless i Rebeccą Romero , a w 2006 roku jej poczwórna czaszka została awansowana na złotą po teście narkotykowym na zwycięskiej rosyjskiej załodze. Ten quad miał Debbie Flood zamiast Romero, który wycofał się po mistrzostwach świata w 2005 roku. Kolejne złoto przyszło w 2007 roku, ponownie w poczwórnych dwójkach, kiedy Annabel Vernon zastąpiła kontuzjowaną Sarah Winckless. W 2009 roku, po przejściu do jedynki po Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie, Grainger zdobył niespodziewane srebro na Mistrzostwach Świata w Polsce. W 2010 roku Grainger połączył siły z Anną Watkins w dwójce podwójnej i rozpoczęli niepokonany sezon, którego kulminacją było zwycięstwo w listopadzie w Mistrzostwach Świata w Lake Karapiro w Nowej Zelandii, a następnie obronienie tytułu w sezonie 2011 w kontuzji przerwanego Bled, Słowenia. Wygrała Puchar Świata w wioślarstwie w dwójce poczwórnej w latach 2005, 2006, 2007 i 2010 oraz w dwójce podwójnej w latach 2010, 2011 i 2012. 14 marca 2015 r. Grainger była częścią złożonej załogi, która wygrała ósemki kobiet Head of the River Race na Tamizie w Londynie, wyznaczając czas 18:58,6 na mistrzowskim torze 4 1⁄4 mili (6,8 km). od Mortlake do Putney . 

 Autograf dostałam od koleżanki Małgosi.